Saloni.ca Archive

Παιδιά που παίζουν και μια γυναίκα με εβραϊκή φορεσιά μπροστά από ένα σπίτι με αριθμό 13. Το σπίτι έχει στεγασμένη βεράντα και στρογγυλεμένες γωνίες στη στέγη -κάτι που έχουμε δει σε λίγα ακόμα κτίρια της πόλης, αλλά κάπως περισσότερες φορές σε πόλεις της Δυτ. Μακεδονίας. Γι’ αυτό ίσως, είχε ακουστεί και η άποψη ότι δεν βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη. [Πηγή: Χρ. Ζαφείρης, Θεσσαλονίκης Εγκόλπιον]

Μέχρι που ένα σκίτσο που αναρτήθηκε από τον κ. Φωτιάδη στην Α.Θ. πριν μερικά χρόνια επιβεβαίωσε ότι όντως βρισκόταν εδώ.

Τα περισσότερα κτίρια με τέτοιες στέγες και βεράντες βρίσκονταν σχετικά κοντά στην Εγνατία, ανάμεσα στην Αγ. Σοφίας και την Καμάρα. Κάτι που δεν ταίριαζε με το φόντο. Ωστόσο, μια συντροφιά από σπίτια με παρόμοιες βεράντες βρισκόταν κοντά στους Αγ. Απόστολους, όπως παρατήρησε ο Στάθης Ασλανίδης στο πανόραμα του P. Zepdji (1873).

H περιοχή δεν κάηκε το 1917, και στην αεροφωτό του 1918 βλέπουμε ότι η οδός Κάλβου ταιριάζει -ακόμα και το σπίτι στο τέλος του δρόμου, με τη μεγάλη μάντρα και το σαχνισί.

Παράλληλα, ένα διάγραμμα του 1939 για την οδό Κάλβου δίνει, εκτός από το σχέδιο του κτιρίου με τα παράσπιτα μπροστά του, και εβραϊκά ονόματα ιδιοκτητών.

Πριν δύο χρόνια, οι κολώνες της βεράντας του μισογκρεμισμένου πια σπιτιού στην κατοχική φωτό που είδαμε λίγο νωρίτερα μάς ξαναέστειλαν στην Κάλβου.

Και εκεί κλείνει, με την συνέχεια της κατοχικής φωτό που βγήκε χτες σε δημοπρασία και επίσης είδαμε πριν λίγο. Πάνω από τα μπροστινά σπίτια περνάει η Ολύμπου. Η πολυκατοικία της βορειοδυτικής γωνίας στη θέση του παλιού αρχοντικού, από την πλευρά της Κάλβου έχει ακόμα τον αριθμό 13.