Saloni.ca Archive

Kινηματογράφου Πατέ συνέχεια και τέλος. Η χειμερινή μεσοπολεμική και μεταπολεμική εκδοχή του στις εξοχές. Το πρώτο μέρος εδώ: https://archive.saloni.ca/1334

Facebook: https://www.facebook.com/permalink.php?id=204212503401724&story_fbid=836821170140851

Κάποια στιγμή ίσως και όσο λειτουργεί ο θερινός, εμφανίζονται ανακοινώσεις πάλι για έναν κινηματογράφο Πατέ. Τιμή εισιτηρίου, διάλεξη του ποιητή Ματσούκα, στέγαση ομήρων, εκδήλωση εβραϊκής κοινότητας, εξετάσεις του Ωδείου. Η εποχή που γίνονται αυτές οι εκδηλώσεις δεν αφήνουν αμφιβολία, πρόκειται για στεγασμένο χώρο, επομένως το 1918 πρέπει να έχει κτιστεί ο γνωστός κινηματογράφος Πατέ στη γωνία Βασ. Όλγας με Παρασκευοπούλου (Όθωνος τότε). Υπάρχουν παράπονα για τον θόρυβο και την δυσωδία που εκπέμπει η καιόμενη βενζίνη. Μακεδονία 26/11/1921 Το 1925 η αίθουσα είτε ανακαινίζεται είτε ανακατασκευάζεται, παίρνει λογικά τη μορφή που γνωρίσαμε στις φωτογραφίες της κατοχής. Έπαινοι για τις κολοσσιαίες δαπάνες ώστε να έχει καλό φωτισμό, αερισμός της αίθουσας, προσαρμογή στις αστυνομικές διατάξεις, άνετη κυκλοφορία των θεατών.

Πέντε διάδρομοι μεταξύ των καθισμάτων, 2 είσοδοι και 6 έξοδοι. Μουσικοί αδρότατα αμειβόμενοι, εγκαινιάζεται ανήμερα της δημοσίευσης. Μακεδονία 15/9/1925 20/12/1925 Στα προηγούμενα προτερήματα θα πρέπει να προστεθεί και η θέρμανση.Τρεις ολόκληρες ώρες απόλαυσης και όχι ξεπαγιάσματος. 5/3/1926 Δωρεάν εισιτήρια με ψώνια από το εφτάψυχο μαγαζί των Ματαράσσο-Σαραγουσή και Σκάπα (αντικατέστησε προφανώς τον Ρούσσο) 18/11/1926 δηλώνει ποιοτικός κινηματογράφος που απευθύνεται σε διανοούμενους. Γιατί υπάρχουν και κινηματογράφοι δευτέρας κατηγορίας που στις αίθουσες πάνε κάτι σκοτεινοί τύποι με ακατονόμαστους σκοπούς

Μακεδονία 8/2/1929 Ένας εκτενής λίβελος για το έργο “Ανδρούτσος” τοπικής μακεδονικής παραγωγής. Παραγωγή του Κομινάκη, με πρωταγωνιστές τη νεολαία της Τούμπας. Η μετάφραση υποτίτλων στα γαλλικά ήταν το αποκορύφωμα: Πα ντε τσιμπούκ πα ντε τσαρούκ. Ο κινηματογράφος επιταγμένος κατά την κατοχή, με ελεύθερη είσοδο για τους γερμανούς. Φωτογραφία συλλογής Ηλιάδη. 19/5/1957 Μετά την κατοχή ο κινηματογράφος λειτουργεί κανονικά. Εδώ στο πρώτο διαθέσιμο φύλλο της Μακεδονίας, Α' προβολής με 2 ταινίες. 29/1/1961 είναι η τελευταία μέρα λειτουργίας του ως κινηματογράφος έργων Α' προβολής. Στις 31/1/1961 κατατάσσεται στην κατηγορία αυτών της Β΄ προβολής. Μακεδονία 2/6/1963 Η τελευταία μέρα λειτουργίας του.

Κατασκευάζεται δεξιά το κτίριο που θα φιλοξενήσει το Ράδιο Σίτυ, το Πατέ έχει κατεδαφιστεί. Φωτογραφία αναρτημένη σπό τον Χρήστο Καββαδά.. Ο Γιώργος Κωτσίδης με αφορμή αυτήν τη φωτογραφία έγραψε το εξής κείμενο:

Μεταφέρω στην σελίδα μου την υπέροχη φωτογραφία του κ. Χρήστου Καββαδά με ένα μέρος απο την παλιά μου γειτονιά από την σελίδα της Άγνωστης Θεσσαλονίκης μαζί και την περιγραφή της που έγραψα . Ελπίζω να μη τον ενοχλήσει ... Είναι εκπληκτική φωτογραφία !!! Σπάνιο ντοκουμέντο !!! Δείχνει σ όλο της το ´´μεγαλείο ´´ την αρχή της καταστροφής μιας πανέμορφης γειτονιάς της Θεσσαλονίκης . Μερικές πολυκατοικίες έχουν ήδη χτιστεί πάνω στα ερείπια των παλιών διωρόφων , με τις αυλές , τα δένδρα ,τα λουλούδια . Μερικά αντιστέκονται ακόμη . Ο κινηματογράφος Απόλλων φαίνεται ολόκληρος σχεδόν . Ο κινηματογράφος Πατέ φαίνεται μισογκρεμισμένος αλλά η τύχη του είχε προδιαγραφεί . Επειδή το χτίσιμο της πολυκατοικίας που αργότερα στεγάστηκε το Ράδιο Σιτυ τραβήχτηκε λίγο πιο μέσα από την παλιά οικοδομική γραμμή , οι κατασκευαστές άγνωστο για ποιο λόγο διατήρησαν τα όμορφα προπύλαιά του με τους δύο πύργους δεξιά κι αριστερά . Η στέγη μισογκρεμισμένη και κάτω της φαίνεται το ζαχαροπλαστείο που στεγαζόταν μπροστά στο Πατέ . Στην νέα οικοδομή φαίνονται οι αναμονές με τα σίδερα του μπετόν αρμέ από τα υποστυλώματα για τον επόμενο όροφο και η κάτω πλάκα που φαίνεται ότι μόλις είχε ριχτεί . Δίπλα πιθανότατα το οικόπεδο της σχολής Κωνσταντινίδη και μπροστά τα κάγκελα ψηλότερα από τον δρόμο μια και υπήρχε υψομετρική διάφορα και ανέβαινε κανείς απο τις φαρδιές μαρμάρινες σκάλες στην εμπρός αυλή με το κυκλικό μαρμάρινο συντριβάνι . Απέναντι η περίφραξη του παλιού Κυβερνείου όπου πιτσιρίκια εμείς στηνόμασταν να δούμε τους βασιλιάδες και τον σχεδόν συνομήλικό μας διάδοχο . Είχαμε τόσο εξοικειωθεί με τις περίφημες πανάκριβες Ρολς Ρόις που τους πηγαινοφέρναν στις τακτικές επισκέψεις τους στις επετείους της πόλης , σαν να ήταν κάποια αυτοκίνητα της σειράς της γειτονιάς . Δίπλα το μνημείο το Γεωργίου Α ´ και παραδίπλα η βίλα του γιατρού καθηγητού Αλεξανδρίδη . Αμέσως μετά η βίλα του Λεονταρίδη αντιπροσώπου της εταιρείας πετρελαιοειδών Castrol με την μεγάλη αυλή και τα τεράστια όμορφα τριαντάφυλλα . Δίπλα ο κινηματογράφος Απόλλων . Το Α ´ Γυμνάσιο Αρρένων με το παράρτημά του έχει εξαφανιστεί πίσω από την τεράστια πολυκατοικία . Η αρχή της μεγάλης καταστροφής που συνεχίστηκε δυστυχώς και δεν άφησε τίποτε όρθιο στο διάβα της . Το κέρδος από αυτή την καταστροφή ήταν μεγάλο για λίγους , οι πολλοί στριμώχθηκαν σε διαμερίσματα κουτιά και σε μια νέα γειτονιά απρόσωπη , άχρωμη ... Κρίμα ...