1965 Πάσχα στο Γ' ΣΣ
Διαχρονική η ανάρτησή μου . Πάντα με συγκίνηση δεν παραλείπω να την ξανανεβάζω κι ας κουράζει . Συμβολίζει για μένα , μαζί με όλους τους άλλους συμβολισμούς της ημέρας , την ενότητα των Ελλήνων που πρέπει να διασωθεί , πάσει θυσία ...
1965 ΠΑΣΧΑ ΣΤΟ ΓΣΣ Το παραδοσιακό Πασχαλιάτικο γλέντι στους στρατώνες ετοιμάζεται . Οι καλεσμένοι πολλοί περισσότεροι από κάθε φορά κι αυτή την φορά ποιο κοντά στον λαό . Η λαοπρόβλητη κυβέρνηση του Γέρου της Δημοκρατίας των εκλογών του Φεβρουαρίου του ’64 του 53 % , ανοίγει τους στρατώνες και λαός και στρατός γίνεται ένα . Οι εχθροί της Δημοκρατίας και φίλοι των ανακτόρων προετοιμάζουν μεθοδικά τα Ιουλιανά του 1965 . Τίποτε δεν φαίνεται να σκιάζει το γλέντι του Πάσχα .
Ο Λόχος Στρατηγείου του ΓΣΣ επί το έργον . Χαράματα σηκωθήκαμε να ετοιμάσουμε τις σούβλες και τα αρνιά , να σκάψουμε τους λάκκους και να στολίσουμε το χώρο , όπου θα φιλοξενούσαμε εκατοντάδες πολίτες που για πρώτη φορά επίσημοι προσκεκλημένοι θα περνούσαν την πύλη του Στρατηγείου .
Παιδιά ακόμη εμείς δεν παίρναμε και πολύ χαμπάρι τι γινόταν γύρω μας , το κύριο που μας απασχολούσε ήταν η Άνοιξη που έκανε τις νεανικές μας καρδιές να φτερουγίζουν και να αποζητούν ότι κάθε ζωντανό ον σ αυτή τη φάση της ζωής του , τον έρωτα . Έπρεπε όλα να γίνουν στην εντέλεια να μείνουν ικανοποιημένοι οι ανώτεροι μας , ώστε να απαιτήσουμε κι εμείς με το δίκιο μας καμιά 48ωρη άδεια μετά δημοσίων θεαμάτων .
Δίπλα στα σπίτια μας και τα κορίτσια , μας ανέμεναν κι αυτά τέτοια μέρα να είμαστε κοντά τους . Το σκηνικό της φωτογραφίας στημένο δίπλα στον τοίχο του στρατοπέδου που σήμερα είναι στο πλάι της οδού Καυταντζόγλου , δίπλα στο κτίριο του Στρατοδικείου που τότε ήταν τα καταλύματα μας , οι θάλαμοι όπου κοιμόμασταν στο παλιό με κεραμοσκεπές διώροφο κτίριο , όλοι οι φαντάροι που εργάζονταν στα γραφείων του Στρατηγείου , με την αφεντιά μου να υπηρετεί στο γραφείο μελετών της Διεύθυνσης Μηχανικού ,τότε που η ΜΟΜΑ κατασκεύαζε πολλά Δημόσια Έργα με φαντάρους .
Η κατάσταση δίπλα στον τοίχο ήταν τότε διαφορετική , ο λάκκος ακόμη δεν είχε μπαζωθεί , ήταν το μέρος που τα βράδια έκρυβε με το μισόφως του , τις νυχτερινές κοπάνες από το στρατόπεδο , να πάμε να συναντήσουμε τα κορίτσια μας που περίμεναν εκεί δίπλα να πάρουν στα κλεφτά κανένα γρήγορο φιλί , κανένα χάδι . Τα μεγάφωνα που στήσαμε από νωρίς έπαιζαν με πάθος ότι απαγορευμένο είχαμε στερηθεί τόσα χρόνια κυριαρχίας μιας συγκεκριμένης πολιτικής . Ο Μίκης Θεοδωράκης στην πρωτοκαθεδρία ήταν βλέπεις το κόκκινο πανί ο αρχηγός των Λαμπράκηδων .
Εκείνη την μέρα πρωτάκουσα ένα τραγούδι που έμελλε να γίνει η αφορμή για την μεγάλη στροφή μου από την λατρεία των ξένων τραγουδιών σαν νέος της εποχής , ροκ κλπ και η στροφή μου στην Ελληνική μουσική που έκτοτε με συνεπαίρνει . Ήταν το τραγούδι που τα τρία όλα κι όλα τετράστιχα του έγραψε ο Ιάκωβος Καμπανέλλης , μελοποίησε εκπληκτικά ο Μίκης Θεοδωράκης και το ανύψωσε στα ουράνια ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης με την Δωρική φωνή του …
” Δόξα τω Θεώ “ του 1963
Απ’ το πρωί μες στη βροχή και μέσα στο λιοπύρι για μια μπουκιά κι ένα ποτήρι και δόξα τω Θεώ Παράθυρο για τ’ όνειρο κι αυλή για το σεργιάνι ο ίσκιος σου να μη σε φτάνει και δόξα τω Θεώ Πέτρα στην πέτρα ολημερίς χτίζω και δε σε φτάνω ήλιε μου πόσο είσαι πάνω και δόξα τω Θεώ
Γιώργος Κωτσίδης