Καλοκαίρι στην Καμάρα. Νοικοκυριά μεταφέρονται, κάποτε είχαν άλογα, τώρα με τα χέρια. Λεπτοί, όμορφοι άνθρωποι προστατεύονται απ' τον ήλιο, μάλλον περιμένουν το τραμ, να πάνε ανατολικά. Κατά τα άλλα δυο ανοιχτά μαγαζιά, για τα απαραίτητα: τσιγάρα και ψωμί. Τόσο απαραίτητα και δυσεύρετα και ακριβά, ώστε να πουλιούνται με το δελτίο.
Το καπνοπωλείο ενός Αρμένη αριστερά, ο φούρνος του Μπογδάνου απ' την άλλη μεριά της Καμάρας.
Σημείωση του Σπ. Αλευρόπουλου που επιμελήθηκε τη συγκεκριμένη ανάρτηση.
Με αφορμή αυτήν την “σεσημασμένη” φωτογραφία, αυτή είναι η θέση μου και δεν χρειάζεται να επανέλθω:
Η μη αφαίρεση λογοτύπων δεν δηλώνει προφανώς τεχνική αδυναμία, αλλά σεβασμό στον όποιον φορέα τις διαθέτει δημόσια, όσο ταπεινά, εγωιστικά ή μεγαλόσχημα κι αν είναι τα κίνητρά του. Η άποψή που προσωπικά ακολουθώ όσο μπορώ είναι ότι κάθε είδους παρέμβαση αφαίρεσης τέτοιων σημείων είναι παρέμβαση στην αυθεντικότητα του κάθε ανιχνεύσιμου ιχνοστοιχείου, της κάθε ανιχνεύσιμης ψηφίδας της εικόνας. Οι εικόνες, σχεδόν όλες οι εικόνες, δεν έχουν ανάγκη από τέτοιες παρεμβάσεις για να είναι σημαντικές. Όλες κουβαλούν τη σημασία τους, ο καλλωπισμός υπακούει προσωπικά γούστα που επιβάλλονται σε άλλους.