Τα λουτρά Ναδίρ στην Αριστοτέλους

Τα λουτρά Ναδίρ ήταν στην Αριστοτέλους φυσικά, λίγο κάτω από την Ερμού, αν θυμάμαι καλά, εκεί που σήμερα είναι το Αστυνομικό Τμήμα.

Δεν έχω συναντήσει άλλη φωτογραφία αυτού του παλιού λουτρώνα που συνυπήρχε και λειτουργούσε παράλληλα με τα λουτρά Παράδεισος στην Εγνατία. Λήψη 1992. Από την λήψη αφαιρέθηκε ό,τι έπρεπε να αφαιρεθεί και οι διορθώσεις οφείλονται στον Ιορδάνη Βλαχόπουλο.

Σπύρος Αλευρόπουλος

Facebook: https://www.facebook.com/thessalonikilostcity/posts/pfbid0cZfWE6g6HHjSL8KhWHsjoA9TL8MnaMo8pvUZMcuyvpEgKgi6JS9RCDk6AeempCRMl

Ο Γιώργος Κωτσίδης θυμάται:

Τα λουτρά Ναδίρ ήταν στο κτίριο όπου υπάρχει ψηλά η τεράστια εξωτερική ταμπέλα στη φωτογραφία . Το μαγαζί ήταν ισόγειο όπου βρισκόταν η υποδοχή . Τα λουτρά ήταν στο υπόγειο κατέβαινες με μιά κυκλική σκάλα που ήταν ατομικά . Στα περισσότερα παλιά σπίτια δεν υπήρχαν λουτρά και όπου υπήρχαν η έλλειψη χώρων γινόταν συνήθως αποθήκες . Υπήρχε συνήθως χωριστό WC μόνο . Στα πλουσιόσπιτα λειτουργούσαν ακόμη τους θερμοσίφωνες τους ορειχάλκινους με ξύλα . Φυσικά την διαδικασία την έκαναν οι υπηρέτριες που ήταν κανόνας τότε στα πλουσιόσπιτα . Οι ηλεκτρικοί θερμοσίφωνες ήρθαν αργότερα όταν η ΔΕΗ έφερε τα 220 volt εναλλασσόμενου ρεύματος . Τα 110 volt συνεχούς της παλιάς Ηλεκτρικής Εταιρίας δεν είχαν την δυνατότητα να υποστηρίξουν ηλεκτρικές κουζίνες , πλυντήρια , θερμοσίφωνες , σίδερα και λοιπές ενεργοβόρες συσκευές . Έτσι αν δεν ήθελες να χρησιμοποιήσεις την κλασική τσίγκινη σκάφη στο σπίτι , που η διαδικασία ήταν τεράστιος μπελάς , είχες δύο επιλογές στο κέντρο . Τα παλιά λουτρά στην Εγνατία που ήταν ομαδικά και είχαν και χαμάμ ομαδικό κι αυτό , ή τα μοντέρνα Ναδίρ με τα ατομικά δωμάτια . Το αραβικό όνομα ναδίρ παρμένο από την αστρονομία σημαίνει το κατώτερο σημείο του ουράνιου θόλου . Πολύ θα ήθελαν υποθέτω να χρησιμοποιήσουν το επίσης Αραβικό όνομα το ακριβώς αντίθετο του ουράνιου θόλου το Ζενίθ . Έλα όμως που το ζενίθ πρόλαβε και το κατοχύρωσε το μεγαλύτερο στεγνοκαθαριστήριο ρούχων στην αρχή της Μητροπόλεως . Το θέμα είχε τότε σχολιαστεί ποικιλοτρόπως από τα λιγοστά ΜΜΕ της εποχής . Θυμάμαι ο θείος μου νεαρό με πήρε μια φορά στο λουτρό στο χαμάμ. Είδα την διαδικασία και εντυπωσιάστηκα . Ένα στρόγγυλος ψηλοτάβανος ο κεντρικός χώρος που άχνιζε από το καυτό νερό και οι υδρατμοί σε έκαναν να δυσκολεύεσαι να αναπνεύσεις . Στις άκρες γεροδεμένοι άντρες με μια πετσέτα άσπρη στη μέση , έτριβαν ολόκληρο το κορμί βγάζοντας ατελείωτα στριμμένα μαυράδια από τα ταλαιπωρημένα κορμιά αυτών που με χαρά το απολάμβαναν . Φυσικά κανόνας ήταν η λευκή πετσέτα που την είχαν δεμένη στη μέση όλοι οι λουόμενοι . Όταν μεγάλωσα και έβγαλα τα πρώτα μου χρήματα πήγα στο Ναδίρ με μεγάλη χαρά και απήλαυσα ένα κανονικό μπάνιο . Υπήρχαν κι άλλα λουτρά στη Θεσσαλονίκη . Πρόχειρα θυμάμαι τα λουτρά στη γειτονιά μου στην Β. Γεωργίου και Μπιζανίου σε ένα από το δίδυμα κτίρια του Αριγκόνη και τα λουτρά Ολύμπια στο Διοικητήριο όπου αργότερα χτίστηκε επάνω τους το ομώνυμο ξενοδοχείο . Λειτούργησαν κι αυτά αρκετά χρόνια μέχρις ότου οι πολυκατοικίες έχοντας σαν ένα από τα μεγάλα πλεονεκτήματά τους το μπάνιο και τον ηλεκτρικό θερμοσίφωνα τα κατήργησαν κι αυτά …

Φωτ. από Δαυίδ Μπράβο