Φεβρουάριος του 1943. Λίγο μετά το άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Βασ. Γεωργίου τότε, σήμερα η οδός 30ης Οκτωβρίου.
Σπάνια κατοχική απεικόνιση κατοικίας, πιθανό τότε να ήταν οίκος ανοχής πολυτελείας. Στην διάρκεια του Α΄ΠΠ φιλοξενούσε το σερβικό προξενείο. Εδώ έμεινε ο βασιλιάς Πέτρος ο Α' σχεδόν για 2 χρόνια. Την δεκαετία του '60 στον κήπο του υπήρχε το αναψυκτήριο Γκριν Παρκ, θέατρο με επιθεωρήσεις κυρίως. Το επόμενο κτίριο είναι το παλιό Κρατικό Ωδείο (Οικία Ιωσήφ Μισραχή), σήμερα εκεί έχει τοποθετηθεί ο ανδριάντας του Καραμανλή. Ακόμα πιο πέρα η Ηλεκτρική Εταιρία. Δίπλα στο Ωδείο υπήρχε και άλλος οίκος ανοχής, παράγκες και ένα χαμηλό σπίτι. Την δεκαετία του 50 ανάμεσα σε ωδείο και μπουρδέλα δημιουργήθηκε το θερινό θέατρο “Μετροπόλ”. Αυτά τα καταβρόχθισε το 1959 η Παραλιακή Λεωφόρος.
Η φωτογραφία υπάρχει σε παρουσίαση της κας Νεφέλης Λιόντου στην εκδήλωση Rencontres : « La destruction des Juifs de Grèce » που έγινε στις 19 Μαρτίου του 2023. Συμπεριλαμβάνεται στις 34 φωτογραφίες της γερμανικής συλλογής του Γαλλικού Ιδρύματος ECPAD, παραγωγής των γκεμπελικών προπαγανδιστικών συνεργείων. Σε σχέση με την φωτογραφία με τα τέσσερα Εβραιόπουλα με το κίτρινο αστέρι βρισκόμαστε ακριβώς στην ίδια θέση αλλά ο φωτογράφος έχει γυρίσει ανάποδα και βλέπει προς “Εξοχές”.
Facebook:
https://www.facebook.com/thessalonikilostcity/posts/pfbid02zTdsBeY6KrNvrmX1oJV1sxQEMRC74qQg3xD8qc85uTqToZ3PZMq187K9eqrQVKyal
Στάθης Ασλανίδης:
Σύμφωνα με τον μπαμπά, Χαράλαμπο, που εργαζόταν από το 1958-1962 στο φανοποιείο των αδερφών Κατσίκα Χρήστου και Μήτσου, συστεγαζόταν στο γκαράζ του Σιδερίδη (πρατήριο βενζίνης και χώρος στάθμευσης), οι μηχανικοί ειδικοί στα Volvo με την επωνυμία Ρήγας, ένας ταπετσέρης και η οικογένεια του φύλακα σε ένα μικρό σπίτι δίπλα στο Ωδείο. Συχνά, οι καθηγητές που εργαζόταν στο ωδείο έβγαιναν στα παράθυρα ενοχλημένοι και τους έκαναν παρατηρήσεις γα τη φασαρία που γινόταν στο συνεργείο. Υπήρχε μία βρύση μπροστά στην είσοδο του γκαράζ, δίπλα στον φύλακα, στην οποία πλενόταν. Το σκέπαστρο μεταξύ του φανοποιείου και του συνεργείου των μηχανικών δεν το θυμάται. Ούτε το θέατρο “Μετροπόλ”. Το 1958, το κινηματοθέατρο “Διάνα” δεν υπήρχε. Γύρω στο 1960 άρχισε τη λειτουργία του και είχε ένα υπερυψωμένο πάλκο που έπαιζε κάποιες φορές μια ορχήστρα. Υπήρχε ένα δωματιάκι που άλλαζαν οι ηθοποιοί. Θυμάται μία κυρία γύρω στα 60 που έμενε λίγα μέτρα πιο κάτω στην ίδια σειρά προς τον Λευκό Πύργο και του έμοιαζε με “βαθμοφόρο στρατιωτικό”.
Στάθης Ασλανίδης:
Το κινηματοθέατρο “Διάνα” καταγράφεται πρώτη φορά στην εφημερίδα “Μακεδονία” στις 8 Ιουλίου 1961. Η αναφορά δεν έγινε για διαφημιστικούς λόγους αλλά με αφορμή την ανεπιτυχή προσπάθεια εύρεσης και εκμίσθωσης χώρου για τη συγκρότηση αγροτικού συλλαλητηρίου. Στα επόμενα φύλλα ξεκινούν οι διαφημίσεις με ημερομηνία έναρξης του πρώτου έργου στις 16 Ιουλίου. Τον Σεπτέμβριο ξεκινούν οι παραστάσεις ενός μεγάλου βαριετέ. Η τελευταία διαφήμιση του θερινού κινηματογράφου “Διάνα” δημοσιεύεται στις 5 Οκτωβρίου 1968 με το αριστουργηματικό έργο του Vittorio de Sica “Κλέφτης ποδηλάτων”, κλείνοντας μία πορεία 7 ετών στο πάρκο της παραλίας.
Στάθης Ασλανίδης:
Από την αναζήτηση στην εφημερίδα “Μακεδονία” προκύπτουν τα εξής. Η τελευταία διαφημιστική δημοσίευση του θεάτρου “Μετροπόλ” εμφανίζεται μέχρι τις 27 Σεπτεμβρίου 1959. Τον Δεκέμβριο του 1959 στη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου περιλαμβάνεται θέμα για την πίστωση αποζημίωσης στον ιδιοκτήτη του απαλλοτριωθέντος οικοπέδου του θεάτρου. Τον Ιούλιο του 1960 έχει ήδη κατεδαφισθεί και εκποιούνται τα υλικά του κτιρίου.
Στάθης Ασλανίδης:
Το πρατήριο βενζίνης του Κ. Σιδερίδη το 1958 στη λεωφόρο Βασιλέως Γεωργίου 10 (παλαιά αρίθμηση) από την εφημερίδα “Μακεδονία”