Παρά το αγίασμα της Αγ. Φωτίδος.
Ο ιστοριοδίφης Χρήστος Γουγούσης στις αναμνήσεις του για την “Παληά Σαλονίκη” (Μακεδονία, 2-10-1927, σελ. 3) έγραψε: “Εις ένα καφενεδάκι ή μάλλον εις μιαν παράγκαν που βρισκόταν εκεί ακριβώς όπου ήταν ο μεγάλος πλάτανος παρά το αγίασμα της Αγ. Φωτίδος (δηλαδή εκείνο το οποίον σήμερον κακώς ονομάζουν οι νεώτεροι Αγ. Φωτεινή)…είχε ζωγραφισμένα [εις τη ταμπέλα του] δύο πασουμάκια κι από κάτω το όνομα Μπαρμπαλουκά, δηλαδή το καφενείον ήτο του Μπαρμπαλουκά.”
Τα πασουμάκια είχαν σχέση με τις εργάτριες του Μεταξουργείου στην Πυλαία, το οποίο σύμφωνα με τον Γουγούση ήταν των Φερνάντες-Αλλατίνη. Σήμερα τα ερείπια του εργοστασίου αναφέρονται ως εργοστάσιο Μπενεζίλιο ή Μπενεζούλιο. Από τον Νίκανδρο Καστανίδη.
Το παλιό Μεταξουργείο της Πυλαίας, γνωστό ως Μπενοζίλιο ή Μπενουζίλιο, κτίστηκε το 1880 και απετέλεσε τμήμα των τσιφλικιών των Αλλατίνι.
Χρησιμοποιήθηκε ως φούρνος κεραμικών, και αργότερα, υπό Τουρκική κυριότητα, ως στάβλος. Αργότερα, με μερικές προσθήκες, άρχισε να λειτουργεί ως μεταξουργείο, αργότερα ως χυτήριο και μετά ως κλωστήριο – υφαντήριο.
1936. Το εργοστάσιο των αδελφών Λεβί και Σολομών Μπενουζίλιο στην Πυλαία. Το εργοστάσιο κατασκεύαζε κλειδαριές, τηγάνια, φτυάρια κ.τ.λ.