Κορίτσια ο στόλος …
Κορίτσια ο στόλος … Παλιά ήταν συνηθισμένο. Κορίτσια ο στόλος … Ακούγονταν κάτι σαν ιαχή. Κι αμέσως άρχισε να κινητοποιείτε η πόλη. Μαγαζιά άνοιγαν αστραπιαία , τραπεζάκια στρωνόταν, ο Μαύρος Γάτος, το παλιό Ντελίς στην γειτονιά στις δόξες τους. Τ ΄αφεντικά μάζευαν γρήγορα γρήγορα τα γκαρσόνια, τις ορχήστρες, τους τραγουδιστές και τα κορίτσια και τι κορίτσια, από ΄όλη την Ελλάδα. Και άρχιζε το γλέντι. Γέμιζε η Θεσσαλονίκη ναυτάκια πολύ νεαρά 18 ρικά και 20 ρικα παιδάκια, κι εμείς για πρώτη μας φορά είδαμε κι ανθρώπους άλλων φυλών που τους πλησιάζαμε και τους περιεργαζόμασταν με θαυμασμό. Τα καημένα αυτά σκασμένα από μήνες ίσως στη θάλασσα ξεδίναν με τον τρόπο που μόνο τα νιάτα ξέραν. Τα βράδια πολλά από αυτά ψιλομεθυσμένα τριγυρνούσαν πηγαίνοντας δίπλα στο Λευκό Πύργο στα σκαλάκια για την ατμάκατο που θα τους πήγαινε στα πλοία τους. Κι εμείς η πιτσιρικαρία κι εμείς πανέτοιμη. Ξέραμε κι εμείς από άλλες φορές. Τους παίρναμε στο κατόπι … – Έ ι Μπόυ γκίβμι ουάν σίγκαρετ … Κι ο μπόυ έδινε … Κι εμείς τι να τα κάνουμε αυτά τα τσιγάρα που ήταν κάτι μακριά τεράστια με φίλτρο Αμερικάνικα τσιγάρα που είχαν τότε μεγάλη αξία κάτι Παλ Μαλ τέτοια, που μόνο στις ταινίες τα βλέπαμε. Γρήγορα γρήγορα όμως πλάκωναν οι μεγαλύτεροι και μας τα ‘αρπάζαν από τα χέρια. – Άντε ρε εσύ, είσαι μικρός δεν ξέρεις απ΄ αυτά … κι αυτοί οι μεγάλοι που τάχα ήξεραν τα κάπνιζαν βήχοντας και ξεροβήχοντας και βγάζαν τα σωθικά τους από τη μεγάλη εμπειρία είχαν. Αυτά και κάτι άλλα τέτοια μου ήρθαν στο νου, βλέποντας μακριά στο Θερμαϊκό το Αμερικάνικο πλοίο α ρόδο να αρμενίζει, από τον κουκλίστικο Κελλάριο όρμο όπου έκανα την πρωινή μου βόλτα. Κυριακή πρωί με λιακάδα αλλά με ένα ήλιο με κάτι δόντια να … Έβγαλα και μια φωτογραφία το πλοίο έτσι για να το θυμάμαι. Την φωτογραφία την καλοκοίταξα προσεκτικά αργότερα. Τι είναι αυτό το βαρκάκι δίπλα του Ρε συ αυτό είναι ένα τάνκερ από εκείνα που ξεφορτώνουν το αργό στα διυλιστήρια. Τότε μόνο κατάλαβα το μέγεθος του πλοίου, γιατί είχα ακούσει ότι ήταν μίνι αεροπλανοφόρο. – Σιγά είπα τότε,αεροπλανοφόρο είναι αυτό … Αεροπλανοφόρα κι αν είδαμε εμείς στη Σαλονίκη κι εγώ μάλιστα πιτσιρικάς ανέβηκα και σ΄ ένα από αυτά το Ιντρέπιντ και τόχα καμάρι, που τώρα ψάχνοντας το είδα στο Google ότι είναι μουσείο στο λιμάνι της Νέα Υόρκης. Ας ήταν καλά που τότε που είχα τα μέσα γιατί πήγα για 2-3 μήνες στο περίφημο Ελληνοαμερικανικό Επιμορφωτικό Ινστιτούτο στην κι εξασφάλισα την πρόσκληση. Αλλιώς αεροπλανοφόρο θα έβλεπα μόνο στον ύπνο μου. Έφυγα από τον Κελλάριο με μια μεγάλη απογοήτευση. Πως βρε αυτόν τον κουκλίστικο γραφικό όρμο τον αφήσαν για χρόνια στην μοίρα του, χωρίς ένας υπεύθυνος να κουνήσει λίγο το δακτυλάκι του, να μπουν δυο άνθρωποι μέσα να τον καθαρίσουν λίγο, να βάλουν καμένα φυτό, λίγο χορταράκι να ομορφύνει …
Γιώργος Κωτσίδης