Ανεβαίνοντας την Παύλου Μελά μέχρι την Διαγώνιο, από κατοχικές (κυρίως) φωτογραφίες.
Η αρχή της Παύλου Μελά
Το παρκάκι Τσιρογιάννη με τον πλάτανο μπροστά μας
Το περίπτερο μπροστά από το σπίτι με τις ρίγες
Η Ιταλική σχολή (εκεί που κάθεται κάποιος στο μπαλκόνι), αριστερά της και λίγο πιο πίσω η κατοικία που έβλεπε στην καταργημένη Βουλγαροκτόνου του Ραφαέλ Σαμπετάι και ανάμεσα σ αυτό και του Παπαδόπουλου το σπίτι της Ρεζίνας, συζύγου Πέπο Ζεράσση. (πράξη 503, 8/1/1934).
Μεταπολεμική φωτογραφία σύμφωνα με τα σχόλια στις ΠΦΘ, η Ιταλική Σχολή έχει μετατραπεί σε νοσοκομείο του Ερ. Σταυρού, δεξιά μας το γωνιακό που βλέπει σε Πλατεία Φαναριωτών, Παύλου Μελά και Μητροπόλεως από την οποία και αριθμείται. Εκεί όπου μέχρι το 2011 στον όροφο λειτουργούσε ο Μανδραγόρας.
Λίγο πιο πριν, αριστερά το κτίριο του Μανδραγόρα, μεσοπολεμική με τους φανοστάτες ανάμεσα στις γραμμές του τραμ
Απέναντι ένα δίπατο που κρύβει την εκκλησία ιδιοκτησίας Αθαν. Ρογκότη πρ.1006/21/11/1944, πιο δεξιά που δεν φαίνεται (μετά την πάροδο Πραντούνα) ένα εβραϊκό σπίτι στην ίδια πράξη φέρει τον χαρακτηρισμό ΥΔΙΠ (Υπηρεσία Διαχείρισης Ισραηλίτικης Περιουσίας), ορατό στις μεσοπολεμικές..
Λίγο πιο πάνω τα Ηλύσια και η Νέα Παναγία μαζί με τις οικοδομές που έχουν προλάβει να κτιστούν πριν την κατοχή.
Νέα Παναγία και οι μικρές ιδιοκτησίες πίσω της
Ο ιερέας της Νέας Παναγίας (συλλογής Μήτου)
Μεσοπολεμική λήψη των Ηλυσίων με τα τραμ
Από την μεσοπολεμική πενταόροφη πολυκατοικία Παύλου Μελά 4 (υπάρχει ακόμα) που κτίστηκε δίπλα στο μοντέρνο κτίσμα του γιατρού Σπετσιώτη (γωνία με Νικηφ. Φωκά), έχουμε αυτήν τη λήψη με την προοπτική της Παύλου Μελά. Η Μητροπόλεως ανοίγεται αριστερά μετά το μέγαρο του “Μανδραγόρα”.
Ακολουθούν λήψεις προς τα Ηλύσια κατά την κατοχή
Πριν συνεχίσουμε μια ματιά απέναντι στην διασταύρωση της Παύλου Μελά με την Μητροπόλεως.
Παύλου Μελά 12 με το Φωτογραφείο Χριστοπούλου στον όροφο. Το κτίριο υπάρχει.
Στο ίδιο ύψος
Αναμνήσεις του Γιώργου Κωτσίδη:
ΤΟ ΚΤΙΡΙΟ ΣΤΗΝ ΠΑΥΛΟΥ ΜΕΛΑ
“Κάπου αριστερά χαμηλά υπάρχει μια τέντα κι εκεί στο ανώγειο του κτιρίου αυτού εργάστηκα πολύ νέος για αρκετά χρόνια σε ένα τεχνικό γραφείο και το γνώρισα από μέσα στην καθημερινή του χρήση.
Άνετο , ανθρώπινο αρχοντικό ,χωρίς να έχει τίποτε το εξεζητημένο επάνω του . Επίσης γνώρισα την γειτονιά ήσυχη της δεκαετίας του '60 με τους ανθρώπους της και κυρίως με τα καταστήματά της , που το καθένα από αυτά έχει μια ολόκληρη ιστορία πίσω του ...
Το κτίριο της φωτογραφίας αυτής με το ζευγάρι επάνω στο μπαλκόνι υπάρχει ακόμη
Η διαφορά με σήμερα στην φωτογραφία αυτή είναι , ότι στο σημείο που πατάει ο άνδρας το δίχρωμο παπούτσι του που τότε ήταν πολύ της μόδας ,
έχει τοποθετηθεί κάγκελο που φαίνεται και στην φωτογραφία του Google earth .
Επίσης συμπληρώνω μερικά προσωπικά στοιχεία
για την περιοχή . Απέναντι εκεί που υπάρχει η τέντα η ανοιχτή είναι το Νο 9 της Παύλου Μελά όπου στον πρώτο όροφο εργάστηκα για αρκετά χρόνια και έχω πολλές αναμνήσεις .
Ήταν ένα πανέμορφο ψηλοτάβανο τουλάχιστον 3,20 μ. ύψος μέγαρο , όπως συνήθιζαν να τα λένε τότε , με μαρμάρινα σκαλιά στην είσοδο που φαίνονται και στην φωτογραφία και βαριά πανύψηλη δίφυλλη ξύλινη πόρτα εισόδου .
Τα κάγκελα των μπαλκονιών από πολύ βαρύ χοντρό μασίφ σίδερο και τα παντζούρια ξύλινα με πολλαπλά φύλλα και γρίλιες .
Ασανσέρ δεν υπήρχε γιατί ουσιαστικά ήταν διώροφο μια και ο πρώτος όροφος ήταν ανώγειο με 5-6 σκαλιά όπου στεγαζόταν την δεκαετία του 60 δύο Τεχνικά Γραφεία και στους δύο επόμενους ορόφους κατοικίες .
Δίπλα στα κλειστά μαγαζιά και πιθανότατα το γωνιακό ήταν το περίφημο δισκάδικο του Βεργιάδη από όπου πέρασε κόσμος και κοσμάκης καλλιτεχνικός ,
μια και ήταν ένα από τα πρώτα εξειδικευμένα του είδους και ίσως το πρώτο για αρκετά χρόνια .
Είχε εισαγάγει πρώτο την ατομική ακρόαση του δίσκου με τα ακουστικά σαν του τηλεφώνου που τα ακουμπούσες στα αυτιά και άκουγες το δίσκο της επιλογής σου για να τον αγοράσεις αν σου άρεσε .
Βέβαια μη περιμένει κανείς η ποιότητα αυτών των ακουστικών να ήταν τίποτε το ιδιαίτερο , ‘όμως τότε ήταν μεγάλη πρωτοπορία να έχεις την δική σου ξεχωριστή ακρόαση στον ίδιο χώρο . .
Φυσικά με την επιδρομή της νέας τεχνολογίας του Ιντερνέτ και των υπολογιστών έμεινε μόνο η ανάμνησή του και μερικές φωτογραφίες με την για πολλά χρόνια πωλήτριά του με όλους τους διάσημους τραγουδιστές της εποχής που δεν παρέλειπαν να περάσουν και να φωτογραφηθούν μαζί της , όταν βρισκόταν στην πόλη μας “.
Ανέβηκε από τον Jim Kots στις ΠΦΘ, είναι του 1931 και μετά την συμβολή κατοίκου της διπλανής πολυκατοικίας, ξεκαθαρίστηκε ότι πρόκειται για την Παύλου Μελά 14, έργο του Μαξ Ρούμπενς, κατασκευασμένο το 1930, κατεδαφισμένο τη δεκαετία του 70