Η κρήνη δεν λειτουργούσε τον Μάρτιο του 1916 που την φωτογράφισε ο Οπερατέρ KD (Charles-René Darrieux) του Φωτογραφικού Τομέα της Γαλλικής Στρατιάς -και βέβαια δεν υπάρχει πια.
Ωστόσο, το μικρό λουτρό πίσω της διατηρείται ακόμα ως μέρος σπιτιού.
Η φωτό από το Γαλλικό Υπουργείο Πολιτισμού [https://www.pop.culture.gouv.fr] με κωδικό τεκμηρίου 045654.
Ο Νταριέ κοιτάζει προς τα νοτιοδυτικά και αριστερά βλέπουμε την Αγία Αικατερίνη με τον μιναρέ της.
Το σύμπλεγμα λουτρό και κρήνη, από την άλλη πλευρά, με τους στρατιώτες να ποζάρουν καθισμένοι στον θόλου του λουτρού με φόντο τα τείχη, από τα ψηφιοποιημένα αρχεία του Μουσείου Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης και τη Συλλογή Μέγα -κωδικός 41243.
Σύμφωνα με τον Β. Δημητριάδη η οδός Ισμήνης ανήκε στη συνοικία Tarakci-που μάλιστα κάνει ένα περίεργο σχήμα για να την συμπεριλάβει. Αλλά στον χάρτη του δεν σημειώνεται ούτε λουτρό, ούτε κρήνη, παρόλο που δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για τη θέση τους.
Ωστόσο στην περιγραφή της συνοικίας Ταρακσί αναφέρεται ότι το 1906 υπήρχε η βρύση του Βυρσοδέψη Αλή Αγά, και πιθανότατα είναι αυτή που βλέπουμε.
Στην Ισμήνης υπάρχει άλλη μία βρύση, αλλά δεν πρέπει να ταυτίζεται με την κρήνη του Αλή Αγά, καθώς είναι ενσωματωμένη σε αρχοντικό -την έχουμε δει (και θα την ξαναδούμε σε άλλη ανάρτηση σύντομα)
Πίσω από την καγκελόπορτα, ο θόλος του λουτρού -ασβεστωμένος έτσι που θυμίζει περισσότερο Κυκλάδες- και ο φύλακάς του, τον Δεκέμβριο 2013.
Στο παλιό χαρτογραφικό πόρταλ του Δήμου Θεσσαλονίκης, δεν σημειωνόταν ως διατηρητέο. Με το καινούργιο πόρταλ δεν βγάζω άκρη… Όπως και να ‘χει, εύχομαι να μην κινδυνεύει να γίνει νεοπαραδοσιακό ή ‘χώρος πρασίνου΄ (βλέπε πάρκινγκ) λόγω της γειτνίασής του με τα τείχη.