Η πρώτη πλήρης συμφωνική ορχήστρα στη Θεσσαλονίκη οργανώθηκε τον Μάιο του 1923 από το Κρατικό Ωδείο. Δεν έχει να κάνει με Γερμανούς ναζί το 1942 που ήρθαν να μας “εκπολιτίσουν”, και τους μετακαλέσαμε κιόλα ξεπλυματικά μετά τον πόλεμο !!! Τι άλλο θα δούμε και θα ακούσουμε. Σωτηρία δεν υπάρχει ...
Η πρώτη πλήρης συμφωνική ορχήστρα στη Θεσσαλονίκη οργανώθηκε τον Μάιο του 1923 από το Κρατικό Ωδείο.
Ακόμα νωρίτερα το 1916, πριν καεί η πόλη, πρώτη συναυλία του Ωδείου έγινε στο παραλιακό ΠΑΤΕ και είχε τεράστια επιτυχία. Με παρουσία Βενιζέλου, Βασιλιά της Σερβίας, αρχιστράτηγου Σαράιγ κλπ
Για την συναυλία στο ΠΑΤΕ πριν την πυρκαγιά.
1927. Ο Επαμεινώνδας Φλώρος με την δική του συμφωνική ορχήστρα του Μακεδονικού Ωδείου.
Κινηματοθέατρο Διονύσια. 5η του Μπετόβεν, Γκλουκ κλπ.
23 Ιουλίου 1957 καταργείται και η δεύτερη γραμμή τραμ. Νοσοκομείο Χιρς (Χαριλάου από το 1951) – Εγνατία – Σταθμός. 3 χρόνια αντιδράσεων δεν έφεραν κανένα αποτέλεσμα. Ο “εθνάρχης”, πρωθυπουργός πλέον, έδωσε την επιθανάτια εντολή.
Εδώ το τραμ στη Λεωφόρο Στρατού όταν σε ευθεία έφτανε μέχρι το σημερινό Σιντριβάνι, κάτω από την μικρότερη τότε Έκθεση. Φωτογραφία αχρονολόγητη. Επειδή η δημοπρασία αναφέρει Tramway Photograph-Salonika, το πιθανότερο κατοχική. Salonika μας λέγανε οι γερμανοί.
Το γεφυράκι του ρέματος των Αγίων Πάντων (Aron), πάνω από το οποίο περνούσε η οδός 26ης Οκτωβρίου. Δίπλα του το κτήριο στο οποίο προσαρμοζόταν η αλυσίδα διακοπής της κυκλοφορίας της σιδηροδρομικής γραμμής προς το λιμάνι (βλ. https://archive.saloni.ca/2193 ). Στα αριστερά διακρίνεται το κτήριο του σιδηροδρομικού σταθμού Salonique-Ville.
Φωτοκάρτα τραβηγμένη την Κυριακή 6/19 Αυγούστου 1917, δεύτερη ημέρα της καταστροφικής πυρκαγιάς, με την πορεία του δυτικού μετώπου της να στρέφεται από την περιοχή της Λέοντος Σοφού προς το εμπορικό κέντρο.
Η φωτογραφία τραβηγμένη πάνω στο γεφυράκι που οδηγούσε από την τότε οδό Σταθμού στην οικία Πετρίδη, προσφέρεται στο Delcampe.
8 Μαΐου 1954, o “Εθνάρχης” ξηλώνει απροειδοποίητα την γραμμή τραμ Ντεπό – Βασιλίσσης Όλγας – Τσιμισκή.
Ο κόσμος είχε πλήρη άγνοια και περίμενε στις στάσεις. Καμαρωτός “ο νέος πολιτικός αστέρας'' έβγαινε φωτογραφίες μπροστά στον Λευκό Πύργο επιδεικνύοντας τις ξηλωμένες γραμμές. Όλη η πόλη ήταν κάθετα αντίθετη εκτός από ...
17 με 18 Απρίλιου του 1903. Θέα της προκυμαίας μέσα από το κατεστραμμένο γαλλικό επιβατηγό πλοίο “Guadalkivir”. Αγκυροβολημένο μπροστά στην παλιά Ψαραγορά μετά την ανατίναξη του από βούλγαρους αναρχικούς.
Οι Γκεμιτζήδες (βαρκάρηδες σε ελεύθερη μετάφραση) ήταν ομάδα αναρχικών. Τα μέλη της ήταν όλα απόφοιτοι του Εξαρχικού (Βουλγαρικού) Γυμνασίου της Θεσσαλονίκης. Εξαπέλυσαν 17 Απριλίου 1903 σειρά βομβιστικών επιθέσεων με δεκάδες νεκρούς.
Στο λιμάνι ανατινάζεται το γαλλικό επιβατηγό πλοίο «Γουανταλκιβίρ» λίγο πριν αποπλεύσει για Κωνσταντινούπολη. Ακολούθησε βομβιστική επίθεση τρένου που μετέφερε 300 επιβάτες από Αδριανούπολη.
Την επόμενη ημέρα βομβιστική επίθεση δέχθηκε το εργοστάσιο φωταερίου με συνέπεια να βυθιστεί η πόλη στο σκοτάδι, παράλληλα ακολούθησαν εκρήξεις βομβών σε διάφορα μέρη της πόλης, δρόμους, πλατείες και καταστήματα, μεταξύ των οποίων το καφενείο Αλάμπρα. Σοβαρότερο κτύπημα ήταν η ανατίναξη της οθωμανικής τράπεζας και της διπλανής γερμανικής λέσχης που καταστράφηκαν ολοκληρωτικά.
Διπλή η γραμμή τραμ επικίνδυνη για τους πεζούς, σχεδόν ανύπαρκτο το πεζοδρόμιο.
Απτόητες 4-5 γυναίκες με την παραδοσιακή σεφαραδίτικη ενδυμασία βαδίζουν -σίγουρα- προς το Εβραϊκό νεκροταφείο, το σημερινό Πανεπιστήμιο. Κάποιες τις έχουμε δει σε φωτογραφίες εκεί να φροντίζουν τους τάφους. 1916.
Αφρικανός στρατιώτης του Γαλλικού στρατού, δίπλα από την απλωμένη μπουγάδα στον κήπο της πίσω πλευράς της βίλας Σαλέμ (σημ. Βασ. Όλγας 20). Στη βίλα στεγαζόταν το προξενείο της Αυστροουγγαρίας, το οποίο είχε καταληφθεί ως εχθρικό κατά την διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου από Γάλλους.
Στερεοσκοπική φωτογραφία, τραβηγμένη Δεκέμβριο με Ιανουάριο 1915-1916, που προσφέρθηκε σε δημοπρασία του ebay.
Σχόλιο Eleni Kotroni
Και την δεκαετία του 60 και αρχές της δεκαετίας 70, μόλις έκλεινε η ΔΕΘ, “φιλοξενούσε” το ΣΤ' Γυμνάσιο Θηλέων με άθλιες συνθήκες: κάτι φτηνιάρικα διαχωριστικά διαμόρφωναν τις αίθουσες διδασκαλίας (οι μαθητές των τελευταίων θρανίων άκουγαν τον καθηγητή της προηγούμενης τάξης) και όταν έβρεχε υπήρχαν κουβάδες στον φαρδύ διάδρομο “προαυλισμού” για να συλλέγουν τα βρόχινα νερά που έσταζαν από την οροφή. Βεβαίως η θέρμανση ελλιπέστατη και ο φωτισμός από φεγγίτες τουλάχιστον 4 μέτρα πάνω από τα κεφάλια μας. Τέσσερα χρόνια έζησα ως μαθήτρια αυτήν την κατάσταση. Τα προηγούμενα δύο χρόνια το γυμνάσιό μας φιλοξενούνταν στο Δημοτικό της Κασσάνδρου δίπλα στο υδραγωγείο και μετά, στο Δημοτικό 40 Εκκλησιών στο πέτρινο κτίριο του. Βλέπετε το Στ' ήταν το Γυμνάσιο της Φτωχολογιάς της Άνω Πόλης.