Η άσπρη πέτρα του Σέιχ Σου
Κανείς δεν μιλάει πλέον για την άσπρη πέτρα του Σειχ Σου , δεν υπάρχει πια . Την έφαγε η πρόοδος . Όταν μπορείς να πας μέχρι εκεί με το αυτοκίνητό σου φυσικό ήταν να μη μείνει τίποτε . Όλοι έπαιρναν και από ένα μικρό κομματάκι της φεύγοντας κι επειδή δεν ήταν ατελείωτη κάποτε δεν έμεινε τίποτε . Την τελευταία φορά που την είδα ήταν πριν χρόνια πριν γίνει ο περιφερειακός , όταν ανέβηκα με τα πόδια πίσω από το θέατρο δάσους . Ακόμη τότε έβλεπες τα ίχνη της κάτι υπολείμματα στο χώμα , μερικά ελάχιστα μικρά λευκά πετραδάκια είχαν απομείνει . Όμως η άσπρη πέτρα είχε κι ένα αδελφάκι μια άλλη παρόμοια άσπρη πέτρα στο ύψωμα δίπλα στο δάσος Κουρί , πριν λίγες μέρες έγραψα σχετικά με το δάσος του Κουρί , εκεί που φαίνονται από την πόλη οι εγκαταστάσεις του ΟΤΕ και τελευταία των αναμεταδοτών όλων σχεδόν των υπηρεσιών της Θεσσαλονίκης . Είχε γίνει κουβέντα πριν μερικά χρόνια πάνω σε μια φωτογραφία παλιά που φαινόταν πεντακάθαρα Δυστυχώς όσο κι αν έψαξα δεν την βρήκα μέσα στο χάος των φωτογραφιών μου . Το κείμενο όμως το βρήκα και το ανεβάζω πάλι όλο και κάποιον θα ενδιαφέρει …
20130403 Η ΑΣΠΡΗ ΠΕΤΡΑ ΤΟΥ ΣΕΙΧ ΣΟΥ … Η περίφημη Άσπρη Πέτρα βρισκόταν πάνω ακριβώς από το σημερινό θέατρο δάσους καμιά 150 – 200 μ . στην ανηφοριά . ¨Όχι στην κορυφή αλλά σε ένα πλάτωμα που σχηματιζόταν . Είχε διαστάσεις περίπου 4-5 μέτρα μήκος και πλάτος 1,5 – 2 μ. , ύψος 1,5 – 2.0 μ περίπου . Ήταν κατάλευκη με ελαφρές κόκκινες ακανόνιστες ρίγες και ροζ ανταύγειες , ένα πέτρωμα σκληρό μάλλον ασβεστόλιθος , πολύ σκληρός μάλιστα . Λέγαμε τότε ότι ήταν από τσακμακόπετρα γιατί αν χτυπούσε με τριβή δυνατά δύο κομμάτια της άναβαν σπίθες κι αν είχες εκεί κοντά ξερά χόρτα άναβες φωτιά . Η αμοιβή όσων κατάφερναν να την κατακτήσουν ήταν τα κομμάτια που έβγαζε σπάζοντας την που τα χρησιμοποιούσες μετά κάτω στην γειτονιά με καμάρι για να ανάβεις φωτιά στο επικίνδυνο παιχνίδι μας τον μπίκο , ένα παιχνίδι με εκρηκτική ασετιλίνη . Μέγα απόκτημα για τα πιτσιρίκια μια και τα σπίρτα ήταν ακόμη μονοπώλιο , τσακμάκια δεν μπορούσες να έχεις εύκολα γιατί ήθελαν δραχμές . Αλλά κυρίως ήταν το καμάρι σαν να είχες κατακτήσει το Έβερεστ . Μια ακριβώς παρόμοια και σε διαστάσεις και σε υλικό υπήρχε στην κορυφή του Κουρί περίπου 200 μ. από τις σημερινές εγκαταστάσεις του ΟΤΕ πάνω από τα λατομεία και την ερειπωμένη κλινική Καραμαούνα . Την πέτρα λοιπόν του Σεΐχ – Σου την βλέπαμε από μακριά από την γειτονία μας την Αγία Τριάδα και ήταν ο στόχος των εκδρομών της Καθαράς Δευτέρας και της Πρωτομαγιάς . Δεν ήταν καθόλου εύκολο να ανέβει κανείς γιατί δρόμοι δεν υπήρχαν παρά μόνο μικρά μονοπάτια που δεν οδηγούσαν κατ ανάγκην στην Άσπρη Πέτρα . Έπρεπε να ξέρεις που πας γιατί από ένα σημείο και μετά τα δένδρα την κάλυπταν και ανέβαινες αφού προηγουμένως είχες βάλει τον στόχο περίπου στα τυφλά . Όταν έφτανες στο πλάτωμα μόνο τότε την έβλεπες . Ήταν μέγιστο κατόρθωμα η κατάκτηση της στης παιδικές μας εκδρομές κι όποιος κατάφερνε να την κατακτήσει ανέβαινε στην εκτίμηση της παρέας . Βέβαια την Καθαρά Δευτέρα και πρωτομαγιά η κατάκτηση ήταν ομαδική γιατί ξεκινούσαμε όλοι μαζί από το πρωί με τα πόδια για την εκδρομή που τέλειωνε το βράδυ . Μετά τις 40 εκκλησιές δεν υπήρχε δρόμος , ούτε του Θεάτρου του Δάσους , παρά μόνο ένας που από την Δόξα κι αυτόν παίρναμε δίπλα στον χώρο που γυμνάζονταν οι Λοκατζήδες του Γ Σώματος εκεί που μετέπειτα κτίστηκε το Καυταντζόγλειο , με σκάμματα στύλους σχοινιά και λοιπές στρατιωτικές εγκαταστάσεις ανοιχτές , όπου κάναμε κι εμείς τεστ των δυνάμεων μας πριν αρχίσουμε την ανάβαση . Δρόμος υπήρχε μόνο μέχρι περίπου μια ταβέρνα δίπλα στο σημερινό Θέατρο Γης . Από εκεί και πέρα μονοπάτια μόνο . Η Άσπρη Πέτρα όταν άνοιξαν οι δρόμοι μετά χρόνια και ήταν εύκολη η πρόσβαση σιγά σιγά κατακρεουργήθηκε από όλους όσους πλέον με άπειρη ευκολία έφταναν δίπλα της ακόμη και με το αυτοκίνητό τους και έπαιρναν ένα αναμνηστικό . Έτσι τώρα δεν έχει μείνει ούτε βοτσαλάκι μια και έψαχνα να βρω ίχνη της τελευταία που ανέβηκα με μηχανή ως εκεί με όλη μου την άνεση . Το ίδιο και η Άσπρη πέτρα του Κουρί κι αυτή εξαφανίστηκε από προσώπου γης με τον ίδιο τρόπο και μόνο όσοι ζούσαν τότε μπορούν να προσδιορίσουν το σημείο που βρίσκονταν . Μοιάζει σαν παραμύθι αλλά είναι πραγματικότητα . Βρήκα σε ένα χάρτη του Σεΐχ- Σου την θέση Άσπρη Πέτρα στο εκκλησάκι του Αγ. Βασιλείου στην κορυφή κάτω από το Φιλίππειο αλλά μάλλον τιμής ένεκεν δόθηκε , γιατί απέχει πάρα πολύ από το πραγματικό σημείο που ήταν η Άσπρη Πέτρα των παιδικών μας αναμνήσεων .
Γιώργος Κωτσίδης.
Η φωτογραφία από το αρχείο Ιωάννη Αρτόπουλου ο οποίος σχολιάζει: Αυτή που βρήκα στο δικό μου αρχείο τη δείχνει την άσπρη πέτρα αλλά απλά για να τη θυμηθούμε καθώς είναι κάπως θολή. Νομίζω πως πρόκειται για βράχο χαλαζία και ίσως είναι κάπως περίεργο αφού δεν φαίνεται πουθενά αλλού στο δάσος.