Saloni.ca Archive

Aπλώνεται σε δυο κτίσματα. Το αρχικό πίσω είναι του 1926, φυσικά ανακαινισμένο. Το μεταγενέστερο μπροστά με την μεγάλη σάλα είναι του 1947. Αλλά αυτό που κάνει την διαφορά είναι η υπέροχη βεράντα πάνω στο κύμα με θέα το ωραιότερο ηλιοβασίλεμα της πόλης.

Ο Λεωνίδας Χαμόδρακας από την Λακωνία ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής στην Καλαμαριά. Αξιωματικός του ελληνικού στρατού τραυματίζεται κατά τη διάρκεια της εκστρατείας στην Μικρασία. Επιστρέφει επιφορτισμένος με το έργο της καταπολέμησης των κουνουπιών από την παραλία. Η γυναίκα του Χαρίκλεια ήταν καθηγήτρια στο τοπικό Γυμνάσιο. Βαφτίζουν πολλά παιδιά ντόπιων ψαράδων. Αρχικά αγοράζει ένα καραβάκι που φέρνει πετρέλαιο για τις τράτες. Τότε φτιάχνει μιά πρώτη μικρή προκυμαία. Ανταλλάσσει το πετρέλαιο με ψάρια. Αγοράζει ένα μικρό καλύβι-ταβερνάκι, το γνωστό επάνω κτίριο που τροποποιημένο διασώζεται. Σιγά σιγά μετατρέπεται σε τοπικό στέκι. Τάβλι, ψάρι και ουζάκι, δίπλα στο κύμα. 1926 η ταβέρνα του Χαμόδρακα μόλις έχει γεννηθεί.

Ήταν πρόεδρος του δημοτικού συμβούλιου Καλαμαριάς κατά την Κατοχή (1942) και παρέμεινε μεταπολεμικά στην θέση αυτή. Προσπαθεί μέσα από τον Δήμο να ανοίξει η Πλαστήρα μέχρι την ταβέρνα.

21-2-2002 κηρύσσεται διατηρητέο το ογκομετρικό του περίγραμμα, ο περιβάλλον χώρος και το όνομα του.

Από τον Δαυίδ Μπράβο

Facebook: https://www.facebook.com/thessalonikilostcity/posts/1071914329964866

Χαμόδρακας. Στην παραλία της Αρετσούς. Το αρχικό πίσω κτήριο είναι του 1926. Χαμόδρακας. Το πίσω κτήριο του 1926. Φυσικά ανακατασκευάστηκε. Το μπροστά με την μεγάλη σάλα, που μόλις φαίνεται, είναι του 1947. 21-2-2002 κηρύσσεται διατηρητέο το ογκομετρικό του περίγραμμα, ο περιβάλλον χώρος και το όνομα του. 1943. Η ταβέρνα του Χαμόδρακα ακριβώς κάτω από το παραδοσιακό κτήριο του Aficionados – Gattorosso στην Πλαστήρα. Σημειωμένα εδώ με το βέλος.

Στο κέντρο της φωτογραφίας φαίνεται το σπίτι της οικογένειας Χαμόδρακα στο μεγάλο ορθογώνιο κόκκινο τετράγωνο Παραθαλάσσια από Χαμόδρακα μέχρι τον Μπάτη και την Ρέμβη. Δεκαετία του 60. Άκρη τέλος φαίνεται και η ταβέρνα Βράχος Κάποτε κάνανε (κάναμε) μπάνια εδώ. Κατοχή στον Χαμόδρακα. Ορατή και η “κατεβασιά” Το δρομάκι που ανεβαίνεις στην Πλαστήρα. Εγγλέζοι στην περιοχή του Χαμόδρακα το 1947-48. Κάτω δεξιά σημειωμένο το τότε ταβερνάκι του Χαμόδρακα. Ακριβώς πάνω από την μεγάλη σκάλα ο “Παράδεισος” του Κωνσταντάκου. Πρώτο σπίτι στην Ν. Πλαστήρα το “Απέριττο”. Ορατές και οι άλλες ταβέρνες της εποχής. 1943. Μπροστά στην ταβέρνα μπάνιο, χάζι και κανό. Δεκαετία του 60. Από τον “Χαμόδρακα” μέχρι την σκάλα του “Μπάτη” Παραλία χωρίς μαρίνες ... Οδός Γαγύλη Μανώλη. Ξέρει κανείς ποιός ήτανε. Έψαξα αλλά δεν βρήκα κάτι. Χαμόδρακας. Με την ματιά του Κώστα Λούστα το 19 Το βασικό μαγαζί με την κουζίνα, πίσω. Πάνω στο κύμα ... Σήμερα. ηλιοβασιλέματα

Ο “Μπάτης” το 1966. Παρέμενε σταθερή αξία μέχρι πρόσφατα ... μας αποχαιρέτησε άδοξα. Πίσω του το επίσης εγκαταλειμμένο καστρόμορφο αρχοντικό, οικία Χατζηγώγου. Μιά και αναφέραμε την σκάλα του Μπάτη που έκλεινε τον μικρό κόλπο του Χαμόδρακα. ΤΟΤΕ. Γιατί σήμερα ούτε σκάλα υπάρχει ούτε κόλπος. Ούτε Μπάτης. Σήμερα.