Saloni.ca Archive

Σε επιμέλεια Νίκανδρου Καστανίδη.

Στο “αρχοντικό” Κότσιανου λειτούργησε, γύρω στο 1935, το πρώτο συστηματικό φροντιστήριο, σύμφωνα με τον Τομανά. Ήταν στη διασταύρωση Εθνικής Αμύνης και σημ. Τσιμισκή. [“Τα Σχολεία της Θεσσαλονίκης” του Κ. Τομανά, εκδ. Νησίδες, 1997, σελ. 92.]

Το ”Κοτσιανάδικο” ήταν μια Πολυγυρινή οικογένεια, προύχοντες της περιοχής από την Οθωμανική περίοδο της Χαλκιδικής. Ενδεικτικό παράδειγμα είναι ο Αθανάσιος Κότσιανος του Γιαννάκη ο οποίος ήταν γαιοκτήμονας, έμπορας, επιχειρηματίας, τραπεζίτης και εκλεγμένος δήμαρχος του Πολυγύρου, τα τελευταία χρόνια των Οθωμανών στη Χαλκιδική.

Ο αδελφός του Κήρυκος (ή Κύρκος) εκλέχθηκε βουλευτής στις Οθωμανικές εκλογές του 1912, με το κόμμα των Νεοτούρκων. Μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης και της Χαλκιδικής εκλέχθηκε, επίσης, βουλευτής Χαλκιδικής, με το Λαϊκό Κόμμα του Δημ. Γούναρη και του Παν. Τσαλδάρη, το 1915 και το 1920.

Ο θετός γιός του Κύρκου, Μιχαήλ Κότσιανος, εκλέχθηκε κι αυτός βουλευτής Χαλκιδικής με το Λαϊκό Κόμμα του Τσαλδάρη, το 1935, το 1936 και το 1946. Μετά την τελευταία εκλογή του χρημάτισε υπουργός Πρόνοιας και Υγείας στις τότε κυβερνήσεις Τσαλδάρη, Διομήδη, Μάξιμου και Σοφούλη. Με την αρμοδιότητά του αυτή συνεργάστηκε στενά, την περίοδο του Εμφυλίου, με την τ. Βασίλισσα Φρειδερίκη για την οργάνωση των Παιδουπόλεων.

Κι ο ανιψιός του, Στέφανος Κότσιανος, γιός του Αθάνασιου, εκλέχθηκε βουλευτής Χαλκιδικής το 1951 με το Κόμμα του Νικ. Πλαστήρα. Συμμετείχε, επίσης, στις εκλογές με την ΕΡΕ, χωρίς όμως να εκλεγεί. Είναι αβέβαιο αν κατοίκησε στην οικία της οικογένειας, στην Εθνικής Αμύνης 10 (σημ. 12). [Αξιοποιήθηκε το περιοδικό “Πολύγυρος”, 79, 82 (2015), 87 (2017).]

Το “αρχοντικό” Κότσιανου στη Θεσσαλονίκη

Σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας, απ’ όπου πήρε πτυχίο την ακαδ. χρονιά 1891-2. Από το 1904 μέχρι το 1911-12 άσκησε την ιατρική στη Θεσσαλονίκη. Μετά το 1912, πιθανόν, να παρείχε ιατρικές υπηρεσίες στον Πολύγυρο. Τη δεκαετία του 1920 διέμενε, μάλλον, στη Θεσσαλονίκη, μια και η δεξίωση για το μνημόσυνό του έγινε στην οικία της οικογένειάς του, Εθνικής Αμύνης 10 (σημ. 12). Σπούδασε ιατρική στη Γενεύη και την άσκησε στη Θεσσαλονίκη. Διετέλεσε διευθυντής του Νοσοκομείου Λοιμωδών Νόσων Θεσσαλονίκης (1921-22), Δημόσιας Υγείας Μακεδονίας (1922-23), Γ΄ Παθολογικής Κλινικής του Κεντρικού Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης, (1938-1954), του Πολυϊατρείου ΙΚΑ Θεσσαλονίκης. Υπήρξε, επίσης, πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης, την περίοδο 1930-1936. “Μακεδονία”, 2-6-1927

Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας και συνέχισε στο Παρίσι, απ’ όπου πήρε διδακτορικό από τη Σορβόννη το 1949. Στην Κατοχή πήρε μέρος στη Εθνική Αντίσταση με το ΕΑΜ. Το 1954 έγινε πρόεδρος του Παγχαλκιδικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης.