Παρθεναγωγείο Θηλέων Ανατόλια, 1925-26
1925 – 1936. Παρθεναγωγείο Θηλέων Ανατόλια. Τα πρώτα χρόνια του Αμερικάνικου παραρτήματος σπουδών για κορίτσια στην Θεσσαλονίκη.
Το Κολλέγιο Ανατόλια ιδρύθηκε το 1886 από Αμερικάνους ιεραπόστολους στη Μερζιφούντα, νοτιοανατολικά της Σαμψούντας. Η πλούσια φιλανθρωπική δράση της αποστολής συμπεριλάμβανε και νοσοκομείο, το μεγαλύτερο στην Μικρά Ασία. Η πλειοψηφία των μαθητών του ήταν Αρμενικής καταγωγής με αρκετούς Έλληνες. Το 1921 οι Τουρκικές αρχές μετά την Γενοκτονία των Αρμενίων ανάγκασαν το σχολείο να κλείσει. Ξανάνοιξε στην Θεσσαλονίκη το 1924 με ενθάρρυνση της προσπάθειας του από την κυβέρνηση Βενιζέλου.
Κατά τη διάρκεια των ετών στη Μερζιφούντα, το οικοτροφείο θηλέων ήταν μια σημαντική αλλά ξεχωριστή μονάδα του κολλεγίου. Όταν μετανάστευσε στη Θεσσαλονίκη, βρήκε ήδη σε λειτουργία άλλο Αμερικάνικο ιεραποστολικό σχολείο για αγόρια και κορίτσια. Είχε ιδρυθεί το 1915 για να εξυπηρετεί προσφυγόπουλα που είχαν εγκαταλείψει την Τουρκία. Με συμφωνία μεταξύ των δύο ιδρυμάτων, το ιεραποστολικό σχολείο έγινε σχολείο για κορίτσια και το Κολλέγιο Ανατόλια για αγόρια. Το Παρθεναγωγείο τότε βρισκόταν κοντά στο σιδηροδρομικό σταθμό.
Το 1925 μετακόμισε στην μεγάλη παραθαλάσσια βίλα, παλιότερα Οικία Ραχμή Μπέη. Λειτουργούσε με προσωρινή άδεια που έληξε το 1927. Η Επιτροπή της ιεραποστολής, χορηγός του σχολείου, θεώρησε ότι δεν μπορούσε να παράσχει τα κεφάλαια που θα χρειάζονταν για να καλύψει τις απαιτήσεις μόνιμου σχολείου. Καθώς ο καταστατικός χάρτης του Κολλεγίου Ανατόλια περιλάμβανε πρόβλεψη για την εκπαίδευση των κοριτσιών, συμφωνήθηκε από την ελληνική κυβέρνηση και τους διαχειριστές ότι το Παρθεναγωγείο θα γίνει πλέον τμήμα του κολλεγίου. Σαν Παρθεναγωγείο ήταν ένα άτυπο σχολείο για κορίτσια που δεν είχαν σκοπό να συνεχίσουν τις σπουδές τους πέρα από τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Όμως όλο και περισσότερα κορίτσια άρχισαν να απαιτούν πανεπιστημιακή εκπαίδευση, έτσι το 1937 το Παρθεναγωγείο έγινε επίσημα αναγνωρισμένο ελληνικό κλασικό γυμνάσιο.
Η πορεία για την αναγνώριση των δικαιωμάτων των γυναικών είχε αρχίσει μόλις 20 χρόνια νωρίτερα. Μια μικρογραφία της ζωής των κοριτσιών παρέχουν τα ετήσια λευκώματα του σχολείου από το 1927 μέχρι το 1935. Μια κοντινή προσομοίωση της ανεμελιάς της νεολαίας του μεσοπολέμου. Από την ξέφρενη δεκαετία των 20ς υπάρχει ελάχιστο υλικό σε σχέση με την πόλη. Επίσημος φωτογράφος του Ανατόλια τότε ήταν ο Λυκίδης.
Η είσοδος στο βάθος στην οδό Σοφούλη. Δεξιά από τον κήπο θα βρίσκαμε σήμερα το βενζινάδικο (γωνία με Καθ. Ρωσσίδη) και αμέσως μετά τον Βασιλόπουλο.
Μετά τον τοίχο σήμερα βρίσκεται μέρος κτηρίου της Express Service και μετά η οδός Λογοθέτου.
Η τεράστια αυλή προς την οδό Σοφούλη. Πρώην Οικία Ραχμή Μπέη.
Τα κορίτσια το διασκεδάζουν μπροστά από το Σχολείο
Ανεμελιά και διασκέδαση.
Καρναβάλια.
Βιβλιοθήκη.
Οι μαθήτριες υπεύθυνες γιά την έκδοση του ετήσιου περιοδικού του σχολείου. Επιμελήτριες των αγγλικών κειμένων.
Μαθήτριες υπεύθυνες γιά την έκδοση του ετήσιου περιοδικού του σχολείου. Επέβλεπαν τα κείμενα στα Ελληνικά.
Τέννις.
Baseball, η ομάδα του 1929.
Διάλειμμα στην αυλή μπροστά στο Παρθεναγωγείο.
Η τάξη του 1929.
Ο περιφραγμένος με σύρμα χώρος αθλοπαιδιών προς τον Θερμαϊκό. Γυμναστική, αλλά και τραπεζάκια έξω.
Μικρό Καραμπουρνάκι. Απολαμβάνοντας τον καλό καιρό
Μικρό Καραμπουρνάκι. Στο βάθος Καρνάγιο.
Απολαμβάνοντας πρόσκαιρες στιγμές ευτυχίας. Νιάτα της ξέφρενης δεκαετίας του 20.
Ο Γιώργος Λυκίδης ήρθε στην Θεσσαλονίκη μετά το 1922. Δούλεψε αρχικά σαν υπαίθριος φωτογράφος με τρίποδα γύρω από τον Λευκό Πύργο. Γρήγορα όμως, το 1924, άνοιξε το πρώτο του φωτογραφείο στην οδό Μανουσογιαννάκη 10. Εδώ φωτογραφια με την υπογραφή του. Επίσημος φωτογράφος του Ανατόλια.