Δύο φωτογραφίες που δείχνουν από αρκετά κοντά τον μιναρέ του Αλατζά Ιμαρέτ. Οι φωτό είναι γνωστές, νομίζω. Ή έστω η μία που κυκλοφόρησε και σε κάρτα. Το μάτι τραβάει η μεγαλειώδης μπουγάδα σε πρώτο πλάνο. Έτσι, στην χαμηλότερη ανάλυση που την είχαμε δει προηγουμένως, δεν φαινόταν τόσο αυτή η κατασκευή με τους δυο τουλάχιστον μικρούς θόλους από πίσω. «Συγκρότημα» φούρνων ή κρήνης; Δεν είναι ξεκάθαρο. Για λουτρό φαίνονται πολύ μικροί. H χρονολόγηση στην πηγή αναφέρει ότι οι λήψεις έγιναν τον Μάρτιο του 1917.
Πηγή: https://www.pop.culture.gouv.fr
Με μια πρόχειρη ένωση των δύο φωτό, η εικόνα ήταν περίπου αυτή. Σε κάποια σημεία ο σοβάς έχει πέσει κι από πίσω φαίνεται πλινθοδομή. Το κάτω μέρος, απ’ όσο διακρίνω, μοιάζει να είναι μαρμάρινο -κάπως σαν τα θωράκια που βλέπουμε σε φιάλες και σιντριβάνια.
Από την γωνία θέασης των κυπαρισσιών σε σχέση με τον μιναρέ, αλλά και τον τσίγκο που φαίνεται στην άκρη της στέγης, οδηγούμαστε με μεγάλη πιθανότητα στο μέρος που σημειώνεται εδώ. «Ακουμπισμένη» σχεδόν στον θόλο της Αίγλης, νομίζω ότι διακρίνεται η κατασκευή. Η ύπαρξη τεράστιας μπουγάδας και στην πανοραμική φωτογραφία μάλλον δεν είναι τυχαία. Το κτίριο πρέπει να στέγαζε πρόσφυγες.
Στην θαμπή αεροφωτογραφία του 1918 σημειώνεται το κτίριο και ίσως η κατασκευή που εξετάζουμε. Σύμφωνα με τον χάρτη του Β. Δημητριάδη, τα οθωμανικά χρόνια εκεί βρισκόταν το σχολείο Ρουσντιγιέ.
Κατά τον Μεσοπόλεμο το κτίριο αντικαταστάθηκε και οι ελεύθεροι χώροι γύρω του γέμισαν.
Οι αρχικές φωτογραφίες μας δίνουν την ευκαιρία να δούμε καλύτερα το διακοσμητικό μοτίβο στον μιναρέ του Αλατζά Ιμαρέτ που τον έκανε τόσο ξεχωριστό – και έδωσε και το όνομα με το οποίο έμεινε γνωστό το συγκρότημα.