Saloni.ca Archive

Ο πολύ μικρός δρόμος Σελευκιδών που ενώνει την Πτολεμαίων με την Καραολή και Δημητρίου.

Πριν την πυρκαγιά η Σελευκιδών, παράλληλη με την Εγνατία, ένωνε την πλατεία Παπαρρηγοπούλου με την Αντιγονιδών. Διατηρήθηκε μάλιστα, σβήνοντας σιγά σιγά, ως παλιά Σελευκιδών μέχρι την δεκαετία του 60. Σελευκιδών και Αντιγονιδών μεταφερθήκανε ως ονομασίες δυτικότερα. Από την δεκαετία του 1920, με το νέο ρυμοτομικό, δημιουργήθηκε η (νέα) Σελευκιδών ως ο μικρός κάθετος δρόμος που ενώνει την Πτολεμαίων με την Καραολή και Δημητρίου (Διοικητηρίου).

Από τον Σπύρο Αλευρόπουλο

Facebook: https://www.facebook.com/thessalonikilostcity/posts/1060670114422621

Σ΄αυτόν τον μικρό δρόμο λειτούργησε και ξενοδοχείο. Η “Σιάτιστα” του Παναγιώτη Τρέμμου. Σε οδηγό του 1967 αναφέρεται ως διεύθυνση Σελευκιδών 4, αναφέρεται ήδη σε μια αγγελία στις 7-3-1959. Κατά πάσα πιθανότητα λειτούργησε από την ίδρυσή του στο ίδιο μέρος.

Σελευκιδών 10, μεσοπολεμικό που διατηρείται Φυσικά και μια καπναποθήκη στον δρόμο. Στο ν. 20, στη γωνία με Καραολή και Δημητρίου μια μεγάλη μεσοπολεμική πολυκατοικία. Εδώ από την πλευρά της Καραολή και Δημητρίου. Σε πολύ καλή κατάσταση. Όπως και εδώ σε κατοχική λήψη, το δεύτερο από αριστερά. Στην άλλη γωνία, απέναντι, Σελευκιδών 5 μια πολυκατοικία του 57 27-5-1958, ενοικιάζονται καταστήματα και υπόγειο σ αυτήν την πολυκατοικία. Και μια μικρή ιστορία, του Ιωάννη Σαράντου στον μικρό δρόμο των Σελευκιδών.

Από το καλοκαίρι του 1958 μέχρι το φθινόπωρο του 1959 παρακολουθούμε τις προσπάθειες του Ιωάννη Σαράντου να ορθοποδήσει οικονομικά και επαγγελματικά.

Η πρώτη του αγγελία είναι σαφής στην ασάφειά της. Ζητάει από 50 έως 200 χιλιάδες. Αντίστοιχα και τα κέρδη, τα οποία όμως δεν τίθεται θέμα, θα είναι απολύτως εξασφαλισμένα. Ό,τι βρεθεί. Μ αυτήν την ασάφεια και την υπερβολή το μόνο σαφές είναι ότι ζητάει χορηγό. Δεν πρέπει να προσελκύστηκαν και πολλοί τέτοιοι.

Πάντως μετά από λίγες μέρες και για δύο μέρες παρακολουθούμε την μία πλευρά ενός διαλόγου που μπορεί και να μην έγινε. Σαν μονόλογος μοιάζει: δέχεται την πρόταση κάποιου Μ. Γ. Πού την έκανε, πήγε από κει; την έγραψε; Ποιος ξέρει. Και την επόμενη μέρα επιμένει. Δάνειο ζητάει, αν είναι δυνατόν πάνω από 50 χιλ. δρχ. με υποθήκη μάλιστα. Είτε ήταν φανταστικός είτε πραγματικός ο διάλογος αυτός, δεν πρέπει να καρποφόρησε.

Τον Νοέμβριο επανέρχεται, χαμηλώνοντας τις οικονομικές απαιτήσεις του αλλά και δίνοντας μια παραπάνω πληροφορία για το τι ζητάει. Χρήματα και προσωπική εργασία. Αν είσαι και νέος, ακόμη καλύτερα. Λίγο μετά εξειδικεύει τα αναζητούμενα χαρακτηριστικά. Δραστήριος γιατί θα είναι (και;) διαχειριστής.

Αλλάζει διεύθυνση, πάει λίγο πιο κάτω, στον ίδιο πάντα δρόμο. Αρχίζουν κάποιες πωλήσεις. Για την φύση της εργασίας του η αγγελία του Φεβρουαρίου ξεκαθαρίζει κάποια πράγματα. Opel-kapitan πωλείται τζιπ ανταλλάσσεται με αυτοκίνητο νεώτερο.

Τον Απρίλιο του επόμενου έτους αυξάνεται πάλι το ποσό που αναζητά. 80 χιλιάδες (τιμή ψυγείου τότε γύρω στα 8 χιλιάρικα, ένα μικρό διαμέρισμα στο κέντρο γύρω στις 60 χιλ, μισθός γύρω στις 2 χιλ) και προσωπική εργασία, αλλά τα πιθανά κέρδη πέφτουν σε κάτι λιγότερο από 5% τον μήνα. Η διαβεβαίωση ότι αυτά θα είναι απολύτως εξασφαλισμένα παραμένει. Τον βρήκε; ποιος ξέρει. Τον Μάιο του 59 ζητάει συνέταιρο οδηγό.

Ταυτόχρονα διαβλέπει το μέλλον και ζητάει 1/3 ή ¼ αστικού λεωφορείου. Ο ΟΑΣΘ είχε ιδρυθεί ήδη το 1957, και το μονοπώλιό του άρχιζε στην πόλη. Τουλάχιστον αυτή τη φορά αν μπόρεσε να το κάνει, επένδυσε σε σίγουρα λεφτά.

Ίσως και να μπόρεσε. Ένα LLOYD του 56, δηλαδή σχετικά καινούριο που πωλείται τον Σεπτέμβριο του 59 μπορεί να δείχνει πολλά πράγματα. Συνεχιζόμενες οικονομικές δυσκολίες, αλλαγή επαγγελματικής κατεύθυνσης; ποιος ξέρει. Δεν τον ξανασυνάντησα ούτε και βρήκα την δεκαετία του 60 κάποια σχολή οδηγών με τό όνομα ή την διεύθυνσή του. Μπορεί να έγινε όντως μέτοχος του ΟΑΣΘ