Saloni.ca Archive

Θέατρο “Ωδείον” ή ODEON, ένα αφιέρωμα από τον Δαυίδ Μπράβο. Ακόμα ένα θέατρο που λειτούργησε την περίοδο 1913 μέχρι την πυρκαγιά, επί της Λεωφόρου Νίκης, εκεί που παλιότερα ήταν το θέατρο JUPITER, (σήμερα περίπου με Μοργκεντάου), και ήταν το εντευκτήριο του Ομίλου Φιλομούσων. Η θέση του δηλαδή ήταν περίπου εκεί που έγινε και η έκθεση Pigassou ! Με την ευκαιρία αυτή, να παραθέσουμε (και ευχαριστούμε τον Bernard Maurice γι αυτό), αποσπάσματα του ημερολογίου του Paul Albarel (στενού φίλου του Joseph Pigassou), ο οποίος το επισκέφτηκε αρκετές φορές, χωρίς να έχει να πει και τα καλύτερα λόγια: 19 Οκτωβρίου 1915 Μετά το δείπνο, πήγαμε να περάσουμε το βράδυ μας στο καζίνο της Σαλονίκης, το Οντεόν. Δεν πήγαμε και πολύ μακριά απ την πατρίδα μας. Θα λεγε κανείς ότι ήμασταν σ' ένα καζίνο του Montpellier, μια και δεν βλέπαμε παρά κυρίως Γάλλους αξιωματικούς, λίγους Άγγλους και Έλληνες. Όλη την ώρα τραγουδούσαμε στα γαλλικά. Μια παράσταση χωρίς κανένα ιδιαίτερο χαρακτήρα, το βράδυ έκλεισε με χορό σαρπαντίνας, δηλαδή έναν χορό όπου μια γυναίκα κουνάει μεγάλες κουρτίνες που τις φωτίζουν πολύχρωμα φώτα. Η αποκορύφωση ήρθε στο τέλος με την εμφάνιση όλων των σημαιών και των πορτρέτων με τους αρχηγούς της Συμμαχίας. Κοιμηθήκαμε τα μεσάνυχτα. 16 Νοεμβρίου 1915 Το βράδυ της 16ης τέλειωσε χωρίς κάποιο αξιοσημείωτο γεγονός. Πήγαμε να περάσουμε το βράδυ μας στο Οντεόν, χώρο καφωδείου, όπου είχαμε πάει κι άλλη μια φορά. Βαρετό βράδυ, συνηθισμένο. Φύγαμε να πλαγιάσουμε τα μεσάνυχτα. 16 Δεκεμβρίου 1915 Αφού έγραψα αρκετά στο ημερολόγιό μου και μερικά γράμματα, βαρέθηκα, όπως λένε στην καθομιλουμένη, και παίρνω ένα βιβλίο να χαλαρώσω. Έφτασε έτσι η ώρα του δείπνου. Αποφασίζουμε με τους Senty και Miraton να κάνουμε μια βόλτα στην πόλη. Ο Verdier πονάει λίγο, δεν βγαίνει έξω. Πήγαμε να περάσουμε το βράδυ μας στο Οντεόν, καζίνο τρίτης κατηγορίας. όπου ένας κωμικός, αρκετά καλός, μας έκανε να σκάσουμε στα γέλια. 12 Νοεμβρίου 1916 Γιορτάζουμε το μεσημέρι τη γιορτή του Auge. Δεν υπάρχει φυσικά στο ημερολόγιο, αλλά όπως και ο Άγιος Raymond δεν έχει ονομαστική γιορτή είπαμε να τον γιορτάσουμε στις 12 Νοεμβρίου. Είναι μια αφορμή για μια μέρα χαράς. Ωραίο πρωινό, όπως συνήθως. Το λογοτεχνικό επιδόρπιο σερβιρίστηκε από μένα με τη μορφή παραδοσιακών αστείων. Είχαμε προσκαλέσει τον φίλο Pigassou, με τα αστεία έκανα τους παλιόφιλους να γελάσουν και τέλειωσα με μερικές ιστορίες από το Languedoc που σκάρωσα εκείνη τη στιγμή και προκάλεσαν τρελά γέλια. Τελειώσαμε με μια βόλτα μαζί με τον Senty, τον Auge και τον Vigoureux. Μετά τη σούπα θα πηγαίναμε να περάσουμε το βράδυ στο Οντεόν, όπου δεν είχαμε πατήσει εδώ κι αρκετούς μήνες. Πραγματικά, δεν άξιζε να μπούμε στον κόπο. (Απόδοση από τον Σπ. Αλευρόπουλο)

Το κείμενο του Paul Albarel στο ημερολόγιό του: 19 octobre 1915 Après dîner nous sommes allés passer la soirée à l’Odéon, casino de Salonique, nous n'avons pas été dépaysés, on aurait pu se croire à un casino de Montpellier, on n'y voyait que des officiers français, quelques anglais et des grecs. On a chanté tout le temps en français. Représentation quelconque de casino sans aucun caractère, la soirée s'est terminée par la danse serpentine. C'est une danse exécutée par une femme qui agite de longues draperies éclairées par des lumières de diverses couleurs, l'apothéose a été l'apparition de tous les drapeaux et des portraits des chefs des États alliés. Coucher à minuit. 16 novembre 1915 La soirée du 16 s’est terminée sans incident notable. Nous sommes allés passer la soirée à l’Odéon, espèce de café-concert où nous étions déjà allés une fois. Soirée banale, quelconque. Nous allons nous coucher à minuit. 16 décembre 1915 Après avoir écrit mon long journal et quelques lettres j’en ai assez, comme on dit vulgairement et je prends un livre pour me délasser. J’arrive ainsi à l’heure du diner. Nous décidons avec Senty et Miraton d’aller faire un tour en ville, Verdier est un peu souffrant, il ne sort pas. Nous allons passer la soirée à l’Odéon, casino de 3ème ordre où un comique assez bon nous fait dilater la rate. 12 novembre 1916 Nous célébrons à midi la fête d'Augé. Nous ne sommes pas d'accord avec le calendrier mais comme la Saint Raymond n'y est pas portée, nous l'avons bloquée au 12 novembre. C'est un prétexte à une journée de gaieté. Bon déjeuner comme à l'ordinaire. Le dessert littéraire a été fourni par moi sous forme du compliment traditionnel. On avait invité l'ami Pigassou, le compliment a fait rire les amis de la popote et j'ai terminé en leur lisant quelques contes languedociens que je viens de composer et qui ont déchainé le fou rire. Nous terminons par une promenade avec Senty, Augé et Vigoureux. Après souper nous allons passer la soirée à l'Odéon, où nous n'avions pas mis les pieds depuis de longs mois ; vraiment cela ne valait pas la peine de nous déranger.

P.S. Σε εργασία του Παιδαγωγικού του ΑΠΘ αναφέρεται λανθασμένα σαν EDEN (υπήρξε, αλλά στην Εγνατία) αντί για ODEON.

Σημειωμένο το ODEON. Σημειωμένο το ODEON. Με βέλος το ODEON. Με βέλος το ODEON. Από την εφημερίδα “Μακεδονία” εκείνης της περιόδου. Το θέατρο JUPITER πριν κτιστεί το ODEON. Μια μεγάλη μακρόστενη αποθήκη. Το θέατρο JUPITER πριν κτιστεί το ODEON. Η Λύρα επάνω από την τριγωνική μετώπη ήταν το έμβλημά του. Το θέατρο JUPITER πριν κτιστεί το ODEON. Πρόγραμμα του 1895 από Φιλανθρωπικό Κονσέρτο για την ενίσχυση του Ιταλικού Νοσοκομείου, στο JUPITER. Τελικά το Θέατρο “Ωδείον” ή ODEON ήταν ΑΚΡΙΒΩΣ εκεί που έγινε η έκθεση Pigassou. Σήμερα Λ. Νίκης και Μορκεντάου 1. Φοβερή σύμπτωση που πέρασε μερικά από τα βράδυα του, στο ίδιο μέρος που κατά το ελάχιστο τον τιμήσαμε.