Κρατικό Θέατρο. Περίοδος του Τρίτου Εξώστη
Το πανέμορφο εσωτερικό του στην παλιά του έκδοση. Πριν το αμαρτωλό 1997, χρονιά “Πολιτιστικής Πρωτεύουσας”.
Το ΚΘΒΕ (Θέατρο της Εταιρίας Μακεδονικών Σπουδών) και το Βασιλικό ισοπεδώθηκαν για να ξαναχτιστούν. “Εδώ πολιτισμός είναι οι εργολάβοι” ήταν το σαρκαστικό σύνθημα της εποχής. Τα δύο θέατρα παραδόθηκαν για χρήση μετά το 1997. Υπήρξαν μέχρι και δεκαπλασιασμοί των αρχικών προϋπολογισμών. Στα προγράμματα κυριάρχησε το Βυζάντιο και ο Μεγαλέξανδρος. Εθνοθρησκευτική η κεντρική κατεύθυνση, αυτή προωθούσε το υπουργείο πολιτισμού και οι τοπικοί “άρχοντες” ... αμύθητα τα ποσά που ξοδεύτηκαν για ανακαίνιση των μονών του Αγίου Όρους !
Άφησε πίσω της μόνο θλίψη σαν η μεγάλη χαμένη ευκαιρία. Γροθιά στο στομάχι όσων πίστεψαν τότε πως κάτι μπορούσε να αλλάξει στην επαρχιώτικη νοοτροπία που κατατρέχει την κακόμοιρη μας πόλη.
Άλλοθι δεν υπάρχει. Προϋπήρξε η απόλυτα πετυχημένη Μπιενάλε Νέων Καλλιτεχνών το 1986. Εκεί συμμετείχε όλη η πόλη. Η νεολαία της εποχής την ενστερνίστηκε, χάρηκε, ταυτίστηκε και διασκέδασε. Χιλιάδες κόσμου κινούνταν από το παλιό Βασιλικό θέατρο μέχρι τις αποθήκες στο λιμάνι. Κοσμογονία πραγματική με μικρό κόστος.