H στέρνα στην βάση αρχαίας σαρκοφάγου, που υπήρχε ακόμη το 1918 στην διασταύρωση των τότε Λεωφόρων Γεωργίου Α' και Στρατηγού Σαράιγ, έχει απομακρυνθεί το 1926.
Γιάννης Παπάζογλου
Η φώτο είναι του 1926 από την απεργία των υπαλλήλων του τραμ λόγω της κατάργησης της γραμμής από τη λεωφόρο Νίκης στην οδό Τσιμισκή.
Εβραία της Θεσσαλονίκης με την χαρακτηριστική της ενδυμασία στα τέλη του 1890. Φωτογραφία σε εξαιρετική ανάλυση, τραβηγμένη στο ατελιέ του φωτογράφου Paul Zepdji, όπως πιστοποιεί το σκηνικό της πίσω. Το κλισέ της κυκλοφόρησε ως κάρτ-ποστάλ σε διαφορετικές εκδοχές, ακόμη και επιχρωματισμένη, ενώ η ίδια κοπέλα συμμετέχει και σε ομαδικές φωτογραφίες με θεματολογία ενδυμασιών εβραίων της πόλης.
Η φωτογραφία ανήκει στην συλλογή του Pierre de Gigord και περιλαμβάνεται στο βιβλίο της Catherine Pinguet επιμελήτριας της έκθεσης “Salonique Jerusalem des Balkans” που παρουσιάζεται στο Παρίσι.
Facebook:
Ομαδική φωτογραφία με εβραϊκές ενδυμασίες της Θεσσαλονίκης του εκδότη David M. Assael, από το Delcampe. H κοπέλα διακρίνεται στα αριστερά.
Επιχρωματισμένη καρτ ποστάλ της ιδίας, του εκδότη Hananel Naar.
U2 συναυλία στο λιμάνι. 1997, τέλη Σεπτεμβρίου. Χαμός στα εκδοτήρια εισιτηρίων στην Αριστοτέλους.
Το μεγάλο πλιάτσικο της “πολιτιστικής πρωτεύουσας” βρίσκει την παράσταση “ βιτρίνα”, σανό για να γίνει “αρεστή” και να σώσει τα προσχήματα αποτυχίας των ασύδοτων μετριοτήτων που την διεκπεραίωσαν. Το χρήμα κυκλοφορεί (κι εδώ) άφθονα και ανεξέλεγκτα για όποιο αθηναϊκό η ντόπιο λαμόγιο συμμετέχει σε ένα κλειστό κύκλωμα ευνοημένων. Ένα live χωρίς συνέχεια, δεν άφησε στην πόλη απολύτως τίποτα εκτός από “αναμνήσεις”. Όλοι οι γύρω Βαλκάνιοι και παραπέρα εκμεταλλεύτηκαν το σχετικά φτηνό εισιτήριο (4.000 δρχ), και κατέκλυσαν την πόλη.
Η παγκόσμια περιοδεία των U2 δεν ήταν τίποτα το ιδιαίτερο και διαφορετικό, οι εδώ “υπεύθυνοι” την πλασάρισαν σαν κάτι το μοναδικό ... για χωριό. Πριν έπαιζαν στο Βελιγράδι μετά στο Τελ Αβίβ. Την παρακολουθήσαμε 55.000 νοματαίοι.
Πανοραμική φωτογραφία από τον Λευκό Πύργο προς τα ανατολικά, τον Φεβρουάριο του 1917. Διακρίνεται το σημείο τέλεσης του αγιασμού των υδάτων τα Θεοφάνεια το 1916 στο άνοιγμα κάτω δεξιά, δίπλα από την ξύλινη αποβάθρα, για το οποίο έγινε τόση αναφορά τις τελευταίες ημέρες.
Στα αριστερά, το θέατρο του Λευκού Πύργου, μπροστά η πίσω πλευρά της οθόνης του κινηματογράφου με την διαφήμιση των Σιγαρέττων «Γιαννουκάκη-Πρωτόπαπα» και το θερινό θέατρο με την διαφήμιση των Σιγαρέττων «ΑΤΛΑΣ», ενώ μόλις διακρίνεται η παλαιά επιγραφή του καταστήματος Tiring.
Η φωτογραφία είναι του γάλλου φωτογράφου Henri Bilowski και προέρχεται από το ψηφιακό αρχειακό αποθετήριο του http://imagesdefense.gouv.fr με Κωδ. SPA 57 V 1804.
Αγιασμός των υδάτων στα Θεοφάνεια του 1916, αριστερά από την ξύλινη αποβάθρα του Λευκού Πύργου με την παρουσία των Αρχών και πλήθους κόσμου. Δεξιά διακρίνεται η μεγάλη οθόνη προβολής στον χώρο ψυχαγωγίας του πάρκου του Λευκού Πύργου.
H άρτια επιχρωματισμένη φωτογραφία είναι του εξαιρετικού Χρήστου Καπλάνη https://shorturl.at/dotNR , αναρτημένη στην ομάδα του FB “Past in Color Χρώμα στο Παρελθόν”.
Η φωτογραφία τραβηγμένη από τον γάλλο φωτογράφο Lieutenant Homolle με Κωδ. APOR051210, προέρχεται από τα γαλλικά αρχεία του Υπουργείου Πολιτισμού https://www.pop.culture.gouv.fr/
Χρόνια πολλά και Καλή Φώτιση.
Έξι μεγεθύνσεις φωτογραφιών από το λιμάνι με θέα την παραθαλάσσια πόλη. Δικαστήρια, Κουντουριώτη, Πλατεία Ελευθερίας, Βενιζέλου, Νίκης μέχρι και την Αριστοτέλους.