Στην “Τοπογραφία” του Ν.Γ.Πεντζίκη ένα τοπόσημο αγάπης
Στο περιοδικό “Διαγώνιος” του Ντίνου Χριστιανόπουλου, στο 2ο τεύχος του έτους 1961, στις σελίδες 100-101, δημοσιεύτηκε το ποίημα του Ν.Γ.Πεντζίκη “Τοπογραφία”:
ΤΟΠΟΓΡΑΦΙΑ
Ψηλότερα απ’ τα σπίτια που κρύβ’ η ομίχλη, στα άνω της πλατείας με τους πολλούς ναούς, (που σώζονται περίβλεπτοι ή κάηκαν, και περισώθηκαν μόνο ως ονόματα)
στα μισά σχεδόν του λόφου όπ’ ανεβαίν’ η πόλη, περίπου εις το ύψος του Κέντρου των Εργατών, σιμά εις τον μέγα του Πολιούχου Ναό, αγνάντια στις κούνιες όπου διασκεδάζουν τα παιδιά,
στη θέση του παλαιού αθλητικού σταδίου, (όπου την ισχύ του μονάρχη, που θαρρούσε ως άπαντο τον υλικό πλούτο και έκτιζε ανάκτορα, αντιμετώπισε ο Μάρτυς εγκαρδιωμένος,
απ’ τ’ άκουσμα διαμέσου των κιγκλίδων της φυλακής, της φωνής του διδασκάλου του εν Χριστώ)
όπου πιθανόν ο Ναός και ο Τάφος του Νέστορος, πάνω στο κυλισμένο μάρμαρο, η αγάπη μου κάθεται.
Το τεύχος της Διαγωνίου αναρτημένο εδώ: https://www.greek-language.gr/per.../viewer/diagonios/1961/2
Δεν γνωρίζουμε σε ποιο μάρμαρο καθόταν η αγαπημένη του ποιητή. Γνωρίζουμε όμως ότι μετά την διαμόρφωσή του πολλές αγάπες κάθονταν σ' αυτά εδώ τα παγκάκια. στο μικρό παρκάκι του Αγίου Δημητρίου. Όταν μάλιστα ψήλωσαν τα δέντρα πύκνωσαν και τα ζευγάρια.
Γιώργος Μπασαγιάννης: Στο τεύχος του περιοδικού “Σας παρουσιάζουμε τη Θεσσαλονίκη” του 1974 είχε ένα κείμενο η Αλεξάνδρα Παραφεντίδου στο οποίο έγραφε πως στον χώρο που σήμερα είναι το πάρκο απέναντι από τον Άγιο Δημήτριο, στα χρόνια πριν την Μεγάλη Πυρκαγιά, υπήρχε ο τάφος του Αγίου Νέστορα, τον οποίον μπορούσαν να επισκέπτονται οι Χριστιανοί για προσκύνημα. Ο τάφος αυτός ήταν σε έναν τεκέ που υπήρχε απέναντι από τον ναό, τον “Φετχιέ Τεκέ” (σύμφωνα με την Παραφεντίδου).
Το εξώφυλλο του τεύχους.