Βλέπουμε γύρω στα 30 παιδιά (αγοράκια όλα) να κατηφορίζουν την Εθνικής Αμύνης. Δίπλα τους περνάει ένα καμιόνι, παραπίσω διακρίνεται ένα τραμ. Οι σκιές τους δείχνουν ότι είναι απογευματάκι και σίγουρα όχι χειμώνας, αν μη τι άλλο επειδή οι αείλανθοι (βρωμοκαρυδιές) στα πεζοδρόμια είναι φουντωμένοι. Αυτό μας δείχνει ότι οι ημερομηνίες που αναγράφονται στην πηγή συχνά αντιστοιχούν στην ημέρα που μοντάρισαν το υλικό και ολοκλήρωσαν την ταινία και όχι στην ημερομηνία λήψης.
Καθώς πλησιάζουν την κάμερα και το καμιόνι απομακρύνεται, διακρίνουμε καλύτερα και το photobombing της εποχής: ακριβώς στο κέντρο της φωτό, ένας πιτσιρικάς με ποδήλατο τούς γυροφέρνει και τεντώνεται για να φανεί.
Η κάμερα γυρίζει και, μαζί με την πορεία των παιδιών, αποτυπώνει τον Λευκό Πύργο, δυο σταματημένα τραμ και ένα εν κινήσει στην παραλιακή.
Στον χώρο που μοιράζονται τα ρούχα, τα παιδιά στέκονται στη σειρά αντικρυστά, και κάθε ένα έχει απλωμένο μπροστά του ένα πανί. Στο μέσο, ποζάρει μια κυρία με παρασόλι -η πρόεδρος της επιτροπής εθελοντικής αρωγής, όπως θα μάθουμε σε λίγο.
Τα παιδιά σκύβουν και διπλώνουν το πανί με τα ρούχα σ’ έναν μπόγο.
Μετά, περνάν μπροστά από την κυρία που είδαμε πριν που τους δίνει από ένα μπισκότο. Πρόκειται για την Βαρώνη de Reinach, για την οποία σε μια πρόχειρη αναζήτηση δεν βρήκα περισσότερα στοιχεία.