Καιρός να μπει στον χάρτη και το πάνω μέρος της Αισχύλου, το στραβό κομμάτι της ανάμεσα στην Κασσάνδρου και την παλιά Αθηνάς (νυν Ολυμπιάδος)
Στα οθωμανικά χρόνια, σύμφωνα με τον Β. Δημητριάδη, λεγόταν Μεχμέτ Τσαβούς και ανήκε στην συνοικία Αχμέτ Σούμπασι. Κάποια χαρακτηριστικά σπίτια της διατηρήθηκαν για πολλές δεκαετίες, αλλά καθώς είναι εκτός των ορίων της «προστατευόμενης» Άνω Πόλης, η εικόνα της τώρα είναι απογοητευτική. Μόνο χαμηλό κτίριο (όχι όμως παλιό πια) αυτό στη γωνία της με το στενάκι της Εσπερίδων. Η οποία Εσπερίδων δεν σημειώνεται ούτε στον χάρτη του Δημητριάδη, ούτε στο ρυμοτομικό του 1919. Αλλά οι φωτογραφίες δείχνουν ότι πρέπει να υπήρχε από παλιά εκεί κάποιο -έστω αδιέξοδο- δρομάκι.
Λίγο πριν-λίγο μετά το 1930, ο Ελβετός αρχαιολόγος και φωτογράφος Πολ Κολάρ στέκεται στο ύψος του σημερινού 17 και αποτυπώνει την Αισχύλου προς την Κασσάνδρου.
Η εικόνα του 1968, από ελάχιστα μέτρα παραπάνω και τον φακό στραμμένο λίγο προς τα ανατολικά, έτσι που πιάνει κάπως και την Εσπερίδων.
Από λίγο παραπάνω.
Και η εικόνα του 1976, αποτυπωμένη από την Λευκή Χριστίδου.
[Με ευχαριστίες στον Βαγγέλη Καβάλα, τον Βασίλη Σακελλαρίδη και τον Θόδωρο Νάτσινα που με «κατεύθυναν» προς την συλλογή έργων της με τις λεπτομερέστατες καταγραφές παλιών σπιτιών.]
1918 και 1975. Το πορτοκαλί τόξο δείχνει την Εσπερίδων, ορατή ήδη από το 1918. Το κόκκινο, περίπου τις θέσεις που στέκονταν οι φωτογράφοι. Η Αισχύλου, σύμφωνα με την σωστή παρατήρηση του κ. Αρτόπουλου, έβγαινε στην Κασσάνδρου ένα σπίτι πιο δυτικά από εκεί που δείχνει το κάτω κόκκινο βελάκι