Στη συνέχεια της Βενιζέλου, στην σημερινή Στεφάνου Δραγούμη
Δανείζομαι μια φωτογραφία που ανάρτησε ο κ. Φωτιάδης στις ΠΦΘ και σχολίαζε μεταξύ άλλων ότι «αν είναι η οδός Βενιζέλου είναι πάνω από την Εγνατία και πάνω από την Βυζαντινή “Mέση Οδό”».
Η απάντηση: “Είναι-και-δεν-είναι” Βενιζέλου. Με την έννοια ότι βλέπουμε την συνέχειά της, την Στεφάνου Δραγούμη (παλιότερα Φ. Δραγούμη), με τον φωτογράφο να στέκεται στη γωνία της με την Κασσάνδρου.
Εδώ βλέπουμε το εξαιρετικά χαρακτηριστικό σπίτι της αρχικής φωτογραφίας, στη βορειοδυτική γωνία Κασσάνδρου με Στ. Δραγούμη, από την πλευρά της Κασσάνδρου. Γλίτωσε από τη φωτιά και έζησε μέχρι τη δεκαετία του ’50. Λίγο παραπέρα, ο μιναρές του τζαμιού Μουσταφά με το γνωστό κυπαρίσσι.
Τα κοινά στοιχεία του κτιρίου και του πεζοδρομίου μπροστά του, αν και από διαφορετικές πλευρές του κτιρίου, δεν αφήνουν καμία αμφιβολία. Πέρα από τις «ρίγες» που τις συναντάμε σε αρκετά σπίτια, έχουμε ίδια διακοσμητικά στις ξύλινες πόρτες, ίδιο μοτίβο κάτω από τα παράθυρα, καλοφτιαγμένο πεζοδρόμιο με λείες πλάκες.
Την ανηφόρα την βλέπουμε από μακριά σ’ αυτές τις φωτό από την συλλογή Παπαϊωάννου (αριστερά) και σε ζουμ από φωτό του Joseph Pigassou (δεξιά).