Άλλη μία πρωτοεμφανιζόμενη κρήνη, μία υπόθεση για το σημείο που βρισκόταν, και λίγα λόγια για τον φωτογράφο της: τον Οπερατέρ Kj, κατά κόσμον Πώλ Ζουβ (Paul Jouve), που την απαθανάτισε στις 15/4/1916, σύμφωνα με την πηγή [https://www.pop.culture.gouv.fr].
Πετρόκτιστη και πιο ‘βαθιά’ απ’ όσες έχουμε δει ως τώρα, η κρήνη αυτή βρίσκεται σε δρόμο ελαφρά ανηφορικό, με κυβόλιθους και πεζοδρόμιο. Είναι, μάλιστα, κάπως λοξή σε σχέση με το πεζοδρόμιο. Δίπλα της βλέπουμε το «Καφεκοπτείον/πιπεροτριβείον» του Αρμένη Πραμγιάν (ή Πραμπιάν). Καμία από τις δύο εκδοχές του ονόματος δεν έχει βρεθεί προς το παρόν στην αποδελτίωση για να μας δώσει τη λύση. Ο συνδυασμός όμως του μαγαζιού με το είδος του δρόμου παραπέμπει στο κέντρο.
Παρόμοια χαρακτηριστικά δείχνει να είχε μια βρύση που διακρίνουμε μετά τη φωτιά του ’17, στην Αγίου Νικολάου λίγο πάνω από την Εγνατία – στο πλάι του τζαμιού Σουλεϊμάν. Την βλέπουμε εδώ σε ζουμ από φωτογραφία Γάλλου στρατιωτικού που αναρτήθηκε από τον κ. Σιδηρόπουλο στις ΠΦΘ. Η βρύση δείχνει αρκετά βαθιά, και σίγουρα κάπως λοξή. Παρά τα χαλάσματα, φαίνεται ότι η Αγ. Νικολάου είχε κάποιο είδος -στενότατου- πεζοδρομίου, και βέβαια είχε κυβόλιθους. Η φωτό δεν είναι τόσο καθαρή ώστε να μπορέσουμε να την ταυτίσουμε πέρα από κάθε αμφιβολία (π.χ. από την τοιχοδομή), αλλά μοιάζει μια αρκετά πιθανή υπόθεση
Από άλλες φωτογραφίες πριν τη φωτιά, όπως αυτή του Φρέντρικ Μουρ, ξέρουμε ότι γύρω από το τζαμί Σουλεϊμάν (όπως κι από άλλα τζαμιά) υπήρχαν μαγαζιά, και ο Β. Δημητριάδης αναφέρει ότι υπήρχε βρύση στο τζαμί Biyikli Suleiman Aga, όπως ήταν το πλήρες όνομά του, που έπαιρνε νερό από το υδραγωγείο του Λεμπέτ (σ. 431), χωρίς να την αναφέρει όταν περιγράφει την Εγνατία. Άρα ίσως βρισκόταν στο πλάι.
Ενισχυτικό της υπόθεσης είναι ότι, σύμφωνα με την πηγή, ο Πωλ Ζουβ εκείνη και την επόμενη μέρα (15 κ 16 Απριλίου 1916) φωτογράφιζε στο Καπάνι, στην Αχειροποιητο, και στην Εγνατία προς το Σουλεϊμάν, που βλέπουμε εδώ. Ήταν στην περιοχή, λοιπόν.