Ένας ερωδιός στην Αρετσού
Καθόμουν αμέριμνος στο καγκελάκι του αναψυκτήριου του Δήμου Καλαμαριάς κι απολάμβανα το αναψυκτικό μου , τον γαλάζιο Θερμαϊκό και την απέναντι ακτή Περαία , Μπαξέ , Αγία Τριάδα , όπως την διαλαλούσαν οι κράχτες στα παλιά βαποράκια της γραμμής . Δεν τολμούσα να δω μπροστά μου στην απότομη πλαγιά γιατί εκεί οι νεοέλληνες δείχνουν όλο τον πολιτισμό που κληρονόμησαν από τους αρχαίους προγόνους του . Και τι δεν υπήρχε εκεί , έκλεισα τα μάτια μου και έκανα ότι τα αγνοούσα .
Όμως καμμιά φορά μια χαραμάδα ξεφεύγει από την ματιά σου και αντικρύζω ένα θέαμα που δεν τόχα ξαναδεί εδώ . Ένας κατάλευκος , πανέμορφος , κομψός , μοναχικός Ερωδιός πλατσούριζε με τα καλαμένια ποδαράκια του στα ρηχά ψάχνοντας γιατί άλλο για μικρά ψαράκια και σκουληκάκια . Μάλλον δεν είχε φτάσει γι αυτόν η ώρα που θα μας αποχαιρετούσε για το ταξίδι του για νότια σε ζεστότερες χώρες . Κάθισα ώρα και τον χάζευα . Αχ αυτή η φύση πάντα μας εκπλήσσει . Εκεί που λες εδώ στα ρηχά ποιος να πλησιάσει νάσου ένας κατάλευκος πανέμορφος Ερωδιός και σου φέρνει τα πάνω κάτω . Ευτυχώς πρόλαβα και το φωτογράφησα πριν τρομάξει και φύγει …
Γιώργος Κωτσίδης