Η συμμαχική στρατιωτική λέσχη και το βασιλικό θέατρο
Η πρώτη μορφή της Λέσχης γύρω στα 1916-17
1918. Η οριστική μορφή της λέσχης.
Η είσοδος από την Βασ. Γεωργίου
Η λέσχη στα τέλη του 17
Στον ασφαλή ίσκιο με θέα την θάλασσα και τα καράβια της
Ο νοσοκόμος Alexis απολαμβάνει θέα, ποτό και μοναξιά στην Λέσχη.
Μία από τις αίθουσες εστίασης των αξιωματικών.
Μακεδονία 13/6/1930
Η Θεσσαλονίκη ήταν βάση συμμαχική. Άγγλοι, Γάλλοι, Ιταλοί, Ρώσσοι, Σέρβοι, αποικιακοί, Μαροκινοί, Σενεγαλέζοι και Ινδοί πήραν την παλιά ήρεμη μορφή της πόλης και την κατακουρέλιασαν. Εφτιαξαν μια πόλη βοερά και σαλατοποιημένη. Οι Αρχές της πόλης ήταν μια στρογγυλή αστειότης. Πολλές διοικήσεις και Αστυνομίες.
Σ αυτήν την ατμόσφαιρα οι Γάλλοι αξιωματικοί βρέθηκαν με μια λέσχη. Μια τυπική άδεια δόθηκε εκ των υστέρων μάλιστα.
Στην αρχή δεν είχε σημασία. Ήταν μια φιλοξενία. Μετά τον πόλεμο θα έπαιρναν την ξυλεία τους και θα μπάρκαραν. Όμως μέσα στο κλίμα της νίκης του 1918 ο πρόεδρος της Γαλλικής Λέσχης είπε ότι οι πολεμιστές δεν θέλουν να φύγουν από την πόλη. Τότε ο νομάρχης κ. Ντελακοβίας ενθουσιασμένος σήκωσε το ποτήρι του και ... παρεχώρησε τον τόπον. Το ίδιο βράδυ υπογράφηκαν τα χαρτιά. Το 1920 όταν ξεσήκωσαν έναν θόρυβο οι εφημερίδες και η υπηρεσία Σχεδίου πόλεως χάραξε τα έργα γύρω από το Λ. Πύργο έμπαινε πάντα το θέμα με την παραχώρηση. Οι αρμόδιοι δεν ήθελαν να κακοκαρδίσουν την Γαλλία. Ήταν λεπτό το ζήτημα. Διαβήματα έγιναν αλλά οι Γάλλοι ανένδοτοι, έχοντας την υπογραφή του νομάρχη.
Β μέρος 14/6/1930
Η υπηρεσία Σχεδίου πόλεως έκανε ό,τι μπορούσε. Στην σύσκεψη στα γραφεία της το 1920 με τον δ/ντή Διοικήσεως και τον Δήμαρχο οι τελευταίοι ήταν υποχωρητικοί: και οι Γάλλοι να φύγουν και οι Γάλλοι να μην δυσαρεστηθούν. Προτάθηκε τότε να τους δώσουν ως αντιπαροχή ένα οικόπεδο αλλού να το κάνουν ό,τι θέλουν στην Δεσπεραί δίπλα στο πεδίο του Άρεως.
Και πάλι τίποτε όμως δεν έγινε.
“Οι κάτοχοι των παραπηγμάτων δεν εσκοτίζοντο δια τίποτε. Διασκέδαζον και εχόρευον μέσα εις την ευρύχωρην αίθουσαν της Σολιταριτέ. Μέλη της, οι ολίγοι παροικούντες Γάλλοι και όλοι οι Ισραηλίται”.
Δεν ελπίζω να γίνει τίποτε.
“Οι Γάλλοι, οι λεβαντίνοι και οι Ισραηλίται της Σολινταριτέ, θα εξακολουθούν να παίζουν το μπιλλιάρδο των και να χορεύουν, εις υγείαν ημών των κορόιδων ευσεβών και Ορθοδόξων Χριστιανών. Δια πολύν φαίνεται καιρόν ακόμη. Εκτός εάν...”
Ο Θεοδωρίδης που υπογράφει το άρθρο, δίνει φυσικά και τις απαραίτητες αντισημιτικές πινελιές, πιστός στην πολιτική που χάραξε η Μακεδονία από τη στιγμή που η διεύθυνση ανατέθηκε στον διαβόητο Φαρδή. Και δεν ήταν ο μόνος. Είμαστε λίγο καιρό πριν το Κάμπελ και η ΕΕΕ εκθειάζεται και προβάλλεται καθημερινά από τα φύλλα της. Αυτός ο όχι και τόσο ανεξήγητος συγχρωτισμός βενιζελισμού και φασισμού στα τοπικά καθέκαστα είχε ακόμη δρόμο να διαβεί.
Αρχές 1930 η λέσχη έχει εκκαθαριστεί, ο κήπος της ΧΑΝΘ δεξιά υπό διαμόρφωση.
Ο κήπος της ΧΑΝΘ σχεδόν έτοιμος, το οικόπεδο της Λέσχης ένας μικρός κήπος.
Ο κήπος της ΧΑΝΘ έτοιμος τέλη της δεκαετίας 30
Αρχές κατοχής, στην θέση της Λέσχης έχει κτισθεί το Βασιλικό θέατρο (1939), απόσπασμα αεροφωτογραφίας από την συλλογή του Μηνά Δρεστηλιάρη.
Το βασιλικό θέατρο στα χρώματα του πολέμου.
Οι Γερμανοί φροντίζουν να μην ξεχνιούνται.
Δύναμη μέσω της διασκέδσης.