Τα ζευγαράκια στο χώρο της Ευζώνων μέχρι τον Ιστιοπλοϊκό Όμιλο
ΤΑ ΖΕΥΓΑΡΑΚΙΑ Από τον Γιώργο Κωτσίδη Καλοκαιριάζει , ο καιρός ζέστανε , με τον κορονοϊό να φαίνεται ότι βρίσκεται στα κάτω του . Ο κόσμος ξεχύθηκε στους δρόμους στις εξοχές και στις παραλίες παρά τις απαγορεύσεις κι εγώ θυμήθηκα τις άλλες απαγορεύσεις αυτές της δικής μου εποχής . Βοήθησαν σ αυτό οι δυο φωτογραφίες της παλιά γειτονιάς με το Θερμαϊκό μπαζωμένο και αμπάζωτο … Ο τεράστιος αδιαμόρφωτος χώρος από την Ευζώνων μέχρι τον Όμιλο τον Ιστιοπλοϊκό και το κτίριο με το αντεστραμμένο κρεμμύδι στην κορυφή που τότε φιλοξενούσε ακόμη την Ναυτική Διοίκηση Βορείου Αιγαίου Ν.Δ.Β.Α. ευνοούσε κάθε λογής παιχνίδια την ημέρα και την νύχτα το παιχνίδι του έρωτα από τους μεγαλύτερους , τα ζευγαράκια , σύμφωνα με την ορολογία της εποχής . Ανάμεσα στους λοφίσκους των μπάζων από τα αρχοντικά της Λεωφόρου των εξοχών , που είχαν αρχίσει το ξεθεμελίωμά της από του αδίστακτους εργολάβους και τα αγριόχορτα που φύτρωναν και γινόταν τεράστιοι θάμνοι υπήρχαν σημεία όπου με άνεση μπορούσες να καμουφλαριστείς. Φυσικά για τους πιτσιρικάδες της εποχής που μόλις άρχιζαν να καταλαβαίνουν τι ακριβώς γινόταν εκεί τα βράδια , ήταν ένα ακόμη παιχνίδι . Τα σπίτια τότε ήταν λιγοστά , γκαρσονιέρες και λοιπά τέτοια αργούσαν ακόμη να εμφανιστούν στον ορίζοντα , τα ξενοδοχεία ήταν επικίνδυνα και πανάκριβα για το βαλάντιό τους . Τα ζευγαράκια είχαν σοβαρό πρόβλημα , τα αυστηρά ήθη της εποχής δεν επέτρεπαν χάδια και φιλιά στον δρόμο . Συνήθως περίμεναν τους γονείς να βγουν για βόλτα από το σπίτι και να εκμεταλλευτούν την απουσία τους τρυπώνοντας κρυφά στην ασφάλεια του σπιτιού φροντίζοντας φυσικά να μη τους πάρει και κανένα μάτι γείτονα . Τα αίματα έβραζαν οι ορμόνες έστηναν χορό κάθε βράδυ . Έτσι στην μπαζωμένη παραλία ιδίως το καλοκαίρι είχαμε συνωστισμό από νεαρά ζευγαράκια , από πιτσιρίκια που καιροφυλακτούσαν για παιχνίδι να τα ενοχλήσουν και άλλους μεγαλύτερους περίεργους τύπους που επιδίδονταν στο ευγενές άθλημα που το ονομάζαμε ‘’ μπανιστήρι ‘’ ... Κάθε βράδυ όλοι αυτοί κυκλοφορούσαν στον απέραντο χώρο αθόρυβα και προσπαθούσαν να βολευτούν στο πυκνό ακόμη σκοτάδι της περιοχής όπου πολλές φορές εκτυλίσσονταν σκηνές απείρου κάλους . Ιστορίες αστείες , τραγικές και κωμικοτραγικές . Ένα βράδυ η παρέα κατέβηκε στα μπαζωμένα για το γνωστό παιχνίδι και χαζεύαμε μέσα στο σκοτάδι ένα ζευγαράκι να επιδίδεται στις γνωστές περιπτύξεις Όταν πατήσαμε τις φωνές για να κάνουμε την καθημερινή μας πλάκα , ανακαλύψαμε ότι δυστυχώς η ωραία κοπέλα ήταν η μάνα ενός από την παρέα του που έτρεχε τρομαγμένη από τις φωνές μας που έκανε την αταξία της .Ο φίλος μας χάθηκε δεν είχε μούτρα να έρθει στην παρέα κι έκανε καιρό να φανεί . Αυτή ήταν μια από τις δύσκολες στιγμές … Ένα καλοκαιρινό βράδυ που η περιοχή είχε γεμίσει από όλους τους ενδιαφερόμενους , κάποιος από την παρέα είχε μια σατανική έμπνευση . – Τι λέτε παιδιά βάζουμε φωτιά στα χόρτα … Η έμπνευση του έγινε δεκτή αμέσως με αλαλαγμούς χαράς , χωρίς συζήτηση . Έτσι ο τολμηρότερος πλησίασε πολύ κοντά έβαλε φωτιά σε μια εφημερίδα την έβαλε δίπλα στα κατάξερα από την καλοκαιρινή ζέστη χόρτα και το κακό έγινε . Η φωτιά φούντωσε αμέσως έντρομα τα ζευγαράκια με τα παντελόνια και τα φουστάνια όπου κι όπως να ναι έτρεχαν να σωθούν . Οι περίεργοι τύποι το ίδιο . Γελάσαμε με την ψυχή μας βλέποντας όλο αυτό το χαμό από μια γωνιά εκεί δίπλα στο πρώην παραθαλάσσιο εξοχικό Καστέλα που ήταν έτοιμο να κλείσει από έλλειψη πελατών χωρίς την θάλασσα δίπλα του . Κάποιοι μας πήραν χαμπάρι και μας έβαλαν στο κυνήγι , αλλά εμάς πού να μας πιάσεις , το βάλαμε στα πόδια σε αντίθετη κατεύθυνση ο καθείς και χωθήκαμε στα γνωστά λημέρια της γειτονιάς που υπήρχαν άφθονα τότε , ανάμεσα στις αυλές , στα δένδρα και τους κήπους με την βοήθεια και του ασθενικού δημοτικού φωτισμού . Μέρες κάναμε να κατέβουμε στα μπαζωμένα μιας κι αρκετοί μας είχαν εντοπίσει και μας την είχαν στημένη . Τότε στην γειτονιά ήμασταν λίγοι και λίγο πολύ όλοι γνωριζόμασταν … Οι φωτογραφίες του Jim Kots ...