Σπύρος Αλευρόπουλος
Facebook: https://www.facebook.com/thessalonikilostcity/posts/pfbid0HHcsnDugrh5TnCtudguENC1CKdAqC66Hf3KEAf3Uc4KLdFS1An35cu2b1fbCYWRrl
Στο απόσπασμα αυτό της κατοχικής φωτογραφίας σημειώνουμε την θέση του προπoλεμικού Σπλέντιτ/μεταπολεμικού Ίλιον, με όλα τα μαγαζάκια μπροστά στην οδό Λαγκαδά.
Ψάχνοντας τις διαθέσιμες εφημερίδες τα τελευταία χρόνια πριν την κατοχή δεν βρήκα να προβάλλονται έργα. Επί καθεστώτος Μεταξά σίγουρα δεν χρησιμοποιούνταν για συνδικαλιστικές συγκεντρώσεις.
Δεν ξέρω επίσης αν λειτουργούσε κατά την κατοχή.
Το σίγουρο είναι εμφανίζεται στο πρώτο διαθέσιμο φύλλο της Μακεδονίας τον Μάρτιο του 1957 με 2 έργα ως κινηματογράφος β' προβολής.
Δύο ακόμη κατοχικές φωτογραφίες. Από την πλατεία Βαρδαρίου αριστερά η Λαγκαδά και πίσω από τα πρώτα κτίρια το Ίλιον
Μπαίνοντας στην Λαγκαδά μαγαζάκια. Ο κινηματογράφος με τα παράθυρα στην πλευρά προς τον δρόμο.
Τα έργα διαπλάτυνσης της Λαγκαδά. Το Ίλιον πλέον αναδεικνύεται ως το πρώτο κτίριο, στην γωνία Ειρήνης και Λαγκαδά, εξ ού και η ανακαίνισή του.
Χρονολογημένη φωτογραφία από τα έργα που προβάλλει, τέλευταία εβδομάδα Μαρτίου 1962. Περιέχεται στο βιβλίο του Ηλία Πετρόπουλου για την Παλιά Θεσσαλονίκη.
Μανάβικα από την πλευρά προς την πλατεία. Μεγάλες αφίσες με τα έργα που παίζει. Ήδη είχε αρχίσει να προβάλλει έργα με κάποιου είδους ερωτικό περιεχόμενο.
Αν καταλαβαίνω καλά από τα γράμματα αριστερά πρέπει να παίζει το “Αιμιλία η διεστραμμένη” με την Γκιζέλα Ντάλι.
Εκείνη την εποχή, βγαίνοντας από την δικτατορία, κάνοντας μια πρόχειρη έρευνα στα έργα που παίζονταν, μάλλον δεν προκαλεί έκπληξη η συχνότητα της λέξης διαστροφή σ' όλες τις ποικιλίες της. Τα παραδείγματα είναι περιττά.
Λήψη του 1991. Από το πρωί, 2 έργα hard core. To 1997 γκρεμίστηκε.
Μια ακόμα φωτογραφία προς το τέλος της ύπαρξής του, Θεσσαλονίκη 13/2/1995, σε άρθρο σχετικά με κτίρια που εμποδίζουν την διαπλάτυνση σημαντικών οδών.
Η οικοδομή που το αντικατέστησε.
Το όνομα όμως δεν έχει ξεχαστεί – το κτίριο που το αντικατέστησε ονομάζεται “Μέγαρον Ίλιον” ενώ διαθέτει και ψητοπωλείο “Ίλιον”. Σημειωτέον ότι και το κτίριο που κτίστηκε στο Πάνθεον ονομάζεται μέγαρο “Πάνθεον”, και στο ισόγειο υπάρχει κουρείο “Πάνθεον”. Τα θρυλικά στέκια δεν ξεχνιούνται εύκολα!
Κι αυτός ο κινηματογράφος, συστατικός του μύθου της πλατείας, ήταν πηγή έμπνευσης για τους ζωγράφους της πόλης.
Εδώ του Ντίνου Παπασπύρου
Του Λουκά Βενετούλια.