Το ξενοδοχείο Άτλας, Εγνατίας 40, παλιά 44
Το ξενοδοχείο Άτλας, Εγνατίας 40, παλιά 44, κτίστηκε με την οικοδομική άδεια 333/26.10.1923 με σχέδια του μηχανικού Ελί Μοδιάνο. Λειτούργησε σαν ξενοδοχείο συνεχώς μέχρι το 2017. (Η τελευταία κριτική για την κακή κατάσταση που βρισκόταν το κτίριο ανάγεται στον Ιούλιο του 2017). Έκτοτε παραμένει κλειστό.
Πηγή αυτών των πληροφοριών:
https://parallaximag.gr/featured/anakalypste-ta-ktiria-tis-polis-hotel-atlas-egnatia-40 και https://www.tripadvisor.com.gr/Hotel_Review-g189473-d1473028-Reviews-Hotel_Atlas-Thessaloniki_Thessaloniki_Region_Central_Macedonia.html#REVIEWS
Σπύρος Αλευρόπουλος
Με το βέλος κατά την κατοχή.
Τα σχέδια οφείλονται στον μηχανικό Ελί Μοδιάνο, ενώ ο Ελί Χασσίδ υπογράφει την στατική μελέτη
https://parallaximag.gr/featured/anakalypste-ta-ktiria-tis-polis-hotel-atlas-egnatia-40
Κατά τον μεσοπόλεμο δεν απασχόλησε ιδιαίτερα τις εφημερίδες. Μια αυτοκτονία, αρκετά συνηθισμένο φαινόμενο στα ξενοδοχεία εκείνης της εποχής, ένα τορνευτήριο στο ισόγειο.
Ιδιοκτησία αδελφών Απάλλα το 1946
Το 1942 διατέθηκε από τους Γερμανούς στον δοσίλογο Γεώργιο Σπυρίδη, γνωστό για τις φιλοναζιστικές του απόψεις ήδη από την δεκαετία του 1930.
Το 1934 στις γενικές αρχές του εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος που ίδρυσε ο Σπυρίδης ανάμεσα στις άλλες περιλαμβάνονταν αναφορές στους καταχραστές, στους τοκογλύφους, στα παράσιτα: “σκληρά τιμωρία, δίωξις και εξόντωσις” Στις αρχές του ακόμη υπήρχε ειδική αναφορά στο αίμα. Αποδέχεται μόνον το καθαρό, αγνό, ελληνικό αίμα. Οι Έλληνες εβραίοι δεν θεωρούνται επομένως συμπολίτες.
Από τον Ιανουάριο μέχρι τον Ιούλιο του 1942 με τον Χερτούρα (Δ/ντή Επισιτισμού της Μακεδονίας) προμηθευόταν έναντι μικρής αμοιβής τρόφιμα και άλλα είδη βασικής ανάγκης και τα πουλούσε σε αισχροκερδείς τιμές σε διάφορα άτομα. Η αποθήκευση και η διανομή γίνονταν από το ξενοδοχείο στο οποίο έδρευε. Το σκάνδαλο ξέσπασε και τον έπιασαν οι ίδιοι οι Γερμανοί τον Δεκέμβριο του 1942. Στις 14 Μαρτίου 1943 τον καταδίκασαν σε 5 χρόνια φυλάκιση. Την επόμενη μέρα ξεκινούσαν τα τρένα του θανάτου από την Θεσσαλονίκη για το Άουσβιτς.
Με το τέλος της κατοχής κατέφυγε στην Γερμανία, καταδικάστηκε ερήμην το 1947 σε ισόβια. Μόλις το 1949 εκδόθηκε στην Ελλάδα για να εκτίσει την ποινή του. Στις 19 Νοεμβρίου 1949 μπήκε στην φυλακή, 4 μέρες μετά κατέθεσε αίτηση για ανακοπή της ποινής, δηλώνοντας ότι δεν είχε λάβει γνώση ούτε της κλήσης ούτε της καταδίκης του επειδή βρισκόταν στη Γερμανία. Τον Ιανουάριο του 1950 το δικαστήριο έκανε δεκτή την ανακοπή, εξαφάνισε την ποινή των ισοβίων και του επέβαλε φυλάκιση δυόμισι χρόνων καθώς δέχτηκε μεν ότι ο κατηγορούμενος ήταν ένοχος αλλά <<συντρεχουσών των ελαφρυντικών περιπτώσεων ήτο εν μετρία συγχύσει>>. Αρχές Μαϊου υπέβαλε αίτηση χάριτος, τον πρόλαβε ο θάνατος μέσα στην φυλακή τον ίδιο μήνα.
Η μετεμφυλιακή Ελλάδα στα καλύτερά της.
Πηγή: https://el.wikipedia.org/.../%CE%93%CE%B5%CF%8E%CF%81%CE...
που αξιοποιεί τα βιβλία του Στράτου Δορδανά και κυρίως το “Έλληνες εναντίον Ελλήνων-Ο κόσμος των Ταγμάτων Ασφαλείας στην κατοχική Θεσσαλονίκη 1941-1944”. Οι αρχές του κόμματος Σπυρίδη Δορδανάς ο.π. σ. 66
Λήψη του 1991
Φωτογραφία από επισκέπτη του ξενοδοχείου στο tripadvisor.
Σύγχρονη φωτογραφία με τις προστατευτικά δίχτυα σ' αυτό και στο διπλανό του για την προστασία των πεζών.