Saloni.ca Archive

Στην κοσμική Θεσσαλονίκη από το 1935 μέχρι το 1955 στην οδό Βασιλέως Γεωργίου Α΄ 72 (τώρα 40, στο ύψος του Μακεδονία Παλλάς) και δίπλα από τον κινηματογράφο “Απόλλων” δέσποζε το ιστορικό νυκτερινό κέντρο “Ντελίς” με τον ωραίο κήπο του, του Κώστα Βικελίδη (μεγάλου αδελφού των Νικηφόρου και Κλεάνθη Βικελίδη –της γνωστής δηλαδή οικογενείας παικτών- αλλά και συνιδρυτών [ξάδελφος Γρηγόρης Βικελίδης]) του σωματείου του ΑΡΗ Θεσσαλονίκης. Προπολεμικά το κέντρο λειτουργούσε κατά περιόδους σαν dancing restaurant, σύντομες χρονικές περιόδους σαν cabaret, αλλά και σαν αριστοκρατικό κέντρο διασκέδασης. Κατά τη διάρκεια της κατοχής σύχναζε ο αφρός των «νεόπλουτων», όπως περιπαικτικά ονόμαζαν τους μαυραγορίτες που ξαφνικά πλούτιζαν κατά τη διάρκεια της κατοχής με τις ανάλογες «κορυβαντιούσες» γυναικείες συντροφιές τους. Μετά την απελευθέρωση εμφανιζόταν εκεί η πολύ αγαπητή στον κόσμο της Θεσσαλονίκης 16μελής ορχήστρα του Σπάθη, που ήταν περιζήτητη όπου γινόταν οι μεγάλοι χοροί (κρουστά Αντώνης Σπάθης, πιάνο Αλέκος Σπάθης, μπάσο Άγγελος Καλλιπολίτης, τραγούδι Μαίρη Μοντ, βιολί Μενέλαος Θης, ακορντεόν Κώστας Καρανίκας, σαξοφωνίστας Αγάπιος Χατζηνάσιος κ.ά.). Μουσικοχορευτικά σχήματα, μπαλέτα, εκδηλώσεις ομάδων, οι καλύτεροι τραγουδιστές και τραγουδίστριες, σπουδαίες ορχήστρες έκαναν την εμφάνιση τους στην αμφιθεατρική του αίθουσα. Πέρα από τις τοπικές ορχήστρες έπαιζαν και ξένα συγκροτήματα με αμερικάνικα τραγούδια και βραζιλιάνικους ρυθμούς. Στο χώρο του Ντελίς εορτάστηκαν πολλές επιτυχίες της ομάδος του Άρη με πρώτη και καλύτερη αυτή των επινικίων του πρωταθλήματος του 1946. Η διοίκηση του Άρεως διοργάνωσε στις 9-8-1946 στο κοσμικό κέντρο «Ντελίς» καλλιτεχνική και αθλητική βραδιά προκειμένου να τιμήσει τους ποδοσφαιριστές της ομάδος οι οποίοι ανέδειξαν τον ΑΡΗ πρωταθλητή Ελλάδος.

Αρειανό στέκι το “Ντελίς” (μετέπειτα Μαύρος Γάτος, 1955-1957) στο οποίο σύχναζαν μεγάλες προσωπικότητες του συλλόγου όπως ο αείμνηστος Αλκέτας Παναγούλιας, Χρήστος Νανάκος, Λεωνίδας Ποζάνης αλλά φυσικά και όλα τα αδέρφια Βικελίδη.

ΠΗΓΕΣ: 1) ΤΟΠΟΓΡΑΦΙΑ (Χρήστος Ζαφείρης) 2) ΛΙΓΕΣ ΚΑΙ ΜΙΑ ΝΥΧΤΕΣ (Ισίδωρος Ζούργος) 3) Εφημερίδα ΝΕΑ ΕΥΡΩΠΗ άρθρο σε συνέχειες, ΟΙ ΝΕΟΠΛΟΥΤΟΙ αρθρογράφος Πέτρος Φωτεινός. 4) Η ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ (Κώστας Τομανάς)

Από τον Δημήτρη Βουγιούκα

Facebook: https://www.facebook.com/thessalonikilostcity/posts/1153815355108096

Η νυν Βασ. Γεωργίου -φωτογραφημένη από το ύψος της Ναπ. Ζέρβα- κατά την περίοδο 1889-1896, πριν την πρώτη επιχωμάτωση της παραλίας. 1916. Το οικόπεδο στο οποίο αργότερα κτίστηκε το οίκημα που στέγαζε το Ντελίς. Η φωτογραφία είναι από το ετήσιο μνημόσυνο του Βασιλέως Γεωργίου. Τοπογραφικό Δήμου Θεσσαλονίκης του 1925. Το Ντελίς είναι το νο 18. Οι αρχικοί ιδιοκτήτες του οικοπέδου όπως φαίνονται και στο τοπογραφικό του Δήμου. Οι πρόγονοί της αγόρασαν το οικόπεδο το 1902, όπως μου δήλωσε απόγονός τους που συνεχίζει να ζει στην πολυκατοικία που είναι τώρα χτισμένη επί του οικοπέδου. Σεπτέμβριος 1940, κωπηλατικοί αγώνες στο βάθος το Ντελίς. Αεροφωτογραφία της περιοχής από την πλευρά της βίλας Τορνιβούκα. Ελάχιστα φαίνεται το Ντελίς, το νούμερο 40 στο χάρτη. Η ορχήστρα του Σπάθη. Ηταν τόση η επιτυχία του κέντρου που άνοιξαν με το ίδιο όνομα άλλα στις Σέρρες, την Αλεξανδρούπολη αλλά και την Αθήνα. Ο χορός του συλλόγου των ραπτών