Το πρώτο διδακτορικό σε γυναίκα στο Παν. Θεσσαλονίκης-15/12/1935
Νίκανδρος Καστανίδης
Facebook:
https://www.facebook.com/thessalonikilostcity/posts/pfbid02fWHvCxdxvQAYTqmvwY4vyYf61sua6Lb2RkUTAvFYLN7pFnuABcYT6HZAmxrHJwKbl
Ο τίτλος της διδακτορικής διατριβής της Αικατερίνης Κωνσταντινιά-Σουλίδου, όπως δημοσιεύτηκε το 1936 στον
3ο τόμο της Επιστημονικής Επετηρίδας της Σχολής Φυσικών και Μαθηματικών Επιστημών του Παν. Θεσσαλονίκης
Η διατριβή αυτή εκπονήθηκε στο πλαίσιο του εργαστηρίου Βοτανικής του Παν. Θεσσαλονίκης με την επίβλεψη και την εισήγηση του, τότε, καθηγητή Δημήτριου Καββάδα (1893-1971).
Το εργαστήριο Βοτανικής του Παν. Θεσσαλονίκης, γύρω στο 1935, που βρισκόταν στον 2ο όροφο της βόρειας πτέρυγας (και ανατολικά αυτής) του, τότε, πανεπιστημιακού κτιρίου
Η θέση του εργαστηρίου Βοτανικής στο Παν. Θεσσαλονίκης, τη δεκαετία του 1930
Ο Δημήτριος Καββάδας(1893-1971)
Ελάχιστα βιογραφικά στοιχεία της Αικατερίνης Κωνσταντινιά είναι γνωστά.
Γνωρίζουμε, από το εξώφυλλο της διατριβής της, ότι σπούδασε Χημικός και Φαρμακοποιός στη Γερμανία, στο Παν. της Λειψίας, τη δεκαετία του 1920.
Τον Δεκέμβριο του 1929 προσλήφθηκε ως βοηθός στο εργαστήριο Βοτανικής του Παν. Θεσσαλονίκης, όπου διευθυντής ήταν, τότε, ο καθηγητής Νικόλαος Μοντεσάντος (1882-1931). Την ακαδ. χρονιά 1934-35, όταν ανέλαβε τη θέση του διευθυντή του εν λόγω εργαστηρίου ο Δημ. Καββάδας, η Αικ. Κωνταντινιά παρέμεινε στη θέση της βοηθού του εργαστηρίου μέχρι το 1939. Την ακαδ. χρονιά 1939-1940 μετακινήθηκε στο εργαστήριο Φυτοπαθολογίας της Γεωπονικής Σχολής ως επιμελήτρια, όπου παρέμεινε μέχρι την περίοδο της Κατοχής.
Το 1934 είχε παντρευτεί τον Δημήτριο Α. Σουλίδη, πτυχιούχο Χημικό του Παν. της Αθήνας, που τότε ήταν βοηθός στο εργαστήριο Γεωπονικής Χημείας του Παν. Θεσσαλονίκης και εκπόνησε διδακτορική διατριβή στις αρχές του 1936.
Από την Κατοχή και μετά δεν υπάρχουν διαθέσιμες πληροφορίες για την Αικατερίνη και τον Δημήτριο Σουλίδη. Στις Επετηρίδες του Παν. Θεσσαλονίκης από το 1946 και μετά δεν εμφανίζονται τα ονόματά τους.
Οι επόμενες δύο διατριβές γυναικών στο παν. Θεσσαλονίκης εκπονήθηκαν το 1939 στη Φιλοσοφική Σχολή, στον τομέα της Αρχαιολογίας. Η πρώτη ήταν της Ρωξάνης Σωτηριάδη (1902-1996), κόρη του, τότε, καθηγητή Αρχαίας Ιστορίας στην ίδια Σχολή, Γεώργιου Σωτηριάδη (1852-1942), η οποία είχε σπουδάσει Νομικά και Αρχαιολογία στην Αθήνα και το Παρίσι. Η διατριβή της είχε ως θέμα: “Αττικά πήλινα ειδώλια αρχαϊκής τέχνης” και εισηγητής ήταν ο καθηγητής
Αρχαιολογίας Κωνσταντίνος Ρωμαίος (1874-1966). Η δεύτερη διδακτόρισσα της Φιλοσοφικής ήταν η Ευδοξία Επέογλου (1911-1991), σύζυγος του Γεωργίου Μπακαλάκη (1908-1991), υφηγητού από το 1945 και στη συνέχεια καθηγητή Αρχαιολογίας στο παν. Θεσσαλονίκης. Ο τίτλος της διατριβής της ήταν: “Τρεις κόρες της Ακρόπολης”, με εισηγητή, επίσης, τον καθηγητή Κωνσταντίνο Ρωμαίο. Η αναγόρευσή της στους διδάκτορες της Φιλοσοφικής Σχολής έγινε ταυτόχρονα με την αντίστοιχη αναγόρευση της Ρωξάνης Σωτηριάδη.
Η Ευδοξία Επέογλου ήρθε με την προσφυγική μετανάστευση του 1922 στη Θεσσαλονίκη, αποφοίτησε από το Γυμνάσιο Θηλέων της Θεσσαλονίκης και σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή Θεσσαλονίκης, την περίοδο 1932-1937. Πήρε πτυχίο στις 28-6-1937, με γενικό βαθμό “καλώς”, στην Αρχαιολογία.
[Οι σχετικές πληροφορίες αντλήθηκαν από τη διδακτορική διατριβή: “Η Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (1926-1940)– σπουδές, σπουδαστές και σπουδάστριες κατά την περίοδο του μεσοπολέμου” (Θεσσαλονίκη, 2009) του Βασ. Φούκα.]