Saloni.ca Archive

Η Θεσσαλονίκη χωρίς τον Δημοσθένη Δώδο (1948-2021)

Ένας σεμνός θεσσαλονικιός, πανεπιστημιακός δάσκαλός και μελετητής της ιστορίας της Θεσσαλονίκης έφυγε πρόωρα γι’ άλλες πολιτείες, αυτές της μνήμης και αναπόλησης. Ο παππούς του και συνονόματος του, με οικογενειακές ρίζες από το Αργυρόκαστρο της Βορείου Ηπείρου, φοίτησε στη Μαρούλειο Σχολή Σερρών και έγινε δημοδιδάσκαλος, όπου δίδαξε σε διάφορα σχολεία και ανέλαβε τη διεύθυνση στο δημοτικό σχολείο των Εκπαιδευτηρίων Κωνσταντινίδη. Ο πατέρας του Χαρίλαος ήταν δικηγόρος στη Θεσσαλονίκη. Ασχολήθηκε με την πολιτική και με ιδεολογικό προσανατολισμό προς τα προβλήματα και τους αγώνες των αγροτών. Το 1940, πολέμησε στο αλβανικό μέτωπο και τραυματίσθηκε. Την περίοδο της κατοχής εντάχθηκε στον ΕΛΑΣ. Μετά την απελευθέρωση ανέλαβε δημόσιες θέσεις και συνεργάστηκε με την ΕΔΑ. Μετά την επιβολή της χούντας το 1967 συμμετείχε στην οργάνωση της Δημοκρατικής Άμυνας, που αντιτάχθηκε στη δικτατορία. Η μητέρα του ήταν τραπεζική υπάλληλος που αποπέμφθηκε μετά τον Απρίλιο του 1967 και αποκαταστάθηκε το 1974. Η οικογένεια του Χαρίλαου Δώδου κατοικούσε στην περιοχή της Αγίας Τριάδος, στην οδό Αμαλίας 54. Ο Δημοσθένης σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στην Πάντειο και στο Βερολίνο. Όταν επιβλήθηκε η χούντα ήταν φοιτητής στην Αθήνα κι άρχισε να συμμετέχει στον αντιδικτατορικό αγώνα. Το 1969 τον συνέλαβαν για αντιδικτατορική δράση, βασανίστηκε και καταδικάστηκε σε κάθειρξη 25 ετών. Μετά την πτώση της δικτατορίας και την ολοκλήρωση των σπουδών του εργάστηκε για χρόνια στο Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών και στη συνέχεια στο ΑΠΘ, πρώτα στο Τμήμα Δημοσιογραφίας και από το 2001 στο Τμήμα των Πολιτικών Επιστημών, μέχρι το 2015 που συνταξιοδοτήθηκε. Ήταν χαρισματικός δάσκαλος και βαθύς γνώστης της πολιτικής ανάλυσης και της εκλογικής γεωγραφίας. Την περίοδο 2015-2019 ήτα αντιπρόεδρος του ΚΘΒΕ. Η σύζυγός του είναι εγγονή του Γιώργου Τσαρούχη και η κόρη του, που κάνει διατριβή στην ιστορία στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης, ήταν υποψήφια στις βουλευτικές εκλογές με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Μέσα στο έργο του συγκαταλέγονται και τα εξής βιβλία του: 1) Νεωτερικότητα και εκλογικά δικαιώματα (Επίκεντρο 2011), 2) Οι Εβραίοι της Θεσσαλονίκης στις εκλογές του ελληνικού κράτους 1915-1936 (Σαβάλας 2005), 3) Εκλογική γεωγραφία των μειονοτήτων (Εξάντας). Συμμετείχε επίσης στη συγγραφή συλλογικών έργων όπως 1) Άουσβιτς, το γεγονός και η μνήμη του (Καστανιώτης 2007), 2) Η κοινή γνώμη στην Ελλάδα 2001 (Λιβάνης 2000), 3) Εκλογική γεωγραφία των μειονοτήτων (Εξάντας), 4) Θεωρίες της δημοκρατίας (Σαββάλας 2004), 5) Η μεταμόρφωση της Θεσσαλονίκης, Η εγκατάσταση των προσφύγων στην πόλη [1920 – 1940] (Επίκεντρο 2010) κ.ά.

Από τον Νίκανδρο Καστανίδη

Facebook: https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=1049701685519464&id=204212503401724