Φαίνεται ότι οι τσαγκάρηδες είχαν πολύ καλή σχέση με τις βρύσες. Λογικό. Βρύσες και φούρνοι είναι το σημείο απ’ όπου αναγκαστικά περνάει όλη η γειτονιά. Άρα το καλύτερο πόστο για να στήσουν τον πάγκο τους.
Τον Απρίλιο του 1918, ο φακός του Οπερατέρ Τ αποτυπώνει το μαγαζάκι που είχε στηθεί στην νότια όψη της βρύσης στην γωνία Αθηνάς με Απ. Παύλου. Την άλλη πλευρά της είδαμε πρόσφατα εδώ: https://www.facebook.com/thessalonikilostcity/posts/1165444227278542
και μια παρουσίασή της μαζί με τις διαμαρτυρίες για την επερχόμενη καταστροφή της είχαμε δει το 2018 εδώ: https://www.facebook.com/thessalonikilostcity/posts/341951512961155
[Πηγή: https://www.pop.culture.gouv.fr]
Σε όλες τις φωτογραφικές αποτυπώσεις η πλευρά αυτή δεν λειτουργεί πια ως κρήνη. Η τέντα είναι το ‘κεπέγκι’ του μαγαζιού. Κλειστή, κρύβει πίσω της τον εξοπλισμό του. Ανοιχτή, προσφέρει σκιά τις ώρες που το μεγάλο πλατάνι -δυτικά, εκτός κάδρου- δεν αρκεί.
Οι άνθρωποι δεξιά από τον πάγκο ακουμπούν στα απομεινάρια βυζαντινού τοίχου που είχε αποτυπωθεί πρώτη φορά στην Τοπογραφία του Ταφραλί.
Αυτή η φωτό είναι η μία από τις δύο που χρησιμοποίησε ο Γ. Βελένης για να επιβεβαιώσει την θέση του βυζαντινού κτιρίου, σε δημοσίευσή του το 1986
Βάζουμε εδώ εμβόλιμη τη φωτογραφία από το Ο. Tafrali, Topographie de Thessalonique, 1913, πιν. ΧΧΙΧ,2.
Και συνεχίζουμε με τις λήψεις του 1918…
Με δευτερόλεπτα διαφορά από την πρώτη της σειράς.
Η λήψη αυτή, πάλι από τον Οπερατέρ Τ, χρονολογείται στην πηγή δύο μήνες νωρίτερα -Φεβρουάριος 1918.
Το περίεργο δεν είναι ότι επισκέφτηκε και άλλοτε το σημείο, αλλά ότι δεν υπάρχει κάποιο δικό του πλάνο της άλλης πλευράς της κρήνης ή της πλατειούλας γενικότερα.