Mάιος: μήνας των λουλουδιών. Που όμως είναι σχεδόν…αόρατα στις φωτογραφίες της πόλης μέχρι το 1920.
Δεν είναι ότι δεν τα αγαπούσαν, αλλά δεν τα βλέπουμε. Δεν υπάρχουν λουλούδια στα μπαλκόνια, ούτε παρτέρια στους δρόμους του κέντρου. Υπάρχουν στις εσωτερικές αυλές κάποιων αρχοντόσπιτων του κέντρου και της Άνω Πόλης και στους κήπους στις επαύλεις των Εξοχών. Υπάρχουν επίσης σε κείμενα, σε περιγραφές που δεν αναφέρονται μόνο σε κήπους, αλλά και σε εορτασμούς, ανθοστόλιστες αίθουσες εκδηλώσεων, και φυσικά σε …στεφάνια κηδειών.
Μάρα Νικοπούλου
Facebook: https://www.facebook.com/thessalonikilostcity/posts/pfbid09sYrJ7mCwEoujyWu8LsyfU6ebDk3Mgis8joYaznSbt7kAC2uwAfsWxL7vCQ32MRBl
Σε κάποιες από τις βίλες, υπήρχαν και σέρες -άγνωστο αν ήταν για δική τους μόνον χρήση ή προμήθευαν και άλλους. Ένα τέτοιο θερμοκήπιο βλέπουμε στην αυλή της έπαυλης Αλλατίνι -την μετέπειτα Νομαρχία- σε φωτογραφία του Οπερατέρ Τ (P. Dubray) του Φωτογραφικού Τομέα. Απ’ όσο μπορώ να διακρίνω, δεν βλέπουμε ανθισμένα φυτά.
Πληροφορίες για άλλο ένα θερμοκήπιο («το καλύτερο της πόλης», όπως ισχυριζόταν το κείμενο) είχαμε δει στην αναγγελία δημοπρασίας φυτών το 1907, μετά το θάνατο του Κάρολου Ασλάν, εδώ: https://www.facebook.com/thessalonikilostcity/photos/pcb.880973409058960/880971712392463
Λουλούδια βλέπουμε στο ανθοπωλείο της οδού Θ. Λασκάρεως, στη γνωστή κάρτα (αναγνώριση δρόμου Ζ. Σεμερτζίδης, ΠΦΘ)
Ενώ εδώ, στην Εγνατία λίγο πριν την Βενιζέλου, βλέπουμε άλλο ένα ανθοπωλείο
Τα πιο πολυφωτογραφημένα παρτέρια της Θεσσαλονίκης βρίσκονταν εκτός κέντρου, στο Γαλλικό Νοσοκομείο ΗΤ4, στην οδό Γραβιάς. Διακρίνονται ακόμα και από αέρος…
Τα έχουμε όμως δει και από κοντά με τους «κηπουρούς» τους. Μεταξύ άλλων, στις φωτογραφίες του Joseph Pigassou. (Περισσότερες εδώ: https://archive.saloni.ca/1217)
Η συχνότερη ίσως χρήση τους ήταν στα στεφάνια κηδειών. Εδώ, σε φωτογραφία του Οπερατέρ Κ, από την κηδεία της Χάρλεϊ, τον Μάρτιο 1917.
Και εδώ τα στεφάνια στην κηδεία του γιατρού Στέεγκ, από την συλλογή του Paul Albarel.
Στον Κήπο του Λευκού Πύργου δεν βλέπουμε λουλούδια, ίσως όμως απλώς κρύβονται πίσω από τα καλοκλαδεμένα φυτά μπορντούρας.
Γιρλάντες και στολισμούς με λουλούδια είχαμε και σε διάφορους εορτασμούς, όπως σ' αυτή την αψίδα που στήθηκε για την υποδοχή του Σουλτάνου το 1911 από την Ισραηλιτική Κοινότητα.