Στην εικαζόμενη θέση της Αγ. Κυριακής, το Burmali Cami, στην ανοιχτωσιά που σχηματίζεται μπροστά από το ξενοδοχείο Βιέννη. Την ονομασία του την πήρε από τις ελικοειδείς σπείρες που σχημάτιζε εξωτερικά ο μιναρές του τζαμιού.
Ιδρυτής του ο Ταρακτσίογλου Αλή, γιος του προσωπικού κατασκευαστή χτενιών του σουλτάνου Μουράτ Β'
Η συνοικία του τζαμιού πολύ παλιότερα ονομαζόταν Yenice λόγω του τόπου καταγωγής των κατοίκων. Αργότερα λόγω της εμπορικής ανάπτυξης της συνοικίας ο πληθυσμός αυτός μετακινήθηκε. Ακριβώς απέναντι από το τζαμί ήταν ο δρόμος του Μπούρμαλι (αργότερα Αντιγονιδών, χάθηκε με την νεώτερη ρυμοτομία).
Πληροφορίες από το βιβλίο του Δημητριάδη για την Οθωμανική Θεσσαλονίκη.
Μια απ' τις παλιότερες απεικονίσεις του σε απόσπασμα της κλασικής φωτογραφίας του Zepdji του 1873 από την μεριά του κατοπινού Μπεξινάρ.
Ελάχιστες οι λήψεις προ πυρκαγιάς. Η πιο κοντινή είναι αυτή σε ανάρτηση της Liza Koutsaplis στις ΠΦΘ, με όλα τα μικρομάγαζα που υπήρχαν μπροστά στην Εγνατία.
Όπως φαινόταν από τον όροφο του Grand Hotel απέναντι
Ακόμη μία από την αντίθετη πλευρά
Και περνάμε στην περίοδο μετά την φωτιά. Ο μιναρές αλώβητος, τα μαγαζιά εξαφανισμένα ήταν ένα από τα λίγα αξιοθέατα που μπορούσαν να φωτογραφίσουν οι ξένοι στρατιώτες.
Βλέποντας και συγκρίνοντας τα χαλάσματα μπροστά από το τζαμί αυτή η φωτογραφία από IWM πάρθηκε όταν κάπως είχε καθαρίσει ο τόπος απ' αυτά.
Στην καθαρή αυτή λήψη οι λεπτομέρειες του μικρού αυτού τεμένους αποτυπώνονται με ευκρίνεια
Από την πλευρά ανατολικά του Burmali στη σημερινή Τανταλίδου αρκετές λήψεις με στρατιώτες που ποζάρουν με φόντο το τζαμί.
Και αυτή από την ίδια πλευρά με ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες της δραστηριότητας γυναικών που προσπαθούν να βιοποριστούν. Ανάρτηση Σιδηρόπουλου στις ΠΦΘ.
Κάποιος πιο τολμηρός ανέβηκε στον μιναρέ του Burmali για να φωτογραφίσει το καμμένο κέντρο απ' αυτό το σημείο. Αριστερά στο βάθος ο μιναρές του Χαμζά μπέηκαι δεξιά το καμπαναριό του καθολικού ναού.