Στο λιμάνι, τέλη δεκαετίας 1950
Φωτογραφία από το οικογενειακό αρχείο του Αθαν. Γουγούση.
Aris Bilalis: Δυο πλοία που δώθηκαν ως ιταλικές πολεμικές επανορθώσεις. Δεξιά το ΈΛΣΗ του Ι. Τόγια και αριστερά το ΚΑΝΑΡΗΣ της Θηραϊκής Ατμοπλοΐας
Το σπίτι στην Πιττακού 23Α
Το σπίτι στην Πιττακού 23Α που μπαίνει μέσα στον δρόμο. Ουσιαστικα έχει αυτοχαρακτηριστεί διατηρητέο.
Στην Πιττακού πριν 34 χρόνια, το καλντερίμι ακόμη ορατό. Το σπίτι πίσω από τα δέντρα.
Από το βιβλίο του Βασ. Κολώνα “Η Θεσσαλονίκη εκτός των τειχών. Εικονογραφία της συνοικίας των Εξοχών”, σ. 328.
Δυστυχώς τον τελευταίο καιρό δεν φαίνεται να συντηρείται από τους ιδιοκτήτες του.
Από το ίδιο βιβλίο οι πληροφορίες: Το 1925 ανήκε στους Μεχμέτ Μουσταφά, Φατιμά, κόρη του Καρατζά Αμπατζή και σύζυγο του Μεχμέτ Μουράτ, Μεχμέτ αγά και Μεχμέτ Μαζή μπέη, υιούς Μουσταφά. Ανταλλάξιμη μουσουλμανική περιουσία. το 1961 στην σχετική πράξη τακτοποίησης ως ιδιοκτήτρια αναφέρεται η Νίνα Βούρκα.
Έχοντας υπερβεί τα 100 χρόνια ζωής ανιχνεύεται στις παλιές φωτογραφίες της περιοχής.
Εδώ σε λήψη Roger Viollet με το κόκκινο βέλος
Όπως και στις επόμενες φωτογραφίες του Joseph Pigassou
Η θέση του σπιτιού λίγο κάτω από την Βασ. Όλγας, κοντά στην θάλασσα τότε και πίσω από τα συμμαχικά νοσοκομεία που αναπτύχθηκαν κατά τον πόλεμο.
Παιδιά (πιθανότατα Τουρκάκια) στην Άνω Πόλη, γύρω στο 1900
Νίκανδρος Καστανίδης
Σύμφωνα με την Τουρκική ιστοσελίδα
https://x.com/selaniklisinan/status/1463838726358982665?fbclid=IwY2xjawJmfN5leHRuA2FlbQIxMAABHrx9EDw6ykIhy8bHWLdr7gHcfzyd0wTtYmPgliA7Q1HM6isF1syZhABCmBtf_aem_cUFzeu5qe62U3RzBA8Pfzw
η περιοχή που εικονίζεται είναι η Γκάζι Χουσεΐν Μπέη κι ο δρόμος που φαίνεται είναι ο Καλά-ι Μπάλα (δηλ. η Ακροπόλεως)
Με κόκκινο αστεράκι σημειώνεται η πιθανή θέση των παιδιών της φωτογραφίας.
Από τον μιναρέ του Φετχιέ
Από τον μιναρέ του Φετχιέ, από μια φωτογραφία με χαμηλή ανάλυση, λίγες ακόμη ψηφίδες από τα σπίτια και τους χώρους στην συνοικία της Ρογός, κάτω από την Αγ. Δημητρίου.
Σημειώνονται τα ίδια σπίτια που βλέπουμε στις τρεις λήψεις προς την ίδια κατεύθυνση
Η αρχική στερεοσκοπική φωτογραφία, από την οποία προέκυψε η συμπεριληπτική πρώτη φωτογραφία της ανάρτησης.
Η πρώτη καθηγήτρια στο Τμήμα Μαθηματικών του ΑΠΘ
Το 1998, η Σοφία Λ. Καλπαζίδου εκλέχθηκε καθηγήτρια στο Τμήμα Μαθηματικών του ΑΠΘ και είναι η πρώτη γυναίκα που αναδείχθηκε στη θέση αυτή στο συγκεκριμένο Τμήμα.
Νίκανδρος Καστανίδης
Η Σοφία Καλπαζίδου γεννήθηκε το 1951 στη Ρουμανία ως παιδί οικογένειας πολιτικών προσφύγων. Ο πατέρας της, Λάζαρος Καλπαζίδης, από την Κορομηλιά του Κιλκίς, ήταν ένας αγωνιστής της εθνικής αξιοπρέπειας, των εργασιακών δικαιωμάτων και των σοσιαλιστικών ιδανικών. Τα δύσκολα χρόνια της δεκαετίας του 1940, πάλεψε ενάντια στη γερμανική και βουλγάρικη κατοχή, όπως και ενάντια τους ντόπιους δωσίλογους και ξενοκίνητους σφετεριστές της πολιτικής ζωής.
Σπούδασε Μαθηματικά στο παν. της Κραϊόβα (Craiova) της Ρουμανίας, από όπου πήρε πτυχίο το 1974 και μεταπτυχιακό δίπλωμα ειδικότητας στη Θεωρία Πιθανοτήτων το 1975
Το 1980, προσλήφθηκε ως επιστημονική συνεργάτιδα στο Μαθηματικό Σπουδαστήριο του ΑΠΘ και σε λιγότερο από 3 χρόνια ετοίμασε τη διατριβή της, με θέμα: “Μετασχηματισμοί με προβλέψιμες ανελίξεις”. Αναγορεύτηκε διδακτόρισσα το 1984 και έγινε, την ίδια χρονιά, λεκτόρισσα στον Τομέα Στατιστικής και Επιχειρησιακής Έρευνας του Τμήματος Μαθηματικών.
Το περιεχόμενο της διατριβής της ήταν σχετικό με τα martingales, δηλ, σχετικό με μια ειδική κατηγορία στοχαστικών ανελίξεων. Το συγκεκριμένο ερευνητικό θέμα ήταν πρωτόγνωρο στο Ελληνικό ερευνητικό πεδίο των Πιθανοτήτων. Ούτε στο Τμήμα Μαθηματικών της Θεσσαλονίκης, ούτε στο αντίστοιχο Τμήμα της Αθήνας υπήρχε, τότε, παρόμοιο ερευνητικό ενδιαφέρον και δραστηριότητα. Υπήρχαν, ωστόσο, σχετικές ερευνητικές δημοσιεύσεις Ρουμάνων μαθηματικών και ιδιαίτερα του καθηγητή Marius Iosifescu (επικεφαλής του Κέντρου της Μαθηματικής Σταστικής στο Βουκουρέστι), ο οποίος έπαιξε, όπως φαίνεται, ουσιαστικό ρόλο στον προσανατολισμό, τη μεθόδευση και την εγκυρότητα της εν λόγω διατριβής. Αλλά κι ο Aristide Leonte, καθηγητής Μαθηματικών (εξειδικευμένος στις Πιθανότητες) του παν. της Κραϊόβα και πανεπιστημιακός δάσκαλος της Σοφίας, είχε μια επιστημονική συμβολή στη διατριβή της.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ένα από τα βασικά επιστημονικά της στηρίγματα στη διατριβή της ήταν το Ρουμάνικο μαθηματικό βιβλίο “Teoria jocurilor” (Θεωρία παιγνίων) των George Ciucu, Marius Iosifescu, και Radu Theodorescu.
Το 1985, η Σοφία συνέγραψε με τον καθ. Σ. Κουνιά το βιβλίο “Πιθανότητες ΙΙ-Θεωρία και Ασκήσεις” και το 1987 αναβαθμίστηκε σε επίκουρη καθηγήτρια.
Μετά την ολοκλήρωση του διδακτορικού της ανάπτυξε μια μεγάλη ερευνητική δραστηριότητα,. Στο χρονικό διάστημα 1984-1987 δημοσίευσε 10 εργασίες σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά
Στο χρονικό διάστημα 1988-1990 ασχολήθηκε με το Ελληνικό τμήμα της Bernoulli Society for Mathematical Statistics and Probability. Και το 1990 οργάνωσε, στο πλαίσιο του Τομέα Στατιστικής και επιχειρησιακής Έρευνας του Τμήματος Μαθηματικών ΑΠΘ, μια σειρά σεμιναρίων για τις Στοχαστικές Ανελίξεις και κάποιες επιλεγμένες ομιλίες τις δημοσίευσε ως ξεχωριστό τεύχος, όπου πρωταρχική θέση είχε η ομιλία του Marius Iosifescu.
Το 1992 εξέδωσε το βιβλίο: “Στοιχεία Θεωρίας Στοχαστικών Ανελίξεων” και το 1993 εκλέχθηκε στη βαθμίδα της αναπληρώτριας καθηγήτριας.
Μέχρι και το 1998 είχε 44 επιστημονικές δημοσιεύσεις στα Αγγλικά, τουλάχιστον, τρία Ελληνικά βιβλία (τα 2 με συνεργασία) για φοιτητές και το επιστημονικό βιβλίο “Cycle Representations of Markov Processes” (Springer Publ., 1995).
Το 1998 εκλέχθηκε καθηγήτρια στο Τμήμα Μαθηματικών του ΑΠΘ
Η επιστημονική δραστηριότητα της συνεχίστηκε και μετά το 1998, αλλά με μικρότερη παραγωγικότητα. Και το 2002 δημοσιεύτηκε το βιβλίο της “Στοιχεία Μετροθεωρίας Πιθανοτήτων”, για τις ανάγκες της πανεπιστημιακής διδασκαλίας της.
Αναφορικά με το μεγάλο αριθμό δημοσιεύσεων της θα πρέπει να επισημανθεί ότι είναι πραγματικά αξιέπαινη. Όλο το έργο της περιστρέφεται γύρω από τη μετρική θεωρία των συνεχών κλασμάτων και τις κυκλικές αναπαραστάσεις των μαρκοβιανών αλυσίδων, δύο ερευνητικές περιοχές που περιλαμβάνονταν
στο επιστημονικό πεδίο του Ρουμάνου ακαδημαϊκού, καθηγητή Marius V. Iosifescu (1936-2020). Η επιστημονική στήριξη και ώθηση της οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στον καθ. Iosifescu, γεγονός που είναι δύσκολο να κατανοηθεί απλά ως επιστημονική φιλαλληλία και στοργικότητα. Ίσως, να οφείλεται σ’ έναν συνδυασμό παράλληλης πανεπιστημιακής παιδείας, επιστημονικής “χημείας” και όμοιων πεποιθήσεων της Σοφίας και του καθ. Μ. Iosifescu.
Ωστόσο ο πανεπιστημιακός και διδακτικός της ρόλος δεν ήταν πολύ πετυχημένος. Δεν είχε καθόλου καλή συμβατότητα με τον Μαθηματικό Τομέα που ήταν ενταγμένη. Ούτε η εκπαιδευτική της συμπεριφορά με τους φοιτητές ήταν αποδεκτή. Αρκετές κριτικές φοιτητών ήταν αρνητικές και διατυπώθηκαν δημόσια..
Η πανεπιστημιακή της θητεία ολοκληρώθηκε το 2018, όταν έφτασε στο όριο ηλικίας για συνταξιοδότηση
Το Ολύμπιο μέγαρο το 1953, από τον Αθ. Γουγούση
Το Ολύμπιο μέγαρο φωτογραφημένο από τον Αθανάσιο Γουγούση τον Ιούνιο του 1953. Απαστράπτον. Ξεκίνησε να κτίζεται το 1938, υπέστη ζημιές από ιταλικό βομβαρδισμό και τα έργα συνεχίστηκαν μετά τον πόλεμο από τον πολιτικό μηχανικό Ζάκ Μωσσέ. Οι σχετικές πληροφορίες κάνουν λόγο για ολοκλήρωση το 1960, αλλά ίσως αφορούν στο θέατρο με την ανοιγόμενη στέγη. Εδώ φαίνεται να είναι έτοιμο. Η φωτογραφία από το αρχείο Αθανασίου Γουγούση και η χρονολογία γραμμένη από τον ίδιο από πίσω.
Η οδός Πλούτωνος το 1980 στην ταινία “Σόνια”
Η οδός Πλούτωνος το 1980 μέσα από την ματιά του σκηνοθέτη Τάκη Κανελλόπουλου από την ταινία “Σόνια”. Ο δρόμος παρά την ανέγερση πολυκατοικιών παραμένει ακόμα και σήμερα όμορφος. Περισσότερα πλάνα στο παρακάτω link
Βαγγέλης Καβάλας
Η μονοκατοικία στη Λογοθέτου 19
Η Λογοθέτου 19 σήμερα
Πλούτωνος 16, διασταύρωση με Τ. Οικονομίδη
Πλούτωνος 16, διασταύρωση με Τ. Οικονομίδη σήμερα
Οδός Πλούτωνος 16 κοιτώντας προς την Σοφούλη
Οδός Πλούτωνος 16 κοιτώντας προς την Σοφούλη σήμερα
Πλούτωνος με Παπανδρέου στο βάθος
Πλούτωνος με Παπανδρεου στο βάθος σήμερα
Συμβολή Πλούτωνος-Οικονομίδη-Κασομούλη
Συμβολή Πλούτωνος-Οικονομίδη-Κασομούλη σήμερα. Η κολώνα της ΔΕΗ στο βάθος παραμένει η ίδια
Το Τριγώνιο και η πόλη από την Αθανασίου Διάκου
Ο όγκος του Τριγωνίου και η πόλη. Εντυπωσιακή λήψη του 1956, τραβηγμένη από την Αθανασίου Διάκου στο ύψος 45-49. Ο ίδιος δρόμος είναι και αυτός που βλέπουμε να κατηφορίζει μπροστά μας. Από το οικογενειακό αρχείο του Αθανασίου Γουγούση.
Περίπου από το ίδιο σημείο σύγχρονη λήψη
Ο μιναρές της οδού Ρωξάνης στο ύψος της οδού Ευσταθίου Θεσσαλονίκης
Η φωτογραφία, τραβηγμένη από την οδό Αγίου Δημητρίου, αποτυπώνει τον άγνωστο μιναρέ της οδού Ρωξάνης στο ύψος της οδού Ευσταθίου Θεσσαλονίκης. Ο ίδιος μιναρές εμφανίζεται και σε άλλα πανοραμικά πλάνα. Αυτή είναι η πρώτη φορά που τον βλέπουμε από τόσο χαμηλή γωνία.
Κασσάνδρου σχεδόν γωνία με Δημ. Πολιορκητού
Κασσάνδρου σχεδόν γωνία με Δημ. Πολιορκητού. Πίσω από τον αχθοφόρο η μάντρα και το κυπαρίσσι του Μουσταφά-τζαμί. Κάθε φωτογραφία είναι πολύτιμη για τις πληροφορίες της. Ακόμη και αυτές με τα μπλε χαρτονάκια.