Παραθαλάσσια. Από το ΜΙΕΤ μέχρι την κατοικία του πρώτου (διορισμένου) Έλληνα Δήμαρχου Κωνσταντίνου Αγγελάκη.
Ο μεγάλος κόλπος που σχηματιζόταν μετά τον Χείμαρρο Αρσλάν είχε τις πρώτες του ακρογιαλίες στην περιοχή της Σαλαμίνας. Μετά την τεράστια αυτή ιδιοκτησία της οικογένειας Άμποτ βρισκόμασταν στην συνέχεια του μεγάλου κόλπου σε νέες παραλίες και στην οικία Μεχμέτ Καπαντζή, στο σημερινό ΜΙΕΤ. Οι περισσότερες κατοικίες από δω και πέρα ήταν πλέον πάνω στο κύμα.
ΜΙΕΤ. Chateau mon Bonheur. Οικία Χασσίδ. – Στο κάτω μέρος αυτού του οικοπέδου από το 1946 ήταν οι πρώτες εγκαταστάσεις του ΟΦΘ (Όμιλος Φίλων Θαλάσσης).– Οικία Τριαντόπουλου. Οικία Πολυχρονιάδη. Οικία Ευάγγελου Φλόκα. Οικία Γεώργιου Μπρόβα. Το κτήριο του Οικοτροφείου του Καλαμαρί. Οικόπεδο που μέχρι το 1934 ήταν σπίτι ή καφενείο της Ελένης Σκουτάρη (γκρεμίστηκε και έμεινε κενό από το 1935). Τέλος η οικία του γιατρού Κωνσταντίνου Αγγελάκη. Τα υπόλοιπα παραθαλάσσια μέχρι την θρυλική παραλία του Ταμαρίξ θα τα δούμε σύντομα.
Μεγάλο μέρος της διάσωσης της εικόνας των παραπάνω κατοικιών το χρωστάμε στον Ζοζέφ Πιγκασού. Φωτογράφισε την περιοχή στη διάρκεια του ΑΠΠ. Η θητεία του σαν γιατρός ήταν στην κοντινή οδό Γραβιάς. Στην βιβλιογραφία, για τις ιδιοκτησίες αυτές, δεν υπάρχουν πολλά. Η εικόνα της περιοχής παρέμεινε περίπου ίδια μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 50.
Από τον Δαυίδ Μπράβο
Facebook:
https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=1006107656545534&id=204212503401724
ΜΙΕΤ. Chateau mon Bonheur. Οικία Χασσίδ. – Στο κάτω μέρος αυτού του οικοπέδου από το 1946 ήταν οι πρώτες εγκαταστάσεις του ΟΦΘ (Όμιλος Φίλων Θαλάσσης).-
Οικία Τριαντόπουλου. Οικία Πολυχρονιάδη. Οικία Ευάγγελου Φλόκα. Οικία Γεώργιου Μπρόβα. Το κτήριο του Οικοτροφείου του Καλαμαρί. Οικόπεδο που μέχρι το 1934 ήταν σπίτι ή καφενείο της Ελένης Σκουτάρη (γκρεμίστηκε και έμεινε κενό από το 1935). Τέλος η οικία του γιατρού Κωνσταντίνου Αγγελάκη.
Οι παραθαλάσσιες κατοικίες από το ΜΙΕΤ μέχρι την κατοικία του πρώτου (διορισμένου) Έλληνα Δήμαρχου Κωνσταντίνου Αγγελάκη.
ΜΙΕΤ. Μέσα στην βλάστηση το Chateau mon Bonheur. Η Οικία Χασσίδ δεξιά. Στο κάτω μέρος της από το 1946 ο ΟΦΘ (Όμιλος Φίλων Θαλάσσης).
Στο βάθος ο θερινός κινηματογράφος Ολύμπια. ΜΙΕΤ και η σκάλα του ΟΦΘ (Όμιλος Φίλων Θαλάσσης).
Το ΜΙΕΤ πάνω στο κύμα.
Αριστερά οι εγκαταστάσεις του ΟΦΘ (Όμιλος Φίλων Θαλάσσης). Δεξιά η Οικία Τριαντόπουλου.
Όμιλος Φίλων Θαλάσσης.
Μπροστά στον ΟΦΘ
Βλέπουμε ξανά τις εγκαταστάσεις του ΟΦΘ και την Οικία Τριαντόπουλου αργότερα Λεβεντάκη, όπως μας πληροφορεί ο κος Φωτιάδης.
Τοπογραφικό του 1934 Ο ΟΦΘ πρωτολειτούργησε το 1946 μέσα στο οικόπεδο Χασσίδ. Ωστόσο υπήρχε σκάλα 12 χρόνια νωρίτερα. Οι οικίες Τριαντόπουλου και Πολυχρονιάδη.
Οικία Γεώργιου Πολυχρονιάδη. Και ψυχιατρική κλινική τη δεκαετία του 1960.
Από αριστερά ΜΙΕΤ. Εγκαταστάσεις του ΟΦΘ (Όμιλος Φίλων Θαλάσσης). Οικία Τριαντόπουλου. Οικία Πολυχρονιάδη. Οικία Ευάγγελου Φλόκα μέσα στα δέντρα. Μετά την Ε. Φλόκα. η Οικία Γεώργιου Μπρόβα. Το Οικοτροφείο του Καλαμαρί με τον απροσπέλαστο χαρακτηριστικό τυφλό τοίχο δεξιά του. Το οικόπεδο Σκουτάρη (που όμως μέχρι το 1934 ήταν όμορφο κτισμένο σπίτι που γκρεμίστηκε). Η οικία του Δήμαρχου Κωνσταντίνου Αγγελάκη.
Οι κατοικίες Ευάγγελου Φλόκα και Πολυχρονιάδη μετά την επιχωμάτωση της παραλίας. Πίσω μεριά σε σχέση με την θάλασσα. Η φαγάνα σουλατσάρει στον νέο δρόμο. (Απόσπασμα φωτογραφίας του Θόδωρου Φουρναράκου)
Οικία Ευάγγελου Φλόκα μπροστά στην θάλασσα, από το αρχείο Χάρη Βάρβογλη
Ζοζέφ Πιγκασού. Φωτογράφησε την περιοχή στη διάρκεια του ΑΠΠ. Οικία Αλφρέδου Άμποτ, κτισμένη πριν το 1889 μέσα στο τεράστιο κτήμα της οικογένειας. Μετά από αυτήν ο κόλπος της Σαλαμίνας έμπαινε λίγο πιό μέσα. ΜΙΕΤ και η “Οικία Πολυχρονιάδη” το 1916.
Το οικόπεδο Σκουτάρη μέχρι το 1934 ήταν όμορφο κτισμένο σπίτι ή καφενείο που γκρεμίστηκε. Το βλέπουμε στο τοπογραφικό της 1ης Ιανουαρίου του 1934.
Τον Οκτώβριο του 1916 ο 38χρονος τότε Ζοζέφ Πιγκασού ξεμπαρκάρει στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης και κατευθύνεται στο γαλλικό στρατιωτικό νοσοκομείο, Hopital Temporaire N. 4 στην οδό Γραβιάς. Μαζί του, εκτός από την ιατρική του τσάντα, έχει και τη φωτογραφική του μηχανή. Μέχρι τον Αύγουστο του 1917 φωτογράφισε και διέσωσε εικόνες ενός κόσμου που πολύ σύντομα θα άλλαζε για πάντα.
1938 Η διαφορά αποτύπωσης σε σχέση με το προηγούμενο τοπογραφικό του 1934 είναι το άδειο οικόπεδο Σκουτάρη
Ο Πιγκασού φωτογράφησε τα παραθαλάσσια κτίσματα σε αρκετές φωτογραφίες του.
Η οικία Μπρόβα ερείπιο. Μετά τον σεισμό του 1978.
Απόσπασμα φωτογραφίας στα τέλη της δεκαετίας του 50. Οι διαφορές λίγες σε σχέση με την φωτογραφία του Πιγκασσού του 1916. Στο άδειο οικόπεδο της Ελένης Σκουτάρη, καρνάγιο.
Από την αυλή του Καλαμαρί. Το πίσω μέρος της οικίας Αγγελάκη.
Κωνσταντίνος Αγγελάκης. Μικρό βιογραφικό.
26 Οκτωβρίου 1912. Οι νέες ελληνικές αρχές διατήρησαν στον δημαρχιακό θώκο τον λαοπρόβλητο ντονμέ Οσμάν Σαίτ Μπέη έως τις 23 Αυγούστου του 1916. Μετά το βενιζελικό κίνημα της Εθνικής Άμυνας αντικαταστάθηκε από τον γιατρό Κωνσταντίνο Αγγελάκη (1874-1965). Ηλικίας τότε 42 ετών γόνος ιστορικής οικογένειας. Διορίστηκε Δήμαρχος χωρίς εκλογές και στην θητεία του έζησε την μεγάλη καταστροφική πυρκαγιά τον Αύγουστο του 1917. Μέλος της “Διεθνούς Επιτροπής του Νέου Σχεδίου της Πόλεως” που προέβλεπε την ανασυγκρότηση και ανοικοδόμηση της πόλης με βάση το νέο ρυμοτομικό σχέδιο. Παρέμεινε Δήμαρχος μέχρι την 15 Νοεμβρίου 1920. Η οδός Αγγελάκη δίπλα στην έκθεση αναφέρεται σε αυτόν
Το Οικοτροφείο του Καλαμαρί με τον απροσπέλαστο χαρακτηριστικό τυφλό τοίχο. Αυτή του η μεριά ήταν το πλυσταριό της Σχολής. Το οικόπεδο Ελένης Σκουτάρη μέχρι το 1934 ήταν το όμορφο κτισμένο σπίτι ή καφενείο που βλέπουμε στην μέση. Δεξιά η οικία του Δήμαρχου Κωνσταντίνου Αγγελάκη. Επειδή η φωτογραφία είναι του Pigassou χρονολογικά συμπίπτει με τα χρόνια δημαρχίας του.
Η οικία Σκουτάρη σε ζουμ φωτ. Joseph Pigassou
Η οικία Αγγελάκη σε ζουμ φωτ. Joseph Pigassou
Αλλά και σε καρτ-ποστάλ της εποχής του ΑΠΠ υπάρχει η αποτύπωση των κτηρίων της προηγούμενης φωτογραφίας του Πιγκασού.
Η σκάλα επάνω ήταν το μπροστά μέρος της κατοικίας του Ευάγγελου Φλόκα. Οικοτροφείο του Καλαμαρί με τον απροσπέλαστο χαρακτηριστικό τυφλό τοίχο. Το οικόπεδο της Ελένης Σκουτάρη άδειο μετά το 1934-35. Η οικία Αγγελάκη, αργότερα Θρασύβουλου Λόγιου
1915. Τα παραλιακά σπίτια (εκτός της Σκουτάρη) παρέμειναν τα ίδια μέχρι την δημιουργία της Παραλιακής Λεωφόρου
Οι Εξοχές της Θεσσαλονίκης όταν ήταν εξοχές.
Τα κτήρια που συζητάμε τραβηγμένα από σκάφος. Εκτός από τον ΟΦΘ λίγο παρακάτω ήταν και ο ΝΟΘ
Από την θάλασσα πρώτο το ΜΙΕΤ, ο όγκος των 2 κτισμάτων του Καλαμαρί στο βάθος.
Λίγο πριν το τέλος ...
Η παραλιακή και η Ανθέων έτοιμες
Το οικοτροφείο Καλαμαρί απο την μέσα μεριά του σε σπάνια αποτύπωση. Όρθια ακόμα και η οικία Αγγελάκη. Οικία Πεντζίκη και Γραικού στο βάθος. Κάποτε μπροστά σε αυτές τις τελευταίες ήταν η παραλία Ταμαρίξ.
