Η οδός Αγαπηνού
Η Αγαπηνού, ένας δρόμος που γνωρίσαμε από τις φωτογραφίες του Αλ. Δάγκα και μια πολύ όμορφη κατοχική λήψη του Erich Rinka.
Σπύρος Αλευρόπουλος
Και πρώτα η λήψη του Erich Rinka. Είχε αναρτηθεί σε χαμηλή ποιότητα από τον Νικ. Ένσημο και είχε ταυτιστεί υποδειγματικά από τον Στάθη Ασλανίδη πριν 5 χρόνια εδώ:
https://archive.saloni.ca/9
Σε καλή ανάλυση με ευδιάκριτες λεπτομέρειες ανέβηκε από τον κ. Νικόπουλο στις ΠΦΘ.
Αγαπηνού κατηφορίζοντας δίπλα στην Υπαπαντή, λίγο πριν την Σπετσών
Ο φωτογράφος στέκεται ακριβώς δίπλα στο σπίτι με το χαγιάτι το ετοιμόρροπο που δεν υπάρχει πια.
Η περιγραφή του Αλ. Δάγκα είναι λεπτομερής:
- Δεξιά, πρώτο, το κτίριο Αγαπηνού 4, 1957 (απέναντι, στη σημερινή συμβολή Ιω. Μιχαήλ και Αγαπηνού, υπήρχε ίσιωμα με ερείπια ρωμαϊκών αψίδων). Επόμενο, το σπίτι με το μπαλκόνι, το σημερινό Αγαπηνού 6. Επόμενο (φαίνεται ο φράκτης της αυλής), το σημερινό Αγαπηνού 8. Επόμενο (που εξέχει), έχει κοπεί από τη διαπλάτυνση του δρόμου. Αριστερά, το κατεδαφιζόμενο (στην αυλόπορτα, διακρίνεται ο Φρανσουά, τσαγκάρης), είναι μέρος του σημερινού άκτιστου οικόπεδου στη συμβολή Ιω. Μιχαήλ και Αγαπηνού. Επόμενο, σοκάκι (οδηγούσε σε μικρή αλάνα, όπου η πίσω θύρα, και η σκάλα του γυναικωνίτη, της Υπαπαντής). Επόμενο, το σημερινό Αγαπηνού 7. Επόμενος, πετρόκτιστος τοίχος, κατά μήκος του ανηφορικού καλντεριμιού το οποίο κατέληγε σε σκαλοπάτια που οδηγούσαν στην Εγνατία.
Και από πιο κάτω. Στην Αγαπηνού γωνία με την σημερινή Ιωάννου Μιχαήλ, τότε Σπετσών.
Πάλι με περιγραφή του Αλ. Δάγκα:
Η αλάνα στη συμβολή της οδού Σπετσών (πίσω από τα άτομα) και οδού Αγαπηνού (σημερινή συμβολή Ιωάννου Μιχαήλ και Αγαπηνού), 1955. Τα άτομα κάθονται πάνω στην κρήνη. Αριστερά, βυζαντινά ερείπια (οι στοές, κάτωθεν, χρησιμοποιήθηκαν, κατά τη γερμανική κατοχή, ως καταφύγιο). Ο Ιωάννης Αρτόπουλος υπέθεσε πως τα λίγα απομεινάρια είναι από την κρήνη αποκαλούμενη Τουζλού Τσεσμέ από την οποία δεν έχουμε δει κάποια εικόνα.
Στο ίδιο περίπου σημείο