Οι δρόμοι της Θεσσαλονίκης έπρεπε να βαφτιστούν στα γρήγορα μετά το 1912. Όπως σε κάθε ελληνική πόλη, «επιστρατεύτηκαν» πρόσωπα διαφόρων ιστορικών περιόδων, ποιητές, πόλεις κλπ… Μετά τη φωτιά του ’17, όμως, πολλοί δρόμοι χρειάστηκε και να μετακινηθούν, συχνά δρόμοι της παλιάς και της νέας χάραξης συνυπήρχαν, και για κάποιους υπήρξε γενικώς μια σύγχυση.
Η οδός Σελευκιδών πριν τη φωτιά του ’17 είχε δύο τμήματα, όχι σε ευθεία μεταξύ τους. Το πρώτο κομμάτι της άρχιζε στην πλατεία Πλατάνου και έφτανε ως την τότε Αντιγονιδών.
Το δεύτερο έπιανε από την Αντιγονιδών ως την Λ. Σοφού.
Για το πρώτο κομμάτι, διακρίνουμε και την ταμπέλα της στη γωνία με την Πλατεία Πλατάνου (σήμερα Παπαρρηγοπούλου με Καλλίνικου)
Ο Δημητριάδης στον χάρτη του μας δίνει και τα οθωμανικά ονόματα αυτών των δυο τμημάτων: Ντικιλι Τας το δυτικό που ανήκει στη συνοικία Γιανίκ Μαναστίρ. Μουσά Μπαμπά, το ανατολικό, με το όνομα της συνοικίας (Γκιουλμέζογλου) να οφείλεται στο μεστζίτ Μουσά Μπαμπά Γκιουλμέζογλου που βρίσκεται στην γωνία της Σελευκιδών/Μουσά Μπαμπά με την Λ. Σοφού.
Αυτό το κομμάτι κάηκε.
Το δυτικό κομμάτι, η Ντικιλι Τας, σώθηκε από τη φωτιά που όριό της είχε την παλιά Αντιγονιδών. Για κάποιο περίεργο λόγο, επιλέχτηκε να μην κρατήσει το όνομά της ως Σελευκιδών και ονομάστηκε Καλλίνικου. Άγνωστο αν εννοεί τον Σέλευκο Β’ Καλλίνικο ή τον Βυζαντινό αρχιτέκτονα… Ή και τους δυο μαζί.
Η «νέα» Σελευκιδών σχεδιάστηκε μικρή-μικρή και κάθετη στην παλιά, στην πλευρά της Μουσά Μπαμπά, και σημειώνεται εδώ με πράσινο.
Το γεγονός ότι υπάρχει κι άλλη Μουσά Μπαμπά, η Βύζαντος (που οδηγεί στον ομώνυμο τουρμπέ στην Πλ. Τερψιθέας) δημιουργεί ένα μπλέξιμο.
Και μάλλον κάτι τέτοιο συνέβη με τον χάρτη του αρχικού σχεδίου Εμπράρ, όπου εκτός από τα δυο κομμάτια που προαναφέρθηκαν, άλλη μία Σελευκιδών κάνει…γκεστ εμφάνιση στην Άνω Πόλη. Είναι η μόνη φορά που βλέπουμε την Ελευσίνος (η οποία επίσης οδηγεί στον τουρμπέ του Μουσά Μπαμπά) να ονομάζεται Σελευκιδών.