Πάνω, ψηλά στην οδό Βαλαγιάννη, η σημερινή Παπαναστασίου. Ο δρόμος για το Ρωσικό Νοσοκομείο, Μαιευτήριο τότε. Στην ευθεία της οδού Πέλλης ο λάκκος προς το Ιπποκράτειο.
Διακρίνονται η νότια στοά του ναού και το μικρό πρόπυλο της δυτικής εισόδου, τα οποία κατασκευάστηκαν σε νεοκλασικό ρυθμό το 1907.
Η φωτογραφία είναι του Καταστήματος Κούνιο και προσφέρεται σε δημοπρασία στο ebay.
Σ' ένα φιλμάκι της ΕΤ1 του 1983, από το αρχείο του Θανάση Γιώγλου, όπου ο Απόστολος Καλδάρας εξηγεί για το πώς θα πρεπε κάτω από άλλες συνθήκες να ήταν οι στίχοι από το ¨Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι”, εμφανίζονται λίγες εικόνες της Άνω Πόλης.
Σε μία από αυτές, φαίνεται μια ανηφοριά. Ο Στάθης Ασλανίδης αναγνώρισε έναν δρόμο, την Αγίας Αναστασίας, λίγο κάτω από το Επταπύργιο, παρά την αλλαγή της ρυμοτομίας. Η κλίση του δρόμου καθώς και οι κολώνες του ηλεκτρικού παρέμειναν σταθερές.
Ο στρατηγός Franchet d'Espèrey μόλις φτάνει μπροστά από το κτήριο με την χαρακτηριστική τριγωνική σκεπή, που υπήρχε μετά την διασταύρωση της Λεωφόρου Βασιλέως Γεωργίου με την σιδηροδρομική γραμμή Θεσσαλονίκης-Μίκρας, Το κτήριο στεγάζει την ξυλεμπορική επιχείρηση ιδιοκτησίας του M. Franches.
To κτήριο επισημασμένο σε πανοραμική φωτογραφία της ευρύτερης περιοχής του Λευκού Πύργου.
Στον κίτρινο κύκλο ο φωτογράφος και με το βέλος η κατεύθυνση της λήψης.
Ντεπό. 2 φωτογραφίες της οικίας του Σπύρου Γεωργιάδη. Η πρώτη, στο πλατύσκαλο, στην οδό Μπάμπη Άννινου. Ο άδειος χώρος μπροστά ονομαζόταν “ο Kήπος του Ιταλού”.
Στο βάθος σπίτια της οδού Σκιάθου. Η δεύτερη από την ταράτσα της ίδιας κατοικίας.
Αν κάποιος-α θυμάται κάτι από την περιοχή που βλέπουμε θα ήταν ευχάριστη έκπληξη. Χειμώνας, αρχές της δεκαετίας του 60.
Η Παλαμίδου είναι ο δρόμος με τα δέντρα που φαίνεται μπροστά μας
Σε ζουμ μιας φωτογραφίας του Gerard Langlade διακρίνουμε τον ίδιο κάπως λοξό κορμό δέντρου, Η ταμπέλα της μικρής οδού Άρτης, κάθετης της Παλαμίδου, επιβεβαιώνει την αρχική υπόθεση
Η οδός Αρτης σύμφωνα με το Β. Δημητριάδη είναι η σημερινή οδός Επταπυργίου
Η πρώτη πλήρης συμφωνική ορχήστρα στη Θεσσαλονίκη οργανώθηκε τον Μάιο του 1923 από το Κρατικό Ωδείο. Δεν έχει να κάνει με Γερμανούς ναζί το 1942 που ήρθαν να μας “εκπολιτίσουν”, και τους μετακαλέσαμε κιόλα ξεπλυματικά μετά τον πόλεμο !!! Τι άλλο θα δούμε και θα ακούσουμε. Σωτηρία δεν υπάρχει ...
Η πρώτη πλήρης συμφωνική ορχήστρα στη Θεσσαλονίκη οργανώθηκε τον Μάιο του 1923 από το Κρατικό Ωδείο.
Ακόμα νωρίτερα το 1916, πριν καεί η πόλη, πρώτη συναυλία του Ωδείου έγινε στο παραλιακό ΠΑΤΕ και είχε τεράστια επιτυχία. Με παρουσία Βενιζέλου, Βασιλιά της Σερβίας, αρχιστράτηγου Σαράιγ κλπ
Για την συναυλία στο ΠΑΤΕ πριν την πυρκαγιά.
1927. Ο Επαμεινώνδας Φλώρος με την δική του συμφωνική ορχήστρα του Μακεδονικού Ωδείου.
Κινηματοθέατρο Διονύσια. 5η του Μπετόβεν, Γκλουκ κλπ.
23 Ιουλίου 1957 καταργείται και η δεύτερη γραμμή τραμ. Νοσοκομείο Χιρς (Χαριλάου από το 1951) – Εγνατία – Σταθμός. 3 χρόνια αντιδράσεων δεν έφεραν κανένα αποτέλεσμα. Ο “εθνάρχης”, πρωθυπουργός πλέον, έδωσε την επιθανάτια εντολή.
Εδώ το τραμ στη Λεωφόρο Στρατού όταν σε ευθεία έφτανε μέχρι το σημερινό Σιντριβάνι, κάτω από την μικρότερη τότε Έκθεση. Φωτογραφία αχρονολόγητη. Επειδή η δημοπρασία αναφέρει Tramway Photograph-Salonika, το πιθανότερο κατοχική. Salonika μας λέγανε οι γερμανοί.