Χρήστος Γ. Μπαλόγλου, ένας φροντιστής και καθηγητής στην ιδιωτική εκπαίδευση της Θεσσαλονίκης, την περίοδο 1944-1982
Νίκανδρος Καστανίδης
Facebook:
https://www.facebook.com/thessalonikilostcity/posts/pfbid02L6PT8aryp7AmQBr1wMSYBdeXponjwe78fgYBhF2FpqDUt1XZvTcfJq9Zy7skKxFPl
Ο Χρήστος Γ. Μπαλόγλου το 1940.
Χρήστος Γ. Μπαλόγλου (1919-2002)
Η φωτογραφία αυτή είναι του 1938, τότε που γράφτηκε στο Τμήμα Μαθηματικών του Παν. Θεσσαλονίκης, από το οποίο πήρε πτυχίο το Νοέμβριο του 1943, με λίαν καλώς . Καταγόταν από το ελληνόφωνο χωριό Σύλλη, που ήταν δίπλα στην πόλη Ικόνιο, στο κέντρο της Μικράς Ασίας. Μαθήτευσε στο Γ’ Γυμνάσιο Θεσσαλονίκης, την περίοδο 1932-38.
Το χωριό Σύλλη, δίπλα στην πόλη Ικόνιο της Μικράς Ασίας
Μία όψη του χωριού Σύλλη, το 1906, όπου δεξιά διακρίνεται ο Ι.Ν. του Αρχ. Μιχαήλ.
Αμέσως μετά την αποφοίτηση του από το Τμήμα Μαθηματικών άρχισε να εργάζεται στο Κολέγιο ΔΕΛΑΣΑΛ των Φρέρηδων, στην αρχή της οδού Φράγκων.
Τον Απρίλιο, όμως, του 1944 τον συνέλαβε, μαζί με τον αδελφό του, η αιματοβαμμένη συμμορία των ταγματασφαλιτών του Δάγκουλα, με συνέπεια να σταλούν στο ναζιστικό στρατόπεδο καταναγκαστικής εργασίας Neuengamme,στην περιοχή του Αμβούργου.
Στο ναζιστικό στρατόπεδο καταναγκαστικής εργασίας Neuengamme και στ’ άλλα που μεταφέρθηκε, εργάστηκε με βάναυσους, εξοντωτικούς, καταναγκασμούς των Γερμανών δεσμοφυλάκων και κατάφερε να επιζήσει (ενώ ο αδελφός του και η πλειοψηφία των κρατουμένων εξολοθρεύθηκε) και απελευθερώθηκε από το ναζιστικό στρατόπεδο Ravensbrück, τον Μάιο του 1945, από Σοβιετικούς στρατιώτες.
Σκελετωμένος όπως επανήλθε στη Θεσσαλονίκη είχε μεγάλη ανάγκη να εργαστεί για να στηρίξει την οικογένειά του. Κάτι καθόλου εύκολο, εκείνα τα χρόνια. Είχε όμως την τύχη να του βρει μια θέση καθηγητή των Μαθηματικών στα Εκπαιδευτήρια Θηλέων της Αγλαΐας Σχινά ο γείτονας του Μανόλης Ανδρόνικος, που ήδη εργαζόταν, τότε, στο σχολείο αυτό.
Στα χρόνια του εμφυλίου κλήθηκε να υπηρετήσει στο Εθνικό Στρατό, όπου εντάχθηκε στη μονάδα των Διαβιβάσεων.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1940, μετά την απόλυση του από το στρατό, ξεκίνησε ο αγώνας του για εύρεση εργασίας. Τα ιδιαίτερα μαθήματα ήταν μια απασχόληση του, αλλά με αβεβαιότητες και οικονομικές ανεπάρκειες. Τότε προσλήφθηκε ως καθηγητής Μαθηματικών στο Ιδιωτικό Ελληνογαλλικό Γυμνάσιο Θηλέων «Άγιος Βικέντιος» των Αδελφών του Ελέους (στην περιοχή Φράγκων). Την ίδια περίπου χρονική περίοδο ξαναπροσελήφθηκε και στο Κολέγιο Δελασάλ.
[Στη φωτογραφία το Γυμνάσιο «Άγιος Βικέντιος», που αναρτήθηκε από τον κ. Γιώργο Μπασαγιάννη, στην ομάδα ΠΦΘ, στις 21-10-2021]
Ο Χρ. Γ. Μπαλόγλου ανάμεσα σε καθηγητές του Δελασάλ, πιθανότατα τη δεκαετία του 1960.
Ο Χρ. Γ. Μπαλόγλου μεταξύ καθηγητών και μαθητών του Δελασάλ. Στο σχολείο αυτό εργάστηκε για πολλά χρόνια, μέχρι το 1970.
Εκτός από τη διδασκαλία στα ιδιωτικά σχολεία Δελασάλ και Άγιος Βικέντιος, όπως και τα ιδιαίτερα μαθήματα, ο Χρ. Γ. Μπαλόγλου ανάπτυξε μια μεγάλη φροντιστηριακή δραστηριότητα, από το 1950 περίπου. Ένα από τα φροντιστήρια της δεκαετίας του 1950 που εργάστηκε ήταν τα Πρότυπα Φροντιστήρια ΘΑΛΗΣ.
Η θέση των φροντιστηρίων ΘΑΛΗΣ το 1957, στη Μητροπόλεως 73.
Το 1958-1959 συμμετέχει στα Φροντιστήρια “ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ”, στην Τσιμισκή 72.
Η θέση του φροντιστηρίου Δημόκριτος, το 1958-1959, στην Τσιμισκή 72.
Το 1960-1961 συνεργάζεται με τα Φροντιστήρια “ΑΡΓΥΡΙΟΥ” στην πλατεία Αγίας Σοφίας. Αξιοσημείωτη είναι η εξειδίκευση του, τότε, στη διδασκαλία της Παραστατικής και της Προβολικής Γεωμετρίας για φοιτητές της Πολυτεχνικής και του Τμήματος Μαθηματικών. Αυτή η ασυνήθιστη διδακτική του ενασχόληση με τους κλάδους της ανώτερης (δηλ. της πανεπιστημιακής) Γεωμετρίας δημιούργησε πιθανότατα και μια εσωτερική του παρότρυνση προς τους αντίστοιχους πανεπιστημιακούς κύκλους. Έτσι έγινε, αρχικά, άμισθος βοηθός στο Εργαστήριο της Στατικής στην Πολυτεχνική Σχολή του ΑΠΘ, το 1965-66 (μετά από πρόταση του παλιού του γείτονα, καθ. Γεώργιου Νιτσιώτα), και στη συνέχεια, το 1967, μετακινήθηκε στην ομάδα των συνεργατών του καθ. Ιωάννη Αυδή, στο Εργαστήριο της Παραστατικής και Προβολικής Γεωμετρίας της ίδιας Σχολής. Από την ομάδα αυτή αποχώρησε, το 1968, όταν η Χούντα απέλυσε τον Αυδή.
Η θέση των Φροντιστηρίων “Αργυρίου” στην πλατεία της Αγίας Σοφίας, σε φωτογραφία του 1960.
Το διάστημα 1963-1966, δίδασκε στα Φροντιστήρια “ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ” (Αγίας Σοφίας 20) Γενικά Μαθηματικά, Παραστατική και Προβολική Γεωμετρία για φοιτητές της Φυσικομαθηματικής, της Πολυτεχνικής και της Γεωπονικής Σχολής του ΑΠΘ.
Η θέση των Φροντιστηρίων “ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ”, στην οδό Αγίας Σοφίας 20, απέναντι από τον κινηματογράφο Διονύσια.
Το 1966, παράλληλα με τις άλλες διδακτικές του δραστηριότητες, άρχισε να διδάσκει στην Ραδιοτεχνική Σχολή του Μιχ. Αναστασιάδη (καθ. Της Ηλεκτρονικής Φυσικής Παν. της Αθήνας). Τότε ιδρύθηκε και η Τεχνική Σχολή “ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ” στην οποία ήταν συνιδρυτής, διευθυντής και καθ. των Μαθηματικών, το χρονικό διάστημα 1966-1980. Τόσο η Ραδιοτεχνική Σχολή του Αναστασιάδη όσο και η Τεχνική Σχολή “ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ” ήταν στην ίδια διεύθυνση, Λαγκαδά 13, πολύ κοντά στην πλατεία Βαρδάρη. Είναι πολύ πιθανόν η Ραδιοτεχνική Σχολή να λειτούργησε πολύ λίγο ως αυτόνομη και στη συνέχεια να συγχωνεύτηκε με την Τεχνική Σχολή “ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ”.
Η Τεχνική Σχολή “ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ” (σε κόκκινο πλαίσιο), στην οδό Λαγκαδά 13, δίπλα στον κινηματογράφο Αλέκα (σε κίτρινο πλαίσιο).
Το 1969 δίδαξε και στο νέο, τότε, “Σύγχρονο Φροντιστήριο” ως ειδικός συνεργάτης για το μάθημα της Παραστατικής Γεωμετρίας.
Η θέση του “Σύγχρονου Φροντιστηρίου”, στη γωνία Διαλέτη 2 με Μεγ. Αλεξάνδρου (δηλ. προέκταση Τσιμισκή) 139, σε φωτογραφία του 1968.
Αναφέρεται ότι δίδαξε και στα φροντιστήρια Σταυριανίδη, όπως και του Βασιλειάδη. Δεν βρέθηκαν, όμως, σχετικά τεκμήρια.
Το 2001 δημοσιεύτηκε μια συμβολή του στην Προχωρημένη Γεωμετρία, όπου παρουσιάζονται διάφορα ειδικά θέματα Γεωμετρίας, κύρια της Προβολικής Γεωμετρίας. Μ’ αυτό το έργο του γίνονται φανερά οι υψηλού επιπέδου γεωμετρικές του ικανότητες. Γι’ αυτούς που τον γνώριζαν, το συγκεκριμένο βιβλίο δεν ήταν μια έκπληξη. Ήταν γνωστός στον κόσμο των φροντιστών, του δεύτερου μισού του 20ου αιώνα, ως ένας αξιοσημείωτος γεωμέτρης με διδακτικά χαρίσματα.
Ο Χρήστος Γ. Μπαλόγλου (στον κίτρινο κύκλο), η μητέρα του (σε μωβ κύκλο) κι άλλα μέλη της οικογένειάς του γύρω στο 1924-1925, τα δύσκολα χρόνια της προσφυγικής επιβίωσης.