Θύμησες παλιές από την Έκθεση ...
Η ΕΚΘΕΣΗ ΤΗΣ ΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΜΑΣ
Έχω γράψει πολλές φορές για την Έκθεση των παιδικών μας χρόνων και πόση επίδραση είχε σε μένα και στους συνομήλικούς μου . Την περιμέναμε με ανυπομονησία κι όταν έφτανε ξεσαλώναμε . Μας έχανε το σπίτι μας . Πού μας έχανες πού μας έβρισκες εμείς ήμασταν στην Έκθεση . Δυο στάσεις δρόμο δεν ήταν τίποτε πηγαίναμε τρέχοντας , πού χαρτζιλίκι για τραμβαγιάτικα .
Αφού μπαίναμε πάντα τζάμπα με τους γνωστούς τρόπους δηλαδή με το , πάρε με θείο μαζί σου , ή από την έξοδο όταν έβγαιναν μαζικά οι επισκέπτες , ή τέλος αν όλα τα κόλπα δεν έπιαναν λυγίζοντας τα κάγκελα της περίφραξης . Μετά απελευθερωμένοι από το άγχος της εισόδου ορμούσαμε στα περίπτερα . Πρώτα σε εκείνα που μοίραζαν διάφορα φαγώσιμα , λουκουμάδες , μπισκοτάκια , παγωτό .
Περνούσαμε και ξαναπερνούσαμε και τρώγαμε μέχρι σκασμού . Μετά ρωτώντας μαθαίναμε πού έχει καλαίσθητα διαφημιστικά και όμορφες σακούλες για να τα βάζουμε μέσα . Στο τέλος αφήναμε την μεγάλη ατραξιόν το Λούνα Παρκ . Εδώ δυσκόλευαν τα πράγματα . Ευτυχώς είχαμε προνοήσει και ξέραμε πού δούλευαν παιδιά της γειτονιάς που μας έβαζαν τζάμπα στα διάφορα παιχνίδια .
Μετά μόλις σουρούπωνε βλέπαμε τα ακροβατικά και λαχταρούσαμε με τους μοτοσικλετιστές που οδηγούσαν στο τεντωμένο συρματόσχοινο .
Μετά αργά το βράδυ το καλύτερο όλων , Τα πυροτεχνήματα που τα κοιτούσαμε μαγεμένοι βγάζοντας και τα σχετικά επιφωνήματα θαυμασμού . Αργά το βράδυ η επιστροφή στο σπίτι ήταν ένα σοβαρό πρόβλημα . Πάντα η μάνα ανήσυχη μας περίμενε με άγριες διαθέσεις στη σιδερένια πόρτα της αυλής στην Σπάρτης . – Πάλι στην Έκθεση ήσουν Γιώργο , δεν την χόρτασες πια ..
Από δίπλα κι γιαγιά μου που τότε έμενε μαζί μας συμπλήρωνε κι αυτή τα δικά της . Την άλλη μέρα όμως την Γιαγιά Λένκω από το Μελένικο και την Μολδοβλαχία την πήγαν σχεδόν σηκωτή στην Έκθεσή η μάνα μου με τον θείο Κώστα . Στο Σιδηρόκαστρο δεν είχε τέτοια πράγματα , λαχταρούσε κι αυτή να δει τα θαύματα που γίνοντας στην Έκθεση κάθε Σεπτέμβρη …
Στη φωτογραφία στην κεντρική λεωφόρο με τα χαρακτηριστικά φωτιστικά που για πολλά χρόνια φώτιζαν τις γλυκιές βραδιές του Σεπτέμβρη την Έκθεση των αναμνήσεών μας
Γιώργος Κωτσίδης