Saloni.ca Archive

Πίσω από τη λαμπερή ΔΕΘ, το εκκλησάκι της Αγίας Φωτεινής Από τον Νίκανδρο Καστανίδη. Το εκκλησάκι αυτό είναι, για τον πολύ κόσμο, συνυφασμένο με την απαλλοτριωμένη συνοικία της Αγίας Φωτεινής. Μάλιστα αναφέρεται ότι σχετίζεται με τους πρόσφυγες από τη μαρτυρική Σμύρνη, όπου η εκκλησία της Αγίας Φωτεινής είχε μια δεσπόζουσα θέση στις μνήμες τους. Η αληθινή ιστορία, όμως, αλλιώς μας διδάσκει. Υπήρχε στην εν λόγω περιοχή, από το 1911 τουλάχιστον, ως αγίασμα της Αγίας Φωτεινής, σύμφωνα με τον Επαγγελματικό Οδηγό της Μακεδονίας του Γ. Χατζηκυριάκου [βλ. “Θεσσαλονίκη, η παρουσία των απόντων”, του Χρ. Ζαφείρη, Θεσσαλονίκη, 2014, σελ. 29 του παραρτήματός του]. Ένα αγίασμα “κατασχεθέν υπό του (Οθωμανικού) στρατού, ως κείμενον πλησίον των στρατώνων του οποίου το ύδωρ χρησιμοποιείται προς χρήσιν του στρατού”. Άξιο απορίας είναι πως η, τότε, Μητρόπολη των Ορθοδόξων ραγιάδων προσεταιρίζονταν μια πηγή νερού, ως αγιασμένη, από την θρησκευτικά κι αστυνομικά αδιάλλακτη Οθωμανική διοίκηση. Δηλ. πως τους ξεγελούσαν για την Ορθόδοξη αγιότητα μιας βρύσης και κατά συνέπεια τον προσεταιρισμό της;; Και μια δεύτερη απορία είναι: τι γύρευε και τι επεδίωκε το 1911 (ίσως και νωρίτερα) η Μητρόπολη των Ορθοδόξων σ’ εκείνη την ακατοίκητη, τότε, περιοχή, που ήταν ανάμεσα σε νεκροταφεία και στρατώνες;

Του 1959

Του 1997

[Από το βιβλίο “Θεσσαλονίκη η ψυχή μας”, του Λ. Ιωαννίδη, Θεσσαλονίκη, 2004, σελ. 207] Του 1986 περίπου

[Από το βιβλίο “Η Εξώτειχος Ανατολική Θεσσαλονίκη”, των Ν. Χόρμπου και Α. Καραθανάση, εκδ. Κυριακίδη, 2018, σελ. 99] [Από το Bing maps, 2018]