Στην στάση του ΟΑΣΘ Αγία Τριάδα
Αγαπημένη γωνιά … Λίγο πιό πάνω 100 μέτρα ήταν το σπίτι μου ... Πως να ξεχάσω το περίπτερο της γειτονιάς όπου στηνόμουν με τις ώρες να διαβάσω τις εφημερίδες και να πάρω το λεωφορείο του ΟΑΣΘ μετά την κατάργηση του τραμ ... Η ΣΤΑΣΗ ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΔΑ ΤΟΥ ΟΑΣΘ
Την φωτογραφία αυτή την ξανανέβασα , είναι αγαπημένη . Αν δεν πέρασα στα νιάτα μου μπροστά από αυτό το σημείο στην Βασιλέως Γεωργίου . Στο περίπτερο αυτό μπροστά , απέναντι από τον κινηματογράφο Απόλλωνα ήταν η στάση Αγία Τριάδα του ΟΑΣΘ πριν καταργηθεί . Οι καρέκλες που φαίνονται είναι της πιτσαρίας Βερόνα που έκλεισε . Η πιτσαρία Βερόνα πρέπει να ήταν το Νο 2 της αλυσίδας . Στην Θεσσαλονίκη όταν είχε ανοίξει δηλαδή η συγκεκριμένη πιτσαρία , η πίτσα ακόμη ήταν κάτι άγνωστο . Μόνο όσοι τύχαινε να πάνε στην Ιταλία γνώριζαν γι αυτήν , η από τις κινηματογραφικές ταινίες που τότε οι made in Italy – cinecitta πλημμύρισαν τον κόσμο . Πρέπει να άνοιξε μεταξύ 1972-1973 και μας έμαθε να τρώμε πίτσα . Ήταν ίσως η καλύτερη πίτσα κατά την δική μου προτίμηση πάντα. Το delivery ακόμη ήταν άγνωστο και όταν ήθελες να φας πίτσα έπρεπε να κάτσεις σε τραπέζι και αυτό γινόταν κάθε μέρα και οι πιτσαρίες γέμιζαν παρέες , οικογένειες ήταν η χρυσή εποχή της πιτσαρίας . Σιγά σιγά γεμίσαμε παρόμοια καταστήματα που εμφανιζόταν με την μορφή αλυσίδων και δειλά δειλά το delivery . Τόσο πολύ πίτσα άρχισε να τρώει ο Έλλην , ώστε μας προτίμησε και η τεράστια Αμερικάνικη εταιρεία πίστας Pizza Hut η οποία λανσαρίστηκε στην Ελλάδα σαν πίτσα πολυτελείας . Οργανωμένη στα Αμερικάνικα πρότυπα και με ιδιαίτερες γεύσεις εντυπωσίασε τους Έλληνες ήταν και αρκετά ακριβότερη από τις άλλες . Όσοι όμως έτυχε να την επισκεφτούν εκτός Ελλάδος έβλεπαν ότι ήταν μια πιτσαρία σειράς κι όχι όπως λανσαρίστηκε στην Ελλάδα . Καμία φορά το μάρκετινγκ κάνει θαύματα . Σήμερα τι υπάρχει στην Θεσσαλονίκη ... Οι περισσότερες πιτσαρίες έκλεισαν , ελάχιστες απέμειναν , άλλες δουλεύουν χωρίς τραπεζάκια και επιστρέψαμε νομίζω στα παραδοσιακά μας εδέσματα , αφήνοντας την κατανάλωση πίτσας σε όρια φυσιολογικά . Δεν αλλάζει εύκολα συνήθειες ο Έλλην ... Να μη ξεχάσω στην φωτογραφία δεν φαίνεται το μαγαζάκι του κυρ Αδάμ με τις υπέροχες τουλούμπες του αλλά 2 ίσως και 3 μικρότερα κτίσματα πριν το δικό του , που ήταν μικρό γωνιακό μονώροφο , με στέγη από κεραμίδια ...
Γιώργος Κωτσίδης