Όταν το πάρκο κατεβαίνοντας την Αγ. Σοφίας χαιρόσουν να το περπατάς
Κάποια στιγμή πριν το 1930 η λεωφόρος Αγ. Σοφίας απέκτησε ένα πάρκο στη μέση. Μια μικρή αλέα, όχι με τίποτα ψηλά δέντρα, αλλά χαμηλή βλάστηση σε μήκος κάτι λιγότερο από 100 μέτρα, με καμπυλωτό καγκελάκι εξωτερικά, φανοστάτες κι αυτούς καμπύλους και παγκάκια εκατέρωθεν, όχι πολλά 6-7 από την κάθε πλευρά. Και χώμα πατημένο στη μέση. Βλέπεις αυτές τις εικόνες από απόσταση 100 χρόνων και τις χαίρεσαι.
Μετά τα πράγματα άλλαξαν.
Η κομψότητα του μεσοπολέμου, φυσικά σε άλλο μέγεθος της πόλης.
Η αρχή της βόλτας
Κι εδώ το 1928, καθισμένοι στα παγκάκια
Οικ. αρχείο Γιάννη Χουλιάρα
Με κενά ανάμεσα, για όποιον ήθελε να λοξοδρομήσει
Τόσο άνετα, ώστε να διαβάζεις την εφημερίδα σου περπατώντας, στο κέντρο της πόλης, χωρίς να ενοχλείς κανέναν
Μάλλον λίγο πριν τον πόλεμο τα πράγματα άλλαξαν. Οι φανοστάτες απομακρύνθηκαν, ο μικρός δρόμος χορτάριασε. Δύο φανοστάτες στην αρχή και στο τέλος της βόλτας ουσιαστικά απαγόρευαν την προσπέλαση
Εδώ στο κάτω μέρος φαίνεται η τοποθέτηση του στύλου ακριβώς στη μέση
Η εγκατάλειψη
Μετά τον πόλεμο αυτή η εγκατάλειψη πήρε άλλη μορφή. Η έννοια της βόλτας αντικαταστάθηκε με πυκνό πράσινο.
Ο καλλωπισμός της εποχής. Λουλούδια φυσικά.
Τριανταφυλλιές.
Ο ανδριάντας του Χρυσοστόμου της Σμύρνης σφράγισε το τέλος του πάρκου, δείχνοντας και την αντίληψη που έχουμε γι αυτά. 18/6/1961 έγιναν τα αποκαλυπτήρια.
Σεπτέμβριος του 1961
Φωτογραφία Νικήτα Καραβασιλειάδη
Με τον γερανό στο βάθος να στέφει συμβολικά τον ανδριάντα και την νέα εποχή