Σχετικά με τον Ιάκωβο Μέιρ (1858-1935), αρχιραββίνο της Θεσσαλονίκης (1908-1919)
1293 Σχετικά με τον αρχιραββίνο Ιάκωβο Μέιρ
Ιάκωβος Μέιρ 1858-1935 από 13/1/08, πρώτος ξένος ραββίνος της Θεσσαλονίκης, γεννήθηκε στα Ιεροσόλυμα
28 Μαρτίου 1907
Μια είδηση που φέρει τον τότε αρχιραββίνο της πόλης Γιακόβ Κόβο να έχει κολλήσει
γρίπη και να υφίσταται θεραπεία. Δεν θα δεχτεί επισκέψεις για τη γιορτή του Πάσχα
15 Απριλίου 1907 η πόλη μαθαίνει τον θάνατο του Κόβο. Ήταν αρχιραββίνος επί 20 χρόνια. Η πόλη κηρύσσει γενικό πένθος
18/4/1907
Χθες κήδεψαν τον Κόβο, τεράστιο πλήθος στην Ταλμούδ Τορά όπου έγινε η τελετή.
3-6-1907 η ισραηλιτική κοινότητα ετοιμάζεται να συνεδριάσει για να εκλέξει τον αντικαταστάτη του μεταστάντος. Τέσσερις θα είναι οι υποψήφιοι αλλά δύο οι επικρατέστεροι. Ο Μέιρ μέλος της ραββινείας στην Ιερουσαλήμ και ο Χεσκιά Τζοσουά αρχιραββίνος στην Τρίπολη, ο οποίος μάλιστα εκείνο το διάστημα βρισκόταν στη Θεσσαλονίκη
Λίγο αργότερα, στις 10 Ιουνίου 1907 με 36 παρόντα μέλη από τα 70, εκλέγει το Μέιρ ομόφωνα ως μεγάλο ραββίνο της πόλης. Θα ακολουθήσουν οι τυπικές διαδικασίες μέσω της πρωτεύουσας Κων/πολης. Ο Μέιρ αναφέρεται ως φωτισμένος και βαθύς γνώστης του Ταλμούδ, με ιδέες φιλελεύθερες.
30-12-07 Ο Μέιρ φεύγει από την Γιάφα με κατεύθυνση την Κωνσταντινούπολη πρώτα και μετά τη Θεσσαλονίκη
13/1/08 η οικογένειά του ήρθε νωρίτερα και κατέλυσε στο ξενοδοχείο Imperial
29-10-08
Επίσημο δείπνο στην Κοινότητα που οργάνωσε ο πρόεδρός της Σαμουήλ Μοδιάνο. Ο Μέιρ έδωσε όρκο ότι δεν θα υπηρετήσει σε άλλο πόστο. Αυτή τη φορά από τους 70 οι 12 μόνον δήλωσαν κώλυμα να παραστούν. Ακολούθησε πλούσιο μενού, προφανώς ανάλογο της περίστασης.
Μάιος του 1909.
Σε μια αντιδικία που είχε ξεσπάσει ανάμεσα στην JdS και σε δυο άλλες εφημερίδες, την Progres de Salonique και την Imparcial, αναλαμβάνει ρόλο διαιτητή
Το είναι μου, το αίμα μου, η ψυχή μου σας ανήκει.
Το εντυπωσιακό σπίτι του Μέιρ στη γωνία Βενιζέλου και Αριστοτέλους (Ολύμπου σήμερα)
Τα χρόνια που κύλησαν ήταν θυελλώδη για τον ραββίνο. Γνώρισε την αλλαγή του καθεστώτος, την κυριαρχία των Ελλήνων, την άφιξη των ξένων στρατευμάτων στην πόλη. Σε όλα προσαρμοστικός.
Περιμένοντας την άφιξη του Γεωργίου με άλλους θρησκευτικούς ηγέτες της πόλης
Στην νεκρώσιμη πομπή στη λεωφόρο των Εξοχών ακολουθώντας το νεκρό του Γεωργίου τον Μάρτιο του 1913
Το 1914 ανάμεσα στους επισήμους στην παρέλαση
Εδώ στην μητροπολιτική Ταλμούδ Τορά το Πάσχα του 1916
Σε δοξολογία στην Αγία Σοφία.
Στην γαλλική πρεσβεία ασπάζεται τον Δεσπεραί, τον Ιούνιο του 18
Τ0 1919 ο πόλεμος είχε τελειώσει, η εβραϊκή κοινότητα της πόλης προσπαθεί να αποδείξει ότι μπορεί να συνεργαστεί με την ελληνική διοίκηση. Πραγματικά ή υποβολιμαία άρθρα σχετικά με καταπίεση των εβραίων ή φωνές για την διεθνοποίηση της πόλης διαψεύδονται κατ εξακολούθηση από την κοινότητα. (Τότε η διπλωματία της διεθνοποίησης έδινε και έπαιρνε. Ζητούνταν η διεθνοποίηση του Δούναβη, της Κωνσταντινούπολης, των παραρρήνειων επαρχιών κλπ)
Η Διάσκεψη της Ειρήνης το 1919 στο Παρίσι αναγνώρισε το δικαίωμα στους Εβραίους να αποκαταστήσουν το έθνος τους στην Παλαιστίνη, η οποία περνάει στον έλεγχο των Βρετανών (έπίσημα από το 1922).
Στα διαθέσιμα ελληνικά φύλλα των εφημερίδων δεν πρωτοστατούν ούτε οι εκδηλώσεις ούτε οι ανακατατάξεις στην εβραϊκή κοινότητα.
Σχετικά με την αναχώρησή του τον Ιούνιο του 1919 έπρεπε να ανατρέξουμε στον διεθνή τύπο:
14 Ιουνίου 1919, Ο μεγάλος ραββίνος της Θεσσαλονίκης, που κατάγεται από την Παλαιστίνη, ηγέτης του σιωνιστικού κινήματος στην Ελλάδα, έφυγε για την Ιερουσαλήμ για να εγκαταστήσει την οικογένειά του.
Αναλαμβάνει αρχιραββίνος στην Παλαιστίνη. Εδώ σε ανάρτηση Ιωσήφ Βαένα.