Saloni.ca Archive

Ο Πωλ Αλμπαρέλ στις 6 Μαρτίου του 1916, έγραφε στο ημερολόγιό του:

”...Κι η βροχή συνεχίζεται. Φτάνουμε στην πλατεία Ελευθερίας, στην αρχή της Βενιζέλου. Αρχικά τη βρίσκουμε απαίσια και πρόκειται να σταματήσουμε στο μεγάλο καφέ Φλόκα. Καθόμαστε σε μια γωνιά, πίσω απ' το τζάμι και παρακολουθούμε το πηγαινέλα του κόσμου. Είναι πολύ ενδιαφέρον. Μερικές κυρίες, για να θαυμάσουμε τις ωραίες γάμπες τους, ανασηκώνουν τα φουστάνια τους ως το γόνατο –αρκετά ευχάριστο θέαμα. Κακόμοιροι στρατιώτες, παπί απ' τη βροχή, αφήνουν ρυάκια νερού στο δρόμο τους. Οι Άγγλοι με χακί αδιάβροχα και βρεγμένα κασκέτα γιατί δεν φοράνε κουκούλα. Οι εφημεριδοπώλες σκεπάζουν όσο καλύτερα μπορούν τις εφημερίδες τους, αλλά τελικά αυτές που πουλάνε είναι κουρελιασμένες. Ένας περαστικός σκύλος στάζει νερά. Τα αυτοκίνητα που κυκλοφορούν πιτσιλάν βρωμόνερα που διακοσμούν με κίτρινους λεκέδες τα φορέματα και τα κοστούμια των περαστικών. Παρακολουθούμε το θέαμα κουβεντιάζοντας για σχεδόν 5 ώρες, και μετά πηγαίνουμε να δειπνήσουμε. ... Κι η βροχή συνεχίζεται.” (Μετάφραση Μάρα Νικοπούλου).

Ευχαριστούμε τον Bernard Maurice για την παραχώρησή του. Paul Albarel le 9 mars 1916 : “... Et la pluie tombe toujours. Arrives sur la place de Liberte, au fond de la grande rue Venizelos, nous commencons par la trouver mauvaise et nous allons nous enfermer dans le grand cafe Floca. Nous nous installons dans un coin, derriere la glace et nous assistons au va-et-vient des gens. C'est tres interessant. Certaines dames, pour faire admirer leurs jolis mollets, se retroussent jusqu'aux genoux, c'est un spectacle assez agreable. De pauvres soldats, mouilles comme des canards, passent ruisselants d'eau. Les anglais, en caoutchouc kaki, se mouillent consciencieusement la casquette car ils ne portent pas de capuchon. Les vendeurs de journaux abritent leur papier du mieux qu'ils peuvent, mais ils ne vendent le plus souvent qu'un chiffon informe. Un chien passe faisant eau par chaque poils. Les autos circulent, faisant jaillir de partout une gerbe d'eau sale qui vient agrementer de taches jaunatres les robes ou les complets des passants. Nous contemplons ce spectacle tout en causant et nous arrivons ainsi jusqu'a pres de 5 heures, apres quoi nous allons diner... Et la pluie tombe toujours.”

Ευχαριστούμε ακόμη μια φορά τον Bernard Maurice.

Το Φλόκα στη φωτογραφία το ισόγειο δεξιά στη γωνία, ανεβαίνοντας την πλ. Ελευθερίας από την παραλία αριστερά. Φωτογραφία του Edgar Turner από την σελίδα που είναι αφιερωμένη σ αυτόν Και πάλι εδώ δεξιά το Φλόκα.