Saloni.ca Archive

Η γειτονιά της “Σχολής Τυφλών” μέχρι το “Φάληρο” (Παρασκευοπούλου). Ήταν κάποτε συνοικία με πανέμορφα σπίτια, ολάνθιστους κήπους, μεγάλες αλάνες, ανθρώπινες σχέσεις γειτόνων, χαρά του παιδιού. Κολοκοτρώνη, Καραϊσκάκη, Εδμόνδου Ροστάν, ο “λάκκος”, Σααδή Λεβή, Αθανασίου Διάκου, Αρχ. Μουσείου, όλοι οι ενδιάμεσοι δρόμοι. Εκλεκτικιστική αρχιτεκτονική, αρµονικά συνδυασµένες διαφορετικές τάσεις χτισίματος που θα ζήλευαν τα σημερινά διατηρητέα. Αλλά τότε δεν καταλαβαίναμε τον πλούτο που μας περιτριγύριζε. Παίζαμε χαρούμενοι και αδιάφοροι. Ούτε γνωρίζαμε πως τα πολλά εγκαταλειμμένα ήταν σπίτια Εβραίων που δεν θα ξαναγύριζαν. Μπαίναμε σε κάποια από αυτά και υπήρχαν ακόμα κάποια έπιπλα και προσωπικά είδη να θυμίζουν παλιά ανθρώπινη παρουσία. Ήρθαν στο φως κάποιες παλιές φωτογραφίες να μας θυμίσουν τι δεν γλίτωσε από την αντιπαροχή και χάθηκε για πάντα. Έμεινε μόνο μια πολύ γλυκιά ανάμνηση. Αφορμή παίρνω από μιά ανάρτηση μου τον Απρίλιο του 2016. Είχα γράψει : “Στην σελίδα 73 του πρόσφατου βιβλίου του Β. Κολώνα “Εικονογραφία των Εξοχών” υπάρχει ανάποδα η πρώτη φωτογραφία. Σημειώνει πως βλέπουμε την οδό Εδμόνδου Ροστάν στο ύψος της Χρυσοχόου (σημερινή οδό Νάαρ). Όμως σε μιά δεύτερη φωτογραφία της ίδιας περίπου περιοχής υπάρχουν όλα τα στοιχεία που δικαιολογούν το αναποδογύρισμα της πρώτης στο βιβλίο του.

Τουλάχιστον 3 κατοικίες αριστερά και δεξιά της τότε οδού Καραϊσκάκη υπάρχουν και στις 2 φωτογραφίες. Με την αναστροφή γίνεται σωστή και η θέση του μιναρέ στο παλιό Αρχαιολογικό Μουσείο (το Γενί Τζαμί των Ντονμέδων). Η θέση της πρώτης φωτογραφίας πρέπει να διορθωθεί στο βιβλίο από “Οδός Εδμόνδου Ροστάν στο ύψος της Χρυσοχόου” σε “Οδός Μακεδονίας (σήμερα Δελφών) γωνία με το Ρέμα Κωνσταντινίδη (Νάαρ σήμερα), διπλά στην τότε ξύλινη γέφυρα.”

Να “αναγκάσεις” τον συμμαθητή σου, παιδικό φίλο και γείτονα, “γκούρου” της Συνοικίας των Εξοχών, Βασίλη Κολώνα να αναποδογυρίσει φωτογραφία στις επόμενες εκδόσεις του εξαιρετικού βιβλίου του είναι κάτι. 😃
Αψεγάδιαστος στα βιβλία του, σπάνια κάνει λάθη.

Καλύπτοντας σήμερα συνολικά την περιοχή των οδών Κολοκοτρώνη, Καραϊσκάκη του λάκκου και των πέριξ, πρόσθεσα όσες φωτογραφίες βρήκα. Κάποιοι της γειτονιάς της “Σχολής Τυφλών” ίσως να τα θυμούνται. Την ξύλινη γεφυρούλα (οδός Κολοκοτρώνη από την μία, Ξενοφώντος από την άλλη), την αλάνα αμέσως μετά, τα ενοικιαζόμενα ποδήλατα του Μπάρμπα Θωμά Όλα δίπλα στον λάκκο. Και πόσα άλλα ...

Από τον Δαυίδ Μπράβο

Facebook: https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=948710955618538&id=204212503401724

Η γειτονιά. Μακεδονίας (σήμερα Δελφών) γωνία με τον Λάκκο Κωνσταντινίδη (Χρυσοχόου-Νάαρ). Αναποδογυρισμένη η φωτογραφία από το βιβλίο. 1,2,3 τα σπίτια αριστερά και δεξιά της παλιάς οδού Καραισκάκη. Στο βάθος δεξιά ο μιναρές του παλιού Αρχαιολογικού Μουσείου. Από το 1900 μέχρι το 1950 αυτήν την θέα περίπου θα είχαμε αν στεκόμασταν στην γωνία της σημερινής οδού Δελφών με την οδό Νάαρ 1,2,3 Τα ίδια σπίτια στην παλιά οδό Καραισκάκη, σε σύγκριση όμως με αναποδογυρισμένη την προηγούμενη φωτογραφία του βιβλίου. Σταύλος πάνω στην σημερινή οδό Νάαρ. Υπήρχε και γαλατάς εκεί μέχρι τα 70ς. Ο Βάσος ο “Μακεδονικός”, ο μοναδικός οπαδός αυτής της ομάδας που γνώρισα ποτέ μου 😃 Δεξιά κάτω η ξύλινη γεφυρούλα που ένωνε την Κολοκοτρώνη με την Ξενοφώντος. Στο βάθος το παλιό Αρχ. Μουσείο και η Παιδαγωγική Ακαδημία με τα 3 πρότυπα δημοτικά. Η στραβή οδός Εδμόνδου Ροστάν με μπλέ γραμμές.1. Η τσιμεντένια γέφυρα στην Εδμόνδου Ροστάν 2. Η σωστή θέση του φωτογράφου. Σημείωσα και το “ελβετικό σαλέ” 😃 , σπίτι στην Καραισκάκη που ονομάσαμε 1. Γειτονιά με μεγάλες αλάνες, αυλές και ξεχυμένα παιδιά χωρίς καμμία ανάγκη επίβλεψης. Η οδός Κολοκοτρώνη το 1900. Σ αυτό το σημείο του λάκκου θα χτιστεί αργότερα η ξύλινη γεφυρούλα που ένωνε την Κολοκοτρώνη με την Ξενοφώντος. Η φωτογραφία είναι τραβηγμένη ακριβώς δίπλα από την πρώτη λίγο πιό αριστερά. Σίγουρα την ίδια μέρα από τον ίδιο φωτογράφο. Από το βιβλίο του Βασίλη Κολώνα. Τοπογραφικό που ανέβασε η ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΤΣΙΡΕΛΗ με τις θέσεις των κατοικιών 1, 2, 3 και την θέση Χ του φωτογράφου στην πρώτη φωτογραφία. Η περιοχή ανάμεσα στην τότε Κολοκοτρώνη και Καραισκάκη. Στην μέση ο λάκκος. Ακριβώς η ίδια περιοχή το 1979. Βλέπουμε το ρέμα Κωνσταντινίδη (σημερινή οδός Νάαρ) πάνω από την οδό Εδμ Ροστάν μέχρι την Δελφών. Η άλλη τσιμεντένια γέφυρα στην οδό Εδμόνδου Ροστάν. Καραισκάκη προς την μεριά της θάλασσας και την Τορνιβούκα. 1916 Καραισκάκη προς το 9ο Δημοτικό Σχολείο. 1916 9ο Δημοτικό Σχολείο. Δελφών. Φωτογραφία του Νίκανδρου Καστανίδη. Η τσιμεντένια γέφυρα στην οδό Εδμόνδου Ροστάν. Η περιοχή το 1916. Χ η θέση του φωτογράφου στην πρώτη φωτογραφία. Λίγο πριν την ξύλινη γεφυρούλα στην τότε Μακεδονίας τώρα Δελφών (πράσινο βέλος). 1, 2 και 3 τα ίδια σπίτια στην οδό Καραισκάκη. Με κόκκινο βέλος η οδός Καραισκάκη. Με μπλέ βέλος η οδός Εδμ. Ροστάν. Η αεροφωτογραφία είναι του 1939. Η περιοχή έμεινε ίδια περίπου μέχρι το 1970. Μέναμε στο από πίσω σπίτι την δεκατία του 60. Μπρος-πίσω σπίτι είναι σήμερα η πολυκατοικία Κολοκοτρώνη 24. Εδώ βλέπουμε την πλευρά στην Σααδή Λεβή. Δεν υπήρχε πιό τρελό πράγμα από το σύνολο των 4 κατοικιών που υπήρχαν σ αυτό το σύμπλεγμα. Δαιδαλώδεις εσωτερικοί διάδρομοι που ένωναν αυτά τα 4 σπίτια, αυτά και μόνο, από 3 εξωτερικές είσόδους. Μία είσοδος από Κολοκοτρώνη, μία από Εδμ. Ροστάν και μία από Σααδή Λεβή. Γιά να πας σπίτι σου έπρεπε να μπείς σε αυτους τους διαδρόμους. Η είσοδος των σπιτιών ήταν μέσα στους διαδρόμους όχι πάνω σε οδό.

Ο Γιώργος Κωτσίδης επίσης θυμάται: Τα παιδιά της γειτονιάς έπαιζαν κρυφτό στους δαιδαλώδεις αυτούς .διαδρόμους . Το ονόμαζαν το δίπορτο . Στο κτίριο στον δεύτερο όροφο επί της Ροστάν έμενε ο βουλευτής Σερρών Μόντζαλας και γωνία Σααδή Λεβή με Ροστάν η οικογένεια Δαγκουλα ... Το 22 ιδιοκτησίας καπνέμπορου Χατζηγεωργίου , στο τέλος της δεκαετίας του 50 οι ένοικοί του , οικογένειες Χριστοπούλου και Ζαφειρίου το εγκατέλειψαν γιατί άρχισε να καταρρέει . Έμεινε αρκετά χρόνια έτσι μέχρι που δόθηκε αντιπαροχή ... Στα καλά τα χρόνια της η αυλή με τον πανυψηλό τοίχο έκρυβε μέσα δαμασκηνιές , συκιές , μιά τεράστια μουριά και ένα κήπο γεμάτο με γαρδένιες που ο Δήμήτρης Ζαφειρίου τις περιποιόταν και τις είχε σαν παιδιά του ... Στην Αγία Τριάδα έμενα , αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είχα γνωστούς και φίλους . Έπεφτε πολύ καθημερινό περπάτημα χιλιομέτρων για να τους συναντήσω και να με συναντήσουν, γι αυτό είμασταν άλωστε και μοντελάκια . Όταν περπατάς παρατηρείς καλύτερα τα πάντα . Αν υπήρχε τρόπος να αντιγράψει κανείς τις εικόνες από τον σκληρό του εγκεφάλου , θα βλέπαμε πράματα και θάματα που καμία φωτογραφία δεν θα μπορούσε να αποδώσει . Ακόμη ήχους , φωνές , μυρωδιές χρώματα που ένα μικρό κέντρισμα χρειάζεται για να βγούν στην επιφάνεια .Στον μέλλον αυτό θα γίνει σίγουρα , δυστυχώς τώρα δεν γίνεται και περιοριζόμαστε στις παλιές αναλογικές φωτογραφίες και στις περιγραφές όσων καταφέρνουν να διατηρούν την μνήμη τους σε καλή κατάσταση . Έτσι την γειτονιά σου David την ξέρω πολύ καλά και θυμάμαι πολλά σπίτια και δρόμους ... Σε πιό κοντινή λήψη. Στο κόκκινο τετράγωνο η γεφυρούλα μετά την Κολοκοτρώνη. Πράσινη γραμμή η παλιά οδός Μακεδονίας. Μπλέ γραμμή η Εδμόνδου Ροστάν. Μετά την ξύλινη γεφυρούλα, η αλάνα που όμως τότε ήταν τριπλάσια σε μέγεθος. Τα ενοικιαζόμενα ποδήλατα του Μπάρμπα Θωμά ήταν κάτω από το δέντρο στο κέντρο. Όλα δίπλα στον λάκκο. Στην φωτογραφία λάκκος δεν υπάρχει πιά. Καραισκάκη 23. του Θόδωρου Φουρναράκου. Η αρχή της οδού Καραισκάκη πάνω απο την Βασ. Όλγας. Κατοχή. Η ξυλινη γέφυρούλα όπως φαινόταν μέσα από τον λάκκο. Από τον Ροδοκανάκη.