Το λιμάνι των ελληνιστικών χρόνων και η βασική οδική του σύνδεση
Το λιμάνι των ελληνιστικών χρόνων και η βασική οδική του σύνδεση. Φαίνεται ότι πλέον έχει καταλήξει το θέμα των λιμανιών της πόλης με το σχήμα των δύο λιμανιών, εμπορικό (ανατολικά κοντά στον Πύργο) και στρατιωτικό (δυτικά). Η Σ. Ακριβοπούλου, σε μια γενική απόδοση των κύριων δρόμων εκτός της ελληνιστικής πόλης, θεωρεί ότι το λιμάνι συνδεόταν με ένα δρόμο που ήταν επέκταση του μεγάλου δρόμου προς Λητή και ανατολική Μακεδονία και ο οποίος διέσχιζε το νότιο τμήμα της μελλοντικής πόλης διαγώνια. Θεωρεί μάλιστα, ότι αυτή η χάραξη επέζησε εν μέρει ως τα τέλη του 19ου αιώνα και σημαδεύει τα υποτιθέμενα υπολείμματά του στον γνωστό χάρτη του Wernieski (1880-1882). Φαίνεται ότι πλέον έχει καταλήξει το θέμα των λιμανιών της πόλης με το σχήμα των δύο λιμανιών, εμπορικό (ανατολικά κοντά στον Πύργο) και στρατιωτικό (δυτικά). Πηγή: Ακριβοπούλου, Σοφία, 2013, «Στο δρόμο για το λιμάνι: Πολεοδομικά και τοπογραφικά Θεσσαλονίκης», παρουσίαση πρακτικά συμποσίου «Medieval ports in North Aegean and the Black Sea». Μια παρουσίαση από τον Θόδωρο Νάτσινα.
Ελληνιστική Θεσσαλονίκη και οι δρόμοι της υπαίθρου, από την παρουσίαση της Σ. Ακριβοπούλου με την εξής βιβλιογραφική αναφορά: Σισμανίδης 1985, 56, επεξεργασία του σχεδίου: Θωμάς Τηλιόπουλος.
Ο χάρτης του Antoine Wernieski, 1880-82 με τα εξής στοιχεία:
Μνημεία: 1: Άγιος Μηνάς. 2: Λουτρά Γιαχουντί. 3: Αγία Θεοδώρα. 4: Αγία Σοφία. 5: Άγιος Κωνσταντίνος. 6: Μεγάλη (Νέα) Παναγία. 7: Λευκός Πύργος. 8: Πύλη του Γιαλού-cardo Σαμπρί-Πασά. 9: Πλατεία «Στήλης των Όφεων»-cardo Αντιγονιδών.10: Άγιοι Απόστολοι. 11: Λουτρά Φοίνικας. 12: Διοικητήριο.
Δρόμοι: Με διακεκομμένη ο υποτιθέμενος αρχαιότερος δρόμος του νότιου τμήματος.
DM: Decumanus Maximus. D1-D4: Decumani. C1-C4: Cardines.